Το «πνεύμα» ήταν ανέκαθεν πρόθυμο, πλην όμως η «σαρξ» διαρκώς ασθενούσε. Κι έτσι, οι όποιες προ(σ)κλήσεις του ΠΑΣΟΚ προς τα κόμματα της ελληνικής Αριστεράς για συγκλίσεις ή και συνεργασία, το μόνο αποτέλεσμα που είχαν ήταν (και είναι) η δημιουργία εσωτερικών, στα κόμματα της Αριστεράς, προβλημάτων.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα, καθώς σχετικές προσκλήσεις γίνονται από πλευράς του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα σε κορυφαίο επίπεδο: τόσο από τον πρόεδρο κ. K. Σημίτη, όσο και από τον Γραμματέα της Κ.Ε. κ. K. Λαλιώτη. Πρώτος, ορατός στόχος είναι, βεβαίως και για ακόμη μία φορά οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ανέκαθεν το κυβερνών κόμμα στις δύσκολες στιγμές έψαχνε, σχεδόν αυτόματα, εκλογικό σωσίβιο στ’ «Αριστερά» του…
Κορυφαίες στιγμές τέτοιου περιεχομένου προσκλήσεων από πλευράς του κυβερνώντος κόμματος, υπήρξαν τα τελευταία χρόνια: Εκείνη του Α. Παπανδρέου το 1989 για συνεργασία ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο ή και με μόνο θέμα την καθιέρωση εκλογικού συστήματος απλής αναλογικής. Η ηγεσία του -ενιαίου, τότε- Συνασπισμού την τελευταία στιγμή είχε απαντήσει αρνητικά, προτιμώντας μια κυβέρνηση υπό τον κ. Τζ. Τζαννετάκη.
Λίγα χρόνια αργότερα, εκείνη τη φορά επί προεδρίας του κ. K. Σημίτη, ο σημερινός πρωθυπουργός έκανε μεγάλο (φραστικό) άνοιγμα στον Συνασπισμό, κατά τη διάρκεια Συνεδρίου του κόμματος – του οποίου πρόεδρος ήταν τότε και εξακολουθεί να είναι ο κ. Ν. Κωνσταντόπουλος. Με ευθύνη, τούτη τη φορά, του ΠΑΣΟΚ, το θέμα έκλεισε πριν καλά-καλά ανοίξει.
Τώρα, το ΠΑΣΟΚ του κ. Σημίτη (αλλά και του κ. Λαλιώτη) επανέρχεται. Πιστεύουμε, είπε χθες ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, «ότι είναι επιτακτική ανάγκη το ΠΑΣΟΚ να αναλάβει ξανά ουσιαστικές πρωτοβουλίες, χωρίς προκαταλήψεις, αλαζονείες και προαπαιτούμενα για γόνιμο διάλογο.
Για πολύμορφες συνεργασίες και μακρόπνοη αλληλεγγύη, με όλα τα άλλα κόμματα, με όλες τις Κινήσεις και πρωτοβουλίες Πολιτών, με σημαίνοντα πρόσωπα που συμπροσδιορίζονται, πάντα μέσα από την αυτονομία τους και την ιδιαιτερότητά τους, με σύγχρονες και προοδευτικές πολιτικές, που αναφέρονται και οριοθετούνται σε ένα ευρύτερο κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα». Αλλά και ο κ. Σημίτης αναφέρεται ευθέως στην ανάγκη κατοχύρωσης ενός διαρκούς και ανοιχτού διαλόγου «με τα άλλα κόμματα, με όλες τις κινήσεις και πρωτοβουλίες πολιτών».
Το «παιχνίδι» φαίνεται να ανοίγει για τα καλά και πάλι. Αυτή τη φορά, με εμφανή διάθεση από την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος να κατατεθούν σαφείς… εγγυήσεις ότι δεν είναι (πάλι) στις προθέσεις της η «πολιτική κερδοσκοπία» σε βάρος των κομμάτων της πέραν αυτού Αριστεράς.
Στον σημερινό κομματικό χάρτη, «διαθεσιμότητα» ή επί το ορθότερον βούληση για τη διερεύνηση πιθανοτήτων και δυνατοτήτων για σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ, έχουν εκφράσει στελέχη της μειοψηφίας του Συνασπισμού, καθώς και η ΑΕΚΑ, την οποία συγκρότησαν πρώην στελέχη του ΣΥΝ. (Διότι για τις όποιες άλλες «κινήσεις» πολιτών, τι μπορεί να πει κανείς, αφού εκ των ιδρυτικών και κεντρικών στελεχών τους, είναι ήδη δεδηλωμένοι εκσυγχρονιστές – ψηφοφόροι του κ. K. Σημίτη). Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις χθες, στη συνδιάσκεψη της ΑΕΚΑ, ο επικεφαλής της κίνησης κ. Ν. Μπίστης έλεγε χωρίς περιστροφές ότι «τόσο η υπόθεση του εκσυγχρονισμού της χώρας όσο και οι ανάγκες της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, επιβάλλουν τη συγκρότηση της ευρείας πολυφωνικής παράταξης της Κεντροαριστεράς». Είναι δε χαρακτηριστικό ότι πρότεινε παράλληλα -και ανεξάρτητα(;) της τύχης που θα έχει η σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ- «τη συγκρότηση από μηδενική βάση ενός πολιτικού φορέα της εκσυγχρονιστικής και μεταρρυθμιστικής Αριστεράς».
Για ακόμη μία φορά, πάντως, το «παιχνίδι» άρχισε να «παίζεται» σε επίπεδο προσώπων και όχι σε επίπεδο πολιτικών, θέσεων και προγραμμάτων. Συνεπώς, τουλάχιστον μέχρι τώρα, δεν διακρίνεται από το στοιχείο εκείνο το οποίο μπορεί να καταστήσει μια σύγκλιση (ή ακόμα και μια συνεργασία) βιώσιμη και μακρόπνοη. Οταν συνέβη κάτι ανάλογο, τότε με την κοινή για το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ υποψηφιότητα της κ. Μαρίας Δαμανάκη για τον Δήμο Αθηναίων, το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά ικανοποιητικό για το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΝ, την υπόθεση της Κεντροαριστεράς και την ίδια την κ. Μαρία Δαμανάκη.