Σημαντικά βήματα προόδου προς τον στόχο της κοινής καταπολέμησης της τρομοκρατίας αλλά και του βαρέως εγκλήματος από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πραγματοποιήθηκαν κατά το χθεσινό Συμβούλιο υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης στις Βρυξέλλες.
Δύο παράμετροι
Οι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν στο αντίστοιχο συμβούλιο της 7ης Δεκεμβρίου, όμως ήδη χθες, οι υπουργοί, μεταξύ των οποίων ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Πετσάλνικος, συμφώνησαν στη δρομολόγηση των δύο σημαντικότερων παραμέτρων του «ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου Δικαιοσύνης». Πρόκειται για το Ευρωπαϊκό Ενταλμα Σύλληψης-Παράδοσης υπόπτων τέλεσης σοβαρών εγκληματικών πράξεων και τον προσδιορισμό της έννοιας της τρομοκρατικής πράξης, προς διευκόλυνση της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας μεταξύ των «15» για την πάταξη της τρομοκρατίας.
Το ένταλμα σύλληψης-παράδοσης υπόπτων -σημειώνεται- το οποίο θα αντικαταστήσει τις σημερινές χρονοβόρες διαδικασίες έκδοσης μεταξύ των κρατών-μελών της Ενωσης, περιλαμβάνει ρητά τη δυνατότητα παραδόσεως και ημεδαπών, ενώ θα έχει ισχύ για έναν μακροσκελέστατο κατάλογο αξιοποίνων πράξεων. Μεταξύ αυτών είναι η συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, η ανθρωποκτονία, η σωματεμπορία, το λαθρεμπόριο νακωτικών και όπλων, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών, η σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων και η παιδική πορνογραφία, η νομιμοποίηση προϊόντων εγκλήματος και οι οικονομικές απάτες εις βάρος της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, αλλά ακόμα ο ρατσισμός, η δωροδοκία, η παραχάραξη του ευρώ και ο βιασμός.
Το ένταλμα
Με την παραλαβή του από τις δικαστικές αρχές μιας χώρας, το ένταλμα θα εξετάζεται ως προς τη νομιμότητά του και θα είναι εκτελεστέο εντός το πολύ 90 ημερών. Οπως διευκρίνισε δε ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Πετσάλνικος, για την Ελλάδα δεν δημιουργεί συνταγματικό θέμα η έκδοση ημεδαπού, εφ’ όσον αυτός έχει διαπράξει κάποιο από τα αδικήματα του καταλόγου σε ευρωπαϊκή χώρα. Για αδικήματα που δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο αυτό, το ευρωπαϊκό ένταλμα δεν έχει φυσικά εφαρμογή και θα συνεχίσουν να ακολουθούνται οι σημερινές διαδικασίες έκδοσης. Παράλληλα, οι «15» συμφώνησαν στον προσδιορισμό της «τρομοκρατικής πράξης». Πρόκειται για πράξεις αξιόποινες στο Δίκαιο των κρατών-μελών, που προσλαμβάνουν νομικά τον χαρακτήρα της τρομοκρατικής ενέργειας όταν εκπληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.
Ετσι, θα πρέπει να έχουν τελεσθεί εκ προμελέτης, με στόχο να πληγεί σοβαρά ένα κράτος ή ένας διεθνής οργανισμός μέσω του εκφοβισμού του πληθυσμού («σκοπός του τρομοκράτη είναι να τρομοκρατεί», όπως εξηγούσε λακωνικά ο Λένιν), ή της αποσταθεροποίησης των πολιτικών δομών της χώρας.
Ετσι, τρομοκρατικές, με τις ως άνω προϋποθέσεις, θεωρούνται ενέργειες όπως η πρόκληση σοβαρών καταστροφών σε δημόσια κτίρια και εγκαταστάσεις, η δολοφονία και απαγωγή προσώπων, η αεροπειρατεία ή πειρατεία άλλων μεταφορικών μέσων, ακόμα και η οπλοκατοχή, η πρόκληση πυρκαγιών, πλημμυρών και άλλων μεγάλων καταστροφών και, τέλος, η πρόκληση σοβαρών βλαβών στα δίκτυα κοινής ωφελείας.
Βαμβάκι – καπνός χωρίς προοπτική…