Στη ζωή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η σκιά της πολιτικής καμιά φορά έπεφτε τόσο βαριά, που υποφωτιζόταν ο άνθρωπος. Σίγουρα, οι Ελληνες γνώριζαν από πρώτο χέρι ορισμένες από τις ποιότητες του χαρακτήρα του, κοντολογίς το πείσμα, τη μανία του να λέει τη δυσάρεστη αλήθεια χωρίς περιστροφές, το χάρισμά του να βλέπει με διαύγεια την πραγματικότητα. Γνώριζαν και την αδυναμία που είχε στη σύζυγό, στα παιδιά και στα εγγόνια του, στη λατρεία προς την Κρήτη, στην αντιστασιακή του δράση. Ομως, η μακρά διαδρομή του στα κοινά έγινε σε εποχές φορτισμένες και δύσκολες. Ολα αυτά έμεναν στο φόντο και μπροστά έρχονταν ανάγλυφα τα γεγονότα, οι πολιτικές επιλογές, η επικαιρότητα.
Ε. Γλύκατζη-Αρβελέρ, Κ. Συνολάκης, Ντ. και Κ. Μπακογιάννης.
Η ταινία «Ορεινές συμφωνίες», σε σενάριο και σκηνοθεσία του Βαγγέλη Ευθυμίου, που προβλήθηκε στους κινηματογράφους αλλά και σε μια ειδική προβολή πριν από λίγες ημέρες, στο Ιδρυμα Γουλανδρή, την οποία διοργάνωσε το Ιδρυμα Κ. Μητσοτάκη, δεν επιχειρεί ανατροπές, αλλά να δώσει μια καλειδοσκοπική διάσταση της προσωπικότητάς του. Αυτό το επιτυγχάνει μέσα από διηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο από όλα τα παιδιά του –Ντόρα, Αλεξάνδρα, Κατερίνα και Κυριάκο–, καθώς και την αδελφή του Αρτεμισία Λυμπεράκη, που στέκεται θαλερή μπροστά στην κάμερα και μιλά για εκείνον. Το ενδιαφέρον είναι πως σε όλα αυτά τα θραύσματα της μνήμης τους υπάρχουν συχνά, ως λεπτή γραμμή, το χιούμορ και ο αυθορμητισμός. Περιστατικά που φανερώνουν την οικογενειακή δομή, τις ισορροπίες, τις προτεραιότητες, την πετριά των μελών, όχι με σοβαροφάνεια αλλά με αμεσότητα.
Ζεύγος Πικραμμένου, Χ. Γ. Σελνχούμπερ, Αλεξάνδρα Μητσοτάκη.
Το άλλο στοιχείο της ταινίας είναι η πρώιμη οικολογική συνείδηση του Μητσοτάκη, ο οποίος είχε γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια εποχή κατά την οποία η τεχνολογία δεν παρεμβαλλόταν ανάμεσα στους ανθρώπους και στη φύση. Ανήκε σε εκείνη τη γενιά που περπατούσε, σκαρφάλωνε βουνά, αναμετριόταν με την αντοχή του σώματος σε καθημερινή βάση. Σε πλάνα και σε παλιές φωτογραφίες (ακόμα και σε φιλμάκια από super 8), τον παρακολουθούμε να χαίρεται τα βουνά και τα φαράγγια της Κρήτης, να μαθαίνει όλα του τα τέκνα βουτιές και αναβάσεις. Σε μεγάλη, πια, ηλικία, να κάνει ανάβαση στον Ψηλορείτη πριν από το ξημέρωμα, να βλέπει τα Λευκά Ορη από το σπίτι του, να μιλά στους Κρητικούς για την τεράστια αξία της φύσης και τους κινδύνους που την απειλούν. Στο τέλος της προβολής, ο ακαδημαϊκός Κώστας Συνολάκης παρουσίασε τον Γερμανό καθηγητή Χανς-Γιόαχιμ Σελνχούμπερ. Ο ομότιμος διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνών Κλιματολογίας του Πότσνταμ της Γερμανίας έδωσε σύντομη ομιλία, μία ημέρα πριν γίνει δεκτός ως νέο μέλος από την Ακαδημία Αθηνών.