Η σύγκρουση στη Βουλή για τον εκλογικό νόμο, εκτός από την αναζωπύρωση –και εκ νέου απόρριψη από την κυβέρνηση– των σεναρίων περί πρόωρων εκλογών, έφερε στην επιφάνεια ακόμη ένα ζήτημα που αναμένεται να διαμορφώσει τις πολιτικές ισορροπίες των επόμενων μηνών: αυτό της σχέσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Κινήματος Αλλαγής.
Η ευρεία πλειοψηφία που συγκέντρωσε η εκλογή της κ. Σακελλαροπούλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας αποτέλεσε μεν ένα «διάλειμμα» συνεννόησης μεταξύ Μαξίμου, Κουμουνδούρου και Χαρ. Τρικούπη, ωστόσο ταυτόχρονα σηματοδότησε και το τέλος ενός κύκλου ασκήσεων συναίνεσης, ο οποίος έκλεισε με ένα μάλλον «μεικτό» τελικό πρόσημο. Και όπως φάνηκε και από την ένταση των τελευταίων ημερών με άξονα το νέο εκλογικό σύστημα, το προσεχές διάστημα το μέτωπο της αντιπολίτευσης αναμένεται να παρουσιαστεί πιο «συμπαγές» απέναντι στην κυβέρνηση, με περισσότερες προϋποθέσεις συγκλίσεων μεταξύ των κομμάτων που το απαρτίζουν.
ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ αποτελούν εύλογα τους βασικούς πρωταγωνιστές της παραπάνω εξίσωσης, με το εξής, ωστόσο, παράδοξο: την ίδια ώρα που θα αποτελούν τις κύριες αντιπολιτευτικές φωνές, ενδεχομένως και με στοιχεία ταύτισης θέσεων, θα εξακολουθούν να μονομαχούν σκληρά για την επιρροή τους στον κεντροαριστερό χώρο. Υπάρχει λοιπόν περιθώριο ευρύτερης συνεννόησης μεταξύ τους;
Από τη Χαρ. Τρικούπη, η απάντηση είναι λακωνική: «Μιλάμε με όλους, δεν κλείνουμε συμφωνίες με κανέναν, δεν αποκλίνουμε από την αυτόνομη πορεία μας». Αυτό που κατεγράφη, πάντως, με αφορμή τον εκλογικό νόμο είναι το γεγονός ότι και τα δύο κόμματα χρησιμοποίησαν, με σαφώς… κεκαλυμμένο τρόπο, το σενάριο ενδεχόμενης συνεννόησης μεταξύ τους, για να καταδείξουν στον πρωθυπουργό ότι δεν θα πρέπει να θεωρεί δεδομένο πως μπορεί να «κάψει» αναίμακτα για τον ίδιο τις εκλογές με απλή αναλογική. Σχετική έμμεση αναφορά υπήρξε από τον Αλ. Τσίπρα στην τελευταία ομιλία του στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ, στην αντίπερα όχθη, δεν πέρασε απαρατήρητη και πρόσφατη συνέντευξη του Χρ. Πρωτόπαπα –εκ των στενότερων συνεργατών της Φ. Γεννηματά–, στην οποία σημείωσε πως «σαφώς μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση στις επόμενες εθνικές κάλπες».
Παρ’ όλα αυτά, η γενικότερη εικόνα που εκπέμπεται από το ΚΙΝΑΛ είναι ότι αυτά που χωρίζουν τις δύο πλευρές είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που θα μπορούσαν να τις βάλουν στο ίδιο τραπέζι. Για τη Χαρ. Τρικούπη, ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. παραμένουν οι «δύο όψεις της συντήρησης», ενώ σημαντικά «αγκάθια» συνιστούν τόσο η απόπειρα εμβολισμού από την αξιωματική αντιπολίτευση, με τις μεταγραφές παλαιότερων στελεχών, όσο και το γεγονός ότι στις τάξεις του ΚΙΝΑΛ παραμένει πλήθος στελεχών που στοχοποιήθηκαν ευθέως και για μεγάλο διάστημα από την Κουμουνδούρου. Υπαρκτή είναι βέβαια εντός του ΚΙΝΑΛ και η αντίθεση τάση, εκείνη δηλαδή που δεν βλέπει με «κακό μάτι» το ενδεχόμενο συνεννόησης. Ωστόσο, περιορίζεται σε μικρό αριθμό στελεχών από τη λεγόμενη «αντιδεξιά» πτέρυγα του κόμματος, ενώ δεν υπάρχει προσώρας καμία πρόθεση εκ μέρους της να ανοίξει τέτοιο ζήτημα.
Σε κάθε περίπτωση, εκτιμάται ότι, ενόψει συνεδρίου, το προσεχές διάστημα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει ανοίγματα προς την πλευρά του ΚΙΝΑΛ. Κάτι το οποίο αναμένουν και στη Χαρ. Τρικούπη, σχολιάζοντας, ωστόσο, ότι μια τέτοια συζήτηση είναι άνευ περιεχομένου και σημειώνοντας ότι μοναδικός στόχος είναι η ενδυνάμωση της παράταξης μέσω της επερχόμενης προγραμματικής της συνδιάσκεψης.