Ένα μεσημέρι, στις αρχές της άνοιξης του του 1991, ο ιερέας του χωριού Αγια Παρασκευή στη Φλώρινα, σκαρφάλωσε στο καμπαναριό της εκκλησίας, και βάλθηκε να γκρεμίζει τη φωλιά που είχε φτιάξει εκεί ένας πελαργός. Όταν τον αντιλήφθηκαν κάποιοι γείτονες και του ζήτησαν εξηγήσεις, η απάντηση ήταν ότι δεν ήθελε να φωλιάζει στον οίκο του θεού το «καταραμένο πουλί».
Ήταν οι μέρες των επεισοδιακών γυρισμάτων της πολύκροτης ταινίας του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «το μετέωρο βήμα του Πελαργού», και ο τοπικός μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης είχε αφορίσει, όχι μόνο τους συντελεστές της αλλά και τους…πελαργούς.
Έτσι, ο ιερέας, υπακούοντας στον «φετφά» του θρησκευτικού ηγέτη του, κατέστρεψε τη φωλιά για να απαλλαγεί από το «διαβουλοπούλι», που όπου νάταν θα επέστρεφε από την αποδημία του, κάπου στο νότιο ημισφαίριο.
Και αν ο πελαργός, αναζήτησε κάποια άλλη στέγη, ή μια κολώνα της ΔΕΗ, για να ξαναφτιάξει το σπίτι του, τέτοια επιλογή δεν είχε στον θάνατό του, ένας 78χρονος, σ ένα άλλο χωριό της Φλώρινας, το Νέο Καύκασο, τον οποίο ο εκεί ιερέας αρνήθηκε να κηδέψει γιατί και αυτός ήταν αφορισμένος από τον Καντιώτη για την συμμετοχή του σε ρόλο κομπάρσου στην ταινία!
Η εικόνα μιας μεσαιωνικής Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, έκανε τότε τον γύρο του κόσμου αφού αφορισμένοι ήταν διάσημοι αστέρες του κινηματογράφου, όπως ο Αγγελόπουλος, ο Μαρτσελο Μαστρογιάννι, η Ζαν Μορό, ο κινηματογραφιστής Γιώργος Αρβανίτης, ανάμεσά τους και μια δεκατετράχρονη, τότε, Ελληνίδα ηθοποιός, η Δώρα Χρυσικού- όλοι όσοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συμμετείχαν στην «αντεθνική» ταινία και έτυχαν της κατάρας του «Αγίου Φλωρίνης».
Είχαν προηγηθεί, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Ροΐδης, κ. α και τώρα στην αλυσίδα των «καταραμένων» του εκκλησιαστικού σκοταδισμού προστίθενται, από έναν άλλο ιεροκήρυκα του θρησκευτικού μίσους, τον «Άγιο» Αιγιαλείας Αμβροσιο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Νίκη Κεραμέως και ο Νίκος Χαρδαλιάς.
«Όταν ψοφήσει δεν θα τον θάψει η Εκκλησία. Να πάει να τον θάψουν οι Μασόνοι, να τον θάψουν οι Σιωνισταί, να τον θάψει η ΕΟΚ, να φωνάξει τον Πάπα να τον θάψει», είχε απαντήσει τότε ο Καντιώτης ερωτηθείς (Ρ/Σ Fhash) για το ποιες θα είναι για τον αφορισμένο οι συνέπειες της κατάρας του.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ή «Διαβολοπουλος», όπως τον αποκαλούσε στα παραληρηματικά από άμβωνος, κηρύγματά του σκοτώθηκε πολλά χρόνια μετά σε τροχαίο- ο Καντιώτης δεν ζούσε για να αισθανθεί «δικαιωμένος»-ενταφιάστηκε κανονικά, χωρίς «μασόνους», Σιωνιστές, Πάπες, κ.λ.π, και με τις δέουσες τιμές, όμως οι (ουκ ολίγοι) φανατικοί οπαδοί του ιεράρχη, έσπευσαν να αποδώσουν το θανατηφόρο ατύχημα «στην κατάρα του δεσπότη».
Τα ίδια είπαν και για τον θάνατο του σκηνογράφου του Αγγελόπουλου, Μικέ Καραπιπέρη (είχε χτυπηθεί από τον καρκίνο), του 78χρονου κομπάρσου στο χωριό της Φλώρινας, αλλά και αργότερα του διάσημου Ιταλού ηθοποιού
Τζαν Μαρια Βολοντέ, που βρέθηκε νεκρός σε ξενοδοχείο της Φλώρινας ενώ επρόκειτο να πρωταγωνιστήσει στην επόμενη ταινία του Αγγελόπουλου «το βλέμμα του Οδυσσέα».
Ίσως εκεί να βρίσκεται, πέρα από τον αναχρονισμό και το γραφικό του αφορισμού, τον οποίο έχει υποβαθμίσει μεν αλλά δεν έχει καταργήσει η Εκκλησία, η δύναμή του, λένε Θεολόγοι.
Είναι , δηλαδή, ένα εργαλείο τρομοκράτησης, η «πυρά» για όσους κρίνουν κάποιοι ιεροεξεταστές τύπου Καντιώτη και ο Αμβρόσιου, ότι, παρεκκλίνουν από το δρόμο του Θεού, κατά πως εκείνοι τον ορίζουν, ανάλογα με τις ιδεοληψίες τους.
«Γνωρίζετε ότι ο μητροπολίτης σας έχει αφορίσει και τι συναισθήματα σας προκαλεί αυτό, είχα ρωτήσει τότε στη Φλώρινα την Ζαν Μορό.
«Δεν είμαι ορθόδοξη. Έχω την πίστη αλλά δεν ακολουθώ καμιά εκκλησία. Για μένα αυτό δεν έχει κανένα νόημα, είναι γελοιότητες», μου απάντησε.
Και η Δώρα Χρυσικού, ο νεότερος σε ηλικία αφορισμένος χριστιανός ορθόδοξος όταν της επισήμανα ότι ως αφορισμένη δεν θα μπορούσε να εκκλησιάζεται, να μεταλαμβάνει, να παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο, ακόμα και να βαφτίσει τα παιδιά της, μου είπε:
«Εγώ θα πηγαίνω κανονικά στην εκκλησία και δεν μ ενδιαφέρει ο αφορισμός του. Εκείνο που μ ενόχλησε είναι ότι μας αφόρισε για λόγους που δεν στέκουν. Δεν μπορεί ο σεβασμιότατος να καταλάβει ότι οι ταινίες του Αγγελόπουλου είναι συνδεδεμένες με κάτι βαθύτερο και με τους αφορισμούς και τα άλλα που κάνει απαγορεύει στον σκηνοθέτη να εκφράσει τις σκέψεις και απόψεις του μέσα από μια ταινία».
Και αν οι ίδιοι οι αφορισμένοι δεν τους παίρνουν πλέον στα σοβαρά, υπάρχει ένας κόσμος φανατικών θρησκόληπτων, που πιστεύει σε μεσαιωνικές μεθόδους «συνετισμού» για τους «παραβάτες».
Ήταν ο αφορισμός του δεσπότη το «καύσιμο», που ώθησε εκείνες τις μέρες εκατοντάδες μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων απ όλη την Ελλάδα στη Φλώρινα για να διαδηλώσουν κατά του «Διαβολόπουλου» και να επιτίθενται στα μέλη του συνεργείου, να καταστρέφουν σκηνικά, να πραγματοποιούν τις νύχτες, φορώντας ράσα και κρατώντας αναμμένα κεριά, πορείες στο χιονισμένο τοπίο δίνοντας τροφή στα ξένα τηλεοπτικά συνεργεία, για ανεπανάληπτες, και πάντως όχι τιμητικέ για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, εικόνες.
Πέρυσι το Νοέμβριο συνάντησα για μια συνέντευξη στην «Κ», στη Θεσσαλονίκη, τον Γιώργο Αρβανίτη, πρόεδρο του ομώνυμου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου και η συζήτηση ξεκίνησε με τον «πόλεμο του Πελαργού…».
«Πρόσεξε, μιλάς μ ένα αφορισμένο», μου είπε γελώντας και όταν τον ρώτησα πως είναι να κουβαλάς μια τέτοια «κατάρα» μου είπε:
«Αστεία πράγματα. Ακούγοντάς το εκείνη την στιγμή, πάντως, ήρθε στο νου μου ο Σουρής που όταν τον αφόρισαν οι παπάδες έξω από το σπίτι του, τους ρώτησε τι κάνετε εκεί και του απάντησαν σε αφορίζουμε. Και τι σημαίνει αυτό; επέμεινε. Του είπαν ότι όταν πεθάνεις δεν θα λιώσεις. «Ε, τότε δεν αφορίζετε και τις σόλες των παπουτσιών των παιδιών μου για να μην λιώσουν και αναγκαστώ να αγοράσω και άλλα; κάγχασε. Ήταν μια αστεία ιστορία, ακούσαμε ότι έκαναν και τρισάγια εναντίον μας και διάφορα άλλα».
Του υπενθύμισα ότι μια σειρά θάνατοι εμπλεκόμενων στην ταινία, αμέσως μετά , αποδόθηκαν από του υποστηρικτές του Καντιώτη στον αφορισμό.
«Ο Μικές ήταν άρρωστος από τότε, είχε καρκίνο. Ο Τζαν Μαρία Βολοντέ ζούσε μ ένα πνευμόνι. Αυτά τα διέδιδαν οι θεούσες, που δεν έχουν το θεό τους. Ε, τι να κάνουμε, οι άνθρωποι πεθαίνουμε κάποια στιγμή. Ο κάθε ένας μας, άμα τελειώσει το λάδι στο καντήλι του θα σβήσει. Για όνομα του θεού δηλαδή. Αυτά ήταν γραφικότητες…».
Οι αφορισμένοι του Αμβροσίου απέφυγαν να σχολιάσουν τις «φαιδρότητες» του ιδιόρρυθμου «Αγίου», όμως το twitter το γλέντησε για τα καλά.
«Άκουσε ο Καζαντζάκης από κει ψηλά πως ο Αμβρόσιος αφόρισε την Κεραμέως και πάτησε κάτι γέλια που φτάσανε μέχρι τον Παράδεισο…», έγραψε ένας από τους πολλούς χρήστες που το διασκέδασαν.
«Δεν καταδέχομαι ούτε καν ν ασχοληθώ, κανείς δεν δίνει σημασία…», ήταν η απάντηση (ανωνύμως) ενός μητροπολίτη από τον οποίο η «Κ» ζήτησε ένα σχόλιο και σ αυτό το πνεύμα ήταν και η ανακοίνωση της Εκκλησίας της Ελλάδος.
«Ο Μεγάλος Αφορισμός, που με την πρόσφατη ενέργειά του ο πρώην Καλαβρύτων αμαύρωσε την εικόνα της Εκκλησίας, και αναχρονιστικός και μεσαιωνικός είναι, και κακέκτυπο της Ιεράς Εξέτασης , για την οποία εμείς οι ορθόδοξοι ευκαίρως ακαίρως κατηγορούμε την Καθολική Εκκλησία, που στο κάτω-κάτω την απεκήρυξε», είπε ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ κ. Πέτρος Βασιλειάδης.
Όμως στον κόσμο των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων και του θρησκευτικού φανατισμού, η ικανοποίηση ήταν διάχυτη για την «τιμωρία».
Από την Κυριακή ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ανήκουν στους «αποσυνάγωγους» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, επί ποινή αποκλεισμού από την χριστιανική κοινότητα, για τα πολύ σοβαρά αμαρτήματα στα οποία περιέπεσαν. Και επειδή τους επεβλήθη ο Μεγάλος Αφορισμός-υπάρχει και ο μικρός- του Αμβροσίου, τίθενται διά παντός έκτος Εκκλησίας. Ελέησον Κύριε τους Αμβροσιους..