Αρθρο του μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου: Η ανοησία και ο φανατισμός βλάπτουν σοβαρά την υγεία

Αρθρο του μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου: Η ανοησία και ο φανατισμός βλάπτουν σοβαρά την υγεία

6' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες από τότε που άρχισαν να ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα στη χώρα μας, από τα οποία δεν εξαιρέθηκε η Εκκλησία μας. Αν για όλους τους χριστιανούς ήταν μια περίοδος οδύνης για τη στέρηση των ιερών ακολουθιών και ιδιαίτερα της θείας λειτουργίας, για τους κληρικούς ήταν πολύ πιο οδυνηρή η περίοδος αυτή. Αναγκαστήκαμε να λειτουργούμε χωρίς τον λαό, με άδειες εκκλησίες, με ό,τι αυτό σημαίνει. Αυτός όμως ο πόνος και η οδύνη έγιναν αφόρητα από τις συνεχείς επιθέσεις, όχι τόσο των εκτός Εκκλησίας, αλλά των μελών της Εκκλησίας.

Κυκλοφόρησαν αμέτρητα κείμενα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δυστυχώς με τους περισσότερους συντάκτες να παραμένουν στο σκοτάδι της ανωνυμίας. (Αναρωτιέμαι γιατί άραγε; Τι φοβούνται; Τόσο δειλοί είναι; Δεν τους λέει τίποτα ο λόγος του Χριστού στο δικαστήριο: «Ἐγώ παρρησία ἐλάλησα»;) Δεν υπήρξε μέτρο στις φωνές και στον θορυβώδη τρόπο με τον οποίο πολλοί νόμισαν ότι έπρεπε να υπερασπίσουν την Εκκλησία. Είναι αξιοσημείωτο ότι κάποιες μέρες είχαμε έναν καταιγισμό μηνυμάτων – διαμαρτυριών με περίπου τα ίδια λόγια. Φως φανάρι βέβαια ότι ήταν κατευθυνόμενα από κάποιον «γέροντα».

Από την άλλη πλευρά, η οδύνη μας γινόταν αφόρητη από την πολυλογία και κενολογία του κλήρου και ιδιαίτερα γνωστών ροπαλοφόρων υπερασπιστών της Εκκλησίας, με την κατακεραύνωση των πάντων. Αφήνω δε τη «διδασκαλία, τις παραινέσεις, τις οδηγίες» λαϊκών μελών της Εκκλησίας προς τη Σύνοδο, τους επισκόπους, τους κληρικούς. Το ερώτημα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου είναι και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο και το απευθύνω σε όλους τους αργόσχολους «θεολογούντες» του Ιnternet, που θέλουν στανικά να επιβάλουν τις απόψεις τους: «Τί στρατηγεῖν ἐπιχειρείς, ἐνταγμένος ἐν στρατιώταις;». Πώς να το κάνουμε, αδελφοί μου; Οι αγνοούντες χρειάζονται διδασκαλία. Οχι προβιβασμό στη θέση του δασκάλου.

Τα περιοριστικά μέτρα έφεραν, όπως ήταν αναμενόμενο, αντιδράσεις και στον εκκλησιαστικό χώρο. Εκδηλώθηκαν ακρότητες και ζηλωτισμοί, που δείχνουν το λιγότερο ανασφάλεια. Το κλείσιμο των εκκλησιών παρέπεμψε στους διωγμούς του Νέρωνα, του Διοκλητιανού κ.λπ. Προσωπική μου άποψη είναι ότι θα μπορούσαν τα μέτρα αυτά να είναι ηπιότερα, όπως έγιναν στη δεύτερη φάση. Και αυτό το λέω με επιφύλαξη, γιατί δεν ξέρω πόσο μπορούσε να λειτουργήσει. Ο,τι έγινε, έγινε. Ομως το να θεωρείται η απόφαση αυτή της πολιτείας έναρξη διωγμού και πρόβα τζενεράλε για την επιβολή της πανθρησκείας είναι αφελές και να το συζητάμε.

Η Σύνοδος και το σώμα των επισκόπων το ξεκαθαρίσαμε. Κανείς δεν μας ζήτησε να αρνηθούμε την πίστη μας. Ως χριστιανοί θα έπρεπε να τηρήσουμε μια υπεύθυνη στάση και να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση της πανδημίας, μένοντας στα σπίτια μας. Τα κίνητρα του Νέρωνα και όλων των διωκτών ήταν να διαλύσουν την Εκκλησία.

Τα κίνητρα της πολιτείας ήταν η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Σταματώ σε δύο υπέροχες δηλώσεις. Η πρώτη είναι του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου: «Δεν κινδυνεύει η πίστη αλλά οι πιστοί». Και η δεύτερη του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου: «Μένουμε σπίτι γιατί αγαπάμε». Τέτοιες δηλώσεις, που θα μείνουν στην Ιστορία, χάθηκαν στον κουρνιαχτό. Δεν ακούστηκε ούτε ένα θετικό σχόλιο από τους φωνασκούντες «ομολογητές» της πίστεως. Σαν να είχαν κλείσει τα αυτιά τους με βουλοκέρι, για να μην ακούσουν μια νηφάλια και υπεύθυνη φωνή. Εθισμένοι στον αυτισμό τους δεν θέλουν να ακούνε παρά μόνο τον εαυτό τους.

Με τις προηγούμενες παρεμβάσεις μου έγινα στόχος των γνωστών «ζηλωτών». Θα έπρεπε κατ᾽ αυτούς να κηρύξω επανάσταση, να ανοίξω τις εκκλησίες, να χτυπήσω τις καμπάνες, να καλέσω τα κανάλια, να εισπράξω τα χειροκροτήματα και τελικά να διχάσω το σώμα της Εκκλησίας, για να κερδίσω το στεφάνι του ομολογητού! Νομίζω ότι έχουμε αρκετούς που τους ταιριάζει ο λαϊκός τίτλος «τζάμπα μάγκας». Δεν χρειάζονται και άλλοι. Προτίμησα τον δρόμο της σύνεσης. Αυτό που με θυμώνει είναι οι εκουσίως ανοηταίνοντες. Είναι άνθρωποι –πολλοί δυστυχώς– που πιστεύουν ότι η αρρώστια αυτή δεν είναι τίποτα, «ένα κρυολόγημα, μία κοινή γρίπη. Ολα είναι ψέμα». Αναρωτιέμαι: Μα δεν βλέπουν τα νούμερα στις άλλες χώρες, δεν βλέπουν τα φέρετρα, την απέραντη θλίψη; Ολα είναι ψέματα;

Δυστυχώς, ο ιός της ανοησίας διαχέεται ακαριαία και μολύνει αναρίθμητους εγκεφάλους. Οταν συζητάς με τους περισσότερους ανθρώπους, νιώθεις μια φοβερή απογοήτευση. Βλέπεις έναν μηχανισμό απώθησης απίστευτο. Μιλάς με συγκεκριμένα επιχειρήματα, στατιστικές έρευνες και ο άλλος δεν θέλει να ακούσει. Ολα τα διαγράφει ως ανυπόστατα. Αναφέρθηκα και στις προηγούμενες παρεμβάσεις στο θέμα της συνωμοσιολογίας και της προφητολογίας. Είναι θλιβερή η κατάσταση. Αν μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε όλα τα συνωμοσιολογικά σενάρια που κυκλοφόρησαν όλο αυτό το διάστημα και όλα τα fake news, θα γεμίζαμε χιλιάδες σελίδες. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλή δουλειά και θα γελάσει πολύ… Οι νουνεχείς άνθρωποι δέχτηκαν τα μέτρα με κατανόηση, έχοντας υπ᾽ όψιν τους ότι αυτό θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην οικογένεια, στην εργασία, στην οικονομία.

Τη στιγμή αυτή προέχει η υγεία. Για τους συνωμοσιολόγους, θρησκευόμενους και μη, για τους «προοδευτικούς» που ανησυχούν για την περιστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, τα μέτρα είναι απαράδεκτα. Μαζί πάει πακέτο και το γλειφιτζούρι περί σφραγίσματος του Αντιχρίστου, για το τσιπάκι που θα μπει και θα μας παρακολουθούν κ.λπ. κ.λπ. Δηλαδή, «σιγά μη στάξει η ουρά του ποντικού». Αγαπητοί μου συνωμοσιολόγοι και προοδευτικοί, από τη στιγμή που έχουμε πάνω μας το κινητό και δεν κάνουμε δευτερόλεπτο χωρίς αυτό, μας ανησυχούν τα μέτρα, γιατί έτσι κινδυνεύουν τα προσωπικά μας δεδομένα; Από τη στιγμή που στέλνουμε χιλιάδες μηνύματα και προσωπικές μας φωτογραφίες ή ξεκατινιαζόμαστε στο Facebook και στο Διαδίκτυο, που σημαίνει ότι είμαστε εκουσίως έκθετοι ανά πάσα στιγμή στον οποιονδήποτε Big Brother, ανησυχούμε για την προσβολή των προσωπικών μας δεδομένων;

Σήμερα γίνεται μια τεράστια προσπάθεια να βρεθεί το εμβόλιο ή τέλος πάντων κάποιο φάρμακο. Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται σκληρά. Δαπανώνται τεράστια ποσά. Συμφωνώ ότι παίζονται οικονομικά συμφέροντα. Αν όμως βρεθεί το εμβόλιο και είναι πράγματι ασφαλές, θα αρνηθούμε να το κάνουμε; Εχουμε σκεφτεί ότι αν ζούμε σήμερα οι περισσότεροι το οφείλουμε στα εμβόλια; Αρρώστιες, που θέριζαν πληθυσμούς, σήμερα εξαφανίστηκαν. Εκείνα ήταν καλά εμβόλια και τούτο δεν θα είναι; Δυστυχώς, αδελφοί μου, πρέπει, αν είμαστε ειλικρινείς, να το παραδεχτούμε: ο κορωνοϊός έβγαλε στην επιφάνεια πολλή αρρώστια. Και στην κοινωνία – παγκοσμίως, αλλά και στην Εκκλησία.

Ερχομαι στο σημαντικότερο και πλέον κρίσιμο ερώτημα που τέθηκε. Το βασικό επιχείρημα των κατά φαντασίαν «ομολογητών» είναι ότι όταν μπαίνεις στην Εκκλησία, δεν αρρωσταίνεις. Σαν να λέμε ότι ο ναός είναι αποστειρωμένος, αντιμικροβιακός κλωβός, που δεν αφήνει τα μικρόβια να μπουν μέσα… Κάποιος έγραψε και τούτο:

«Οταν ασπαζόμαστε τα χέρια του ιερέα, μετέχουμε των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Αν πιστεύουμε ότι ο ιερέας μπορεί να μεταδώσει ασθένειες, αρνούμαστε τη χάρη της ιεροσύνης, τη χάρη του Θεού». Προσωπικά ομολογώ ότι, όταν έχω κάποια μεταδοτική ίωση, δεν χαιρετάω κανέναν διά χειραψίας, ούτε αφήνω να μου φιλήσουν το χέρι, ούτε αν λειτουργώ μοιράζω αντίδωρο. Αυτό το έκανα πάντα, όχι τώρα. Είναι θέμα ευθύνης.

Και τώρα τι κάνουμε; Επιτέλους οι εκκλησίες άνοιξαν, έστω και με τα απαραίτητα περιοριστικά μέτρα. Ωστόσο έχω μια έντονη ανησυχία. Πραγματοποιήσαμε έναν άθλο. Η χώρα μας έγινε πρότυπο. Ο ιός περιορίστηκε. Είχαμε τις λιγότερες απώλειες. Ομως άλλαξε κάτι μέσα μας; Εγινε αυτή η περιπέτεια ευκαιρία αυτοκριτικής και μετάνοιας; Σκεφθήκαμε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τον Χριστό; Ή θα συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο; Δυστυχώς βλέπω πολλούς ανθρώπους να επανέρχονται στην προ κορωνοϊού κατάσταση, της αδιαφορίας, του ωχαδερφισμού, της άγνοιας του κινδύνου. Και φοβάμαι μήπως «ἡ ἐσχάτη πλάνη ἔσται χείρων τῆς πρώτης». Με παρηγορεί και με εκφράζει απόλυτα η ικεσία ενός αγίου των ημερών μας, που ουκ ολίγα υπέμεινε από εχθρούς και φίλους, του μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου (Σελέντη): «Κύριε, χάρισέ μας αυτό που μας χρειάζεται τόσο πολύ στις ημέρες μας: Την ισορροπία». Αμήν.

* Εκτενές απόσπασμα από ανάρτηση του κ. Νεκταρίου στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος imargolidos.gr.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή