«Η Ελλάδα ανοίγει σε δύο βδομάδες, αλλά όχι για τη Βρετανία». Ο τίτλος στο αντίστοιχο ρεπορτάζ του BBC βγάζει παράπονο και είναι ενδεικτικός μιας νέας πραγματικότητας.
Είναι δύσκολο να το διακρίνει κανείς μέσα στο ακανθώδες περιβάλλον που διαμορφώνει ο βαρύς συνδυασμός της υγειονομικής και της οικονομικής κρίσης. Όμως μέσα από αυτήν την ιστορία η μικρή και ταλαίπωρη Ελλάδα βγαίνει κερδισμένη, σε αντίθεση με χώρες – μεγαθήρια. Η υποδειγματική σχεδόν διαχείριση της πανδημίας, για μια φορά, την τοποθέτησε στη σωστή πλευρά, ανάμεσα στα διεθνή επιτυχημένα παραδείγματα.
Το μπαράζ των θετικών δημοσιευμάτων ακολουθούν ορισμένες έμπρακτες ψήφοι εμπιστοσύνης. Δισεκατομμυριούχοι ψάχνουν για ένα εξοχικό στη χώρα, η οποία ανήκει στους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς εν μέσω μιας πρωτοφανούς συγκυρίας. Το κλίμα που διαμορφώνεται είναι εξαιρετικά πιθανό να έχει προέκταση στον ευρύτερο τομέα των επενδύσεων, σε μια περίοδο κατά την οποία η ασφάλεια και η σταθερότητα αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Ενδεικτικό, ενδεχομένως και ελπιδοφόρο, είναι το γεγονός ότι Έλληνες οι οποίοι μέχρι σήμερα διαπρέπουν στο εξωτερικό διαπιστώνουν, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση η Ελλάδα καθίσταται πιο σταθερό, δημοκρατικό και ασφαλές περιβάλλον απ’ ό,τι χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία.
Αυτήν τη φορά, η Ελλάδα συνειδητοποίησε εγκαίρως ότι είχε μπροστά της ένα αληθινό πρόβλημα το οποίο όφειλε να διαχειριστεί με σοβαρότητα, ώστε να το ξεπεράσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τελικά να ανακτήσει τη θετική προοπτική. Αντιθέτως, στην οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών η Ελλάδα απωθούσε, ως το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Ο συνδυασμός ήταν ακαταμάχητος. Δεν φτάνει ότι τα θαλάσσωσε. Επέρριψε και την ευθύνη σε εξωτερικούς παράγοντες. Ίσως είναι αυτό το οποίο η Άννα Ποταμιάνου περιέγραψε στην Καθημερινή της Κυριακής: «Συχνά για τους Έλληνες το ‘υπακούω’ δεν αντιστοιχεί σε δέσμευση την οποία επιλέγουμε αλλά σε υποταγή. Εξ ου και επαναστατούμε».
Υπάρχουν σήμερα μικρά σημάδια ωρίμανσης. Δεν είναι μόνο το πώς συμπεριφέρθηκαν οι πολίτες αλλά και το πώς συμπεριφέρθηκε η κυβέρνηση. Το τεχνοκρατικό, πρακτικό στυλ διοίκησης είναι κάτι που εγκρίνει το εκλογικό σώμα, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Είναι χαρακτηριστική η ιδιαίτερα υψηλή διείσδυση του κυβερνώντος κόμματος στους ψηφοφόρους των υπολοίπων κομμάτων, όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.
Η ευρεία αποδοχή είναι κεφάλαιο ανεκτίμητης αξίας γι' αυτήν την κυβέρνηση, το οποίο δεν πρέπει να χαραμίσει. Όπως δεν πρέπει να χαραμίσει τα 32 + 19 δισ. ευρώ (πακέτο για την πανδημία + νέο ΕΣΠΑ) τα οποία αναμένεται να εισρεύσουν στην οικονομία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ποσό αυτό είναι σε θέση να αλλάξει το παιχνίδι, αρκεί να αξιοποιηθεί σωστά, δηλαδή σε παραγωγικές παρεμβάσεις με πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα.
Κατά μία έννοια, και παρά τις αντίξοες συνθήκες, η Ελλάδα αποκτά αθόρυβα όλο και λιγότερους λόγους για να αποτύχει.