Στην επαναδιατύπωση, με κάθε ευκαιρία, των προτάσεων που αφορούν τη διαφάνεια σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής, θα προχωρήσει η Νέα Δημοκρατία, μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα.
Οι «επικαιροποιημένες» προτάσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα κατατίθενται στη Βουλή, με κύριο στόχο να καταδείξουν ότι η Νέα Δημοκρατία είχε επισημάνει, εγκαίρως, το μείζον πρόβλημα της αδιαφάνειας, αλλά και να αναδείξουν τις ευθύνες της κυβέρνησης, που κάτω και από τις σημερινές συνθήκες, δέν προχωρά στο ξεκαθάρισμα του τοπίου, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Αρχή των ίσων
ευκαιριών
Είναι σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία, με τις κατευθύνσεις και αποφάσεις του προέδρου της κ. K. Καραμανλή, θα προχωρήσει με βάση ένα πολιτικό πλαίσιο, που θα στηρίζεται στις αρχές της διαφάνειας και των ίσων ευκαιριών στο επιχειρηματικό πεδίο. Ειδικά στο θέμα αυτό, των σχέσεων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον επιχειρηματικό κόσμο, ο κ. K. Καραμανλής είναι ξεκάθαρος:
Η Νέα Δημοκρατία δέν στρέφεται εναντίον συγκεκριμένων επιχειρηματιών. Επιθυμεί όμως να θεσπισθούν ουσιαστικά μέτρα, που να κατοχυρώνουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό, να δίνουν ίσες ευκαιρίες στην αγορά και κυρίως να ενεργούν καταλυτικά απέναντι στον οποιονδήποτε θα επιθυμούσε να θέσει τη διαφάνεια στο περιθώριο.
Υπό την έννοια αυτή, όπως τονίσθηκε και σε συναντήσεις κορυφαίων στελεχών με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, την εβδομάδα που πέρασε, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρεί ως απόλυτα σεβαστή «την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών», ενώ καταδικάζει «κάθε ενέργεια που στρέφεται εναντίον τους και επιχειρεί να θέσει εμπόδια στο έργο τους». Για τους λόγους αυτούς άλλωστε και ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ζήτησε ευθέως το άνοιγμα των επίμαχων λογαριασμών του Σωκράτη Κόκκαλη.
Αποτελεσματικός
έλεγχος
Ο κ. K. Καραμανλής φαίνεται να πιστεύει ότι ακριβώς αυτό το χρονικό διάστημα, το σύνολο του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου ενδιαφέρεται άμεσα για τις ανακατατάξεις που πιθανόν να γίνουν στο επιχειρηματικό πεδίο και για την εισροή των 16 τρισεκατομμυρίων του κοινοτικού πλαισίου.
Για τους λόγους αυτούς, σε συνδυασμό με τις ουσιαστικές αποκαλύψεις που γίνονται και αφορούν «τον βίο και την πολιτεία» συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, ο κ. Καραμανλής θεωρεί ότι «θα πρέπει να ασκηθεί από την κυβέρνηση αποτελεσματικός έλεγχος για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, ώστε να μη διολισθήσει η εξουσία σε εξωθεσμικά κέντρα, μέσω προκαθορισμένων αποφάσεων σε βάρος όλου του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας».
Μέσα σε αυτό το σκηνικό που διαμορφώνεται, με καταγγελίες από κορυφαίους παράγοντες της δημόσιας ζωής και φυσικά παρεμβάσεις της Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θεωρεί ότι η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη, εάν δεν παρέμβει δυναμικά, για να ενισχύσει τις θεσμικά κατοχυρωμένες αντιστάσεις της απέναντι στα συμφέροντα και τη διαπλοκή.
Στην προκειμένη περίπτωση, στη Ρηγίλλης, πιστεύουν ότι «ο κόμπος έφτασε στο χτένι». Δεν είναι δυνατόν, τονίζουν, κάτω από αυτό το σκηνικό και υπό το βάρος των καταγγελιών που γίνονται, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός να μην παίρνουν ξεκάθαρη θέση.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας προβληματίζεται για το εάν και κατά πόσον η κυβέρνηση επιθυμεί να θέσει το πρόβλημα της διαπλοκής «επί τάπητος» και να ζητήσει τη συνεργασία και των άλλων πολιτικών δυνάμεων του τόπου. Γιατί απλούστατα, τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι στην κυβέρνηση είχε δοθεί επανειλημμένως μέσω των προτάσεων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η ευκαιρία να ενισχύσει θεσμικά κατοχυρωμένες αντιστάσεις της, απέναντι στα συμφέροντα και τη διαπλοκή και δεν το έπραξε.
Ευθύνες στον πρωθυπουργό
Υπό την έννοια αυτή πολλοί στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αρχίζουν να θεωρούν κυρίαρχα υπεύθυνο για την κατάσταση που επικρατεί τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. K. Σημίτη:
Πρώτον, γιατί ενώ του έχει δοθεί τόσες φορές, κατά την τελευταία τριετία, η ευκαιρία μέσω των προτάσεων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να θωρακίσει τον δημόσιο βίο από τη διαφθορά, δεν το έπραξε, και
Δεύτερον, διότι μέσα στο νέο τοπίο ανταγωνισμού και απελευθέρωσης της αγοράς που δημιουργείται, τόσο ο κ. K. Καραμανλής όσο και ο κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος έδωσαν μια διαφορετική πολιτική δυναμική, με τις προτάσεις τους, την οποία θα έπρεπε να «εκμεταλλευθεί» ο πρωθυπουργός, αποδεχόμενος στην ουσία κανόνες ενίσχυσης των ίδιων των δημοκρατικών θεσμών.
Ο στόχος πάντως του κ. K. Καραμανλή είναι απόλυτα συνδεδεμένος με την ίδια την πολιτική φιλοσοφία της φιλελεύθερης παράταξης, της οποίας ηγείται:
«Πρέπει να διαμορφωθούν οι κανόνες του παιγνιδιού, όπου θα αισθάνεται η επιχειρηματική πρωτοβουλία, εγχώρια ή ξένη, ότι μπορεί να συμμετέχει, ότι δεν υπάρχουν στημένοι διαγωνισμοί, δεν υπάρχουν φωτογραφικές διατάξεις, όπου ισχύουν οι κάνονες του ανταγωνισμού και της ελεύθερης αγοράς και ότι αυτοί κυρίως… τηρούνται».