«Στις τοπικές κοινωνίες διαμορφώθηκαν συγκλίσεις και συμπαρατάξεις με αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα, κυρίως ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στον Συνασπισμό. Υπάρχει ένας ανοιχτός δρόμος για πραγματικές συγκλίσεις, που αυτή τη φορά ελπίζω να μην τον κλείσουμε».
Δήλωση του υπουργού Εσωτερικών K. Σκανδαλίδη, λίγες ημέρες μετά τις εκλογές.
Αν ανατρέξουμε σε απλούς αριθμούς, είναι αλήθεια ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ο κ. Σκανδαλίδης -αλλά και η κ. Μαρία Δαμανάκη, που εξέφρασε περίπου τις ίδιες απόψεις- δικαιώνεται.
Στην υπερνομαρχία Εβρου, π.χ., η συνεργασία λειτούργησε μια χαρά, αν και για πολλούς τα πρόσωπα έπαιξαν τον κύριο ρόλο. Ακόμη, αν κοιτάξει κανείς τα αποτελέσματα του β΄ γύρου των νομαρχιακών εκλογών στην Αθήνα, θα διαπιστώσει ότι το 44,8% των ψηφοφόρων που στον α΄ γύρο προτίμησαν τον Μανώλη Γλέζο, στράφηκε στον Χρ. Παπουτσή κατά τη δεύτερη Κυριακή, ενώ μόνο το 23,8% προτίμησε τον -μη δεξιό και «αιρετικό»- Γιάννη Τζαννετάκο. Είναι, όμως, τόσο απλά τα πράγματα; Ασφαλώς, όχι, αν σκεφθεί κανείς ότι ο πρόεδρος του ΣΥκ. Νικ. Κωνσταντόπουλος εξέφρασε «ικανοποίηση» για το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών, μολονότι και το κόμμα του δεν είναι κερδισμένο. Σε μία, όμως, περίοδο γενικής φθοράς της Αριστεράς (KKE – ΣΥ- ΔΗΚΚΙ) και των παρυφών της (ΠΑΣΟΚ), ο κ. Κωνσταντόπουλος έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί «ικανοποιητικό αποτέλεσμα» τις μικρές απώλειες, αλλά και να πιστεύει ότι το κόμμα του άντεξε στην πίεση του δικομματισμού.
Βεβαίως, για τον μέσο πολίτη θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολο το ενδεχόμενο ο Συνασπισμός, που δεν συνεργάσθηκε με το ΠΑΣΟΚ σε περιόδους κατά τις οποίες το κυβερνών κόμμα ήταν «στα επάνω του», να δεχθεί να γίνει πολιτική βακτηρία για ένα κόμμα που, κατά τα φαινόμενα, δεν θα αντέξει στην πολυετή φθορά της εξουσίας.
Αν μετρήσει κανείς τις δηλώσεις των κορυφαίων μελών στου ΣΥμετά τις εκλογές, θα διακρίνει -εκτός από τη διαφωνία που αρχικά προέκυψε για τη στάση του κόμματος στον β΄ γύρο- σαφή μηνύματα αισιοδοξίας ως προς την αντοχή του κόμματος και στη «νέα επίθεση του δικομματισμού».
Είναι, πάντως, βέβαιο ότι αυτή τη φορά ο Συνασπισμός, στις εθνικές εκλογές, θα έχει πρόβλημα και «εκ δεξιών», αφού η Νέα Δημοκρατία, μετά την αποκοπή της Ακροδεξιάς από το σώμα της είναι ικανή να αλιεύσει -μικρή αλλά ικανή- μερίδα ψήφου από τα αριστερά.
Προβληματισμός στο ΚΚΕ
Το KKE προβληματίζεται ιδιαίτερα μετά τις εκλογές. H μείωση των ποσοστών που συγκέντρωσαν οι υποψήφιοί του στα μεγάλα αστικά κέντρα ήταν σαφής προειδοποίηση προς τη γενική γραμματέα κ. Αλέκα Παπαρρήγα και την ηγετική ομάδα του Περισσού. H στείρα γραμμή περί της «μιας πολιτικής» όλων των -πλην KKE- κομμάτων δεν φαίνεται να προσελκύει πλέον και θα πρέπει να αναζητηθούν άλλοι τρόποι προσεγγίσεως των ψηφοφόρων.
Οι επιλογές των προσώπων που εκπροσώπησαν το κόμμα στις εκλογές, αλλά και η στάση των ψηφοφόρων του στον β΄ γύρο, όπου ψήφισαν χωρίς πρόβλημα τους υποψηφίους «που δεν ήταν με το ΠΑΣΟΚ» δείχνει καθαρά ότι:
Β Το «λευκό-άκυρο» δεν είναι λύση και
Β Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον «ο εχθρός», που αν χάσει την εξουσία, θα ανοίξει νέα εποχή και για το ΚΚΕ!
Οπως τονίζουν κάποιες νεωτεριστικές φωνές στους κόλπους του KKE, δεν είναι δυνατόν από τη μια πλευρά να εκπροσωπείται το κόμμα στη Βουλή από την κ. Λιάνα Κανέλλη, της οποίας ο λόγος είναι μεν «αριστερός» αλλά συγχρόνως πειστικός και από την άλλη να επιστρέφει το KKE σε πρόσωπα, συνθηματολογία και μεθόδους που παραπέμπουν σε πολύ παλιότερες εποχές.
Ετσι, είναι πολύ πιθανόν να υπάρξουν αλλαγές στα πρόσωπα που θα σηκώσουν το βάρος της προβολής των προτάσεων και των απόψεων του κόμματος.
Η πορεία του ΔΗΚΚΙ
Το ΔΗΚΚΙ, τέλος, μετά την επιτυχή πορεία του Γιάννη Δημαρά στην Αθήνα, φαίνεται να αποκτά βήμα για την προβολή των θέσεων και των απόψεών του. Είναι, όμως, βέβαιο, ότι το ποσοστό που συγκέντρωσε ο κ. Δημαράς οφείλεται εν πολλοίς στη δική του προσωπικότητα και όχι στη στήριξη του ΔΗΚΚΙ, του οποίου η αποδοχή από τους πολίτες κυμαίνεται σε χαμηλό επίπεδο.