Παρακολουθώντας όπως όλοι οι Ελληνες πολίτες τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση της χώρας, νωρίς χθες το πρωί, ώρες πριν από τη σχετική ψηφοφορία, ο Μίκης Θεοδωράκης αποφάσισε να κάνει την ακόλουθη δήλωση, την οποία εμπιστεύθηκε στην «K»:
O Κώστας Λαλιώτης τιμωρήθηκε γιατί δεν ακολούθησε την πλήρη ευθυγράμμιση της ελληνικής κυβέρνησης με την πολιτική του Μπους και κατέβασε τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ στα φιλειρηνικά συλλαλητήρια ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ.
Με την κορυφαία και προκλητική αυτή ενέργεια επιχειρείται ο πλήρης εξαμερικανισμός του κυβερνητικού κόμματος, γεγονός που ισοδυναμεί με εθνική τραγωδία.
Το δίλημμα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν τώρα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι:
Ελληνες φιλοαμερικανοί ή «Αμερικανοί» φιλέλληνες;
Αθήνα, 3.7.2003 Μίκης Θεοδωράκης
Αναμφίβολα, η πιο πάνω δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη εντάσσεται πλέον σε μια σειρά ιστορικών δηλώσεών του σε κρίσιμες στιγμές για την Ελλάδα, τη δημοκρατία και την Αριστερά, με κοινό παρανομαστή την υπεράσπιση αυτών των αξιών καθώς και το συχνά μεγάλο προσωπικό κόστος του ιδίου. H αλυσίδα αυτή ξεκινά προδικτατορικά, όταν ο Μίκης Θεοδωράκης κατονομάζει στο αρμόδιο δικαστήριο ως μάρτυς κατηγορίας τη βασιλομήτορα Φρειδερίκη ως ηθική αυτουργό στη δολοφονία Λαμπράκη, συνεχίζεται με την (πρώτη και μόνη στην Ελλάδα) έκκλησή του στον ελληνικό λαό για αντίσταση στη χούντα στις 23 Απριλίου 1967 και με τη «Λύση Καραμανλή» τον Ιανουάριο του 1973 σε διεθνή συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο. Στη μεταπολίτευση ακολουθεί η αντίδρασή του στο «Βυθίσατε το Χόρα» το 1976, η τοποθέτηση υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας το 1986, το σαρκαστικό «Πωλούμαι» στις ημέρες Κοσκωτά και ο επίσης σαρκαστικός αντεργατικός «νόμος τραβεστί» και φτάνει μέχρι τις πρόσφατες παρεμβάσεις του στο θέμα Οτσαλάν και στους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ.