Με την άνετη τελικώς εκλογή χθες του κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδη στη θέση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, τις πρώτες αναφορές του ιδίου αλλά και εκείνες του πρωθυπουργού κ. K. Σημίτη για την ανανέωση και τη διεύρυνση, όπως και όσα θα σηματοδοτήσει ο κυβερνητικός ανασχηματισμός της επόμενης Δευτέρας, επιβεβαιώνεται πλήρως η στροφή του ΠΑΣΟΚ και η προσπάθεια ανασυγκρότησής του κατά τα πρότυπα του Εργατικού Κόμματος του Τόνι Μπλερ και της ιταλικής «Ελιάς» του Ρομάνο Πρόντι.
Ο κ. Σημίτης και ο κ. Χρυσοχοΐδης ονειρεύονται κάτι ανάμεσα στα δύο παραπάνω? ένα καινούργιο κόμμα πιο κοντά στο Κέντρο, πιο φιλελεύθερο, πιο φιλικό στις δυνάμεις της αγοράς, λιγότερο αντιαμερικανικό, περισσότερο προσαρμοσμένο στις καινούργιες διεθνείς συνθήκες και στα όσα μεταδίδουν τα μοντέρνα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Και αυτό θέλησαν να σηματοδοτήσουν με την σχεδόν πραξικοπηματική καθαίρεση του κ. K. Λαλιώτη, ο οποίος κατά την εκτίμησή τους εξέφραζε το παλαιό, τις δομές και την αντίληψη του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, με το οποίο ουδέποτε συμφιλιώθηκε ο κ. Σημίτης.
Οι επικριτικές και απορριπτικές αναφορές του νέου γραμματέα στο πατερναλιστικό – πελατειακό κράτος, στο κράτος-διαμεσολαβητή των προσωπικών συμφερόντων, είναι χαρακτηριστικές και δείχνουν τις διαθέσεις των κ. Σημίτη και Χρυσοχοΐδη.
Ο ανασχηματισμός, οι εκπλήξεις που θα εμπεριέχει, το πολιτικό διευθυντήριο που θα συγκροτηθεί και η αναμενόμενη ομογενοποίηση του οικονομικού επιτελείου θα έλθουν ακριβώς να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω. Τώρα, πόσο θα μπορέσουν να επηρεάσουν τις εξελίξεις και να μεταβάλουν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης είναι μια άλλη υπόθεση. Το βέβαιο είναι ότι το κυβερνών κόμμα δημιούργησε γεγονότα και τώρα πρέπει να παλέψει με τον χρόνο και, βεβαίως, με τα βάρη της μακρόχρονης παραμονής του στην εξουσία.