Σε νέα κρίσιμη καμπή φαίνεται ότι εισέρχονται και πάλι οι ήδη ταραγμένες από πενταετίας σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Εκκλησία της Ελλάδος, με αφορμή αυτήν τη φορά την αναμενόμενη κατά τον Οκτώβριο εκλογή νέου μητροπολίτου Θεσσαλονίκης και το θέμα της πνευματικής και λοιπής εξουσίας και αρμοδιότητος που έχει το Φανάρι επί των λεγομένων μητροπόλεων των Νέων Χωρών. Ως γνωστόν, με εγγυητή το ελληνικό κράτος και με τριμερή κοινή απόφαση (Ελλάδα-Οικουμενικό Πατριαρχείο-Ελλαδική Εκκλησία) και με πράξη, την οποία εξέδωσε το Φανάρι το 1928 και είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη εν Ελλάδι, αυτές οι μητροπόλεις παραχωρήθηκαν επιτροπικώς προς διοίκηση και μόνο στην Εκκλησία της Ελλάδος. H πνευματική βεβαίως εξουσία παρέμεινε στον οικουμενικό θρόνο, ο οποίος όμως έχει και διοικητικό λόγο σε πάρα πολλές περιπτώσεις βάσει των δέκα όρων που περιέχει η πράξη του 1928. Ομως, ειδικώς επί αρχιεπισκοπίας Χριστοδούλου έχει αμφισβητηθεί πολλές φορές το ισχύον καθεστώς από τον ίδιο και την πέριξ αυτού αρχιερατική ομάδα, χωρίς να έχει ζητηθεί ούτε καν η άποψη της ιεραρχίας που είναι και η προκαθημένη της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Με αφορμή λοιπόν το γεγονός ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, μετά την εκδημία του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος, ενδιαφέρθηκε άμεσα για την καλύτερη δυνατή επιλογή υποψηφίου, άρχισαν και πάλι να κινούνται στον ελλαδικό χώρο οι αρχιεπισκοπικοί κύκλοι και να αμφισβητούν το ισχύον καθεστώς, αλλά και να προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα κινδύνου φθάνοντας στο σημείο να μιλούν για ενέργειες του Φαναρίου που «βάζουν από την πίσω πόρτα» τις ελλαδικές μητροπόλεις σε τουρκική διοίκηση. O δε μητροπολίτης Καλαβρύτων έφθασε στο σημείο να μιλάει για την «καραμέλα» των Νέων Χωρών, λέγοντας ότι και η αναφορά τους και μόνον θέτει σε αμφισβήτηση εδαφική την Ελλάδα «από τη Λάρισα και πάνω», ανοίγοντας έτσι… την «όρεξη» των Τούρκων για να διεκδικήσουν αυτά τα εδάφη. Τονίζει δε στη δήλωσή του ότι δεν αναγνωρίζεται πουθενά στην Ελλάδα ως ποιμενάρχης ο Πατριάρχης ούτε και στις Νέες Χώρες και αυτό θα συμβεί μονάχα εάν και όταν τα σύνορα του ελληνικού κράτους φθάσουν ώς και την Κωνσταντινούπολη. Ομως, ο μητροπολίτης Καλαβρύτων δεν σταματά στον Πατριάρχη. Εκτοξεύει τα βέλη του και κατά του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, λέγοντας ότι δεν μπορεί ανεύθυνα ή από άγνοια να τροφοδοτεί επιδιώξεις «του Φαναρίου», που θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα της χώρας μας.