Κατηγορηματικά απέκλεισε χθες το ενδεχόμενο επιλογής του πρωθυπουργού K. Σημίτη για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο ηγέτης της χριστιανοδημοκρατικής κεντροδεξιάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Χανς Γκερτ Πέτερινγκ, σε περίπτωση νέας επικράτησης της παρατάξεώς του στις ευρωοεκλογές του Ιουνίου. Σε δηλώσεις του ο κ. Πέτερινγκ τόνισε ότι εφόσον το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο μετέχει η Ν.Δ., συνεχίσει και μετά τις ευρωεκλογές να κατέχει την πλειοψηφία των εδρών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τότε «δεν μπορούμε να δεχθούμε πρόεδρο» από άλλη πολιτική οικογένεια, όπως «για παράδειγμα τον K. Σημίτη», αν αυτός προταθεί από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών.
Παρασκήνιο
Ο κ. Πέτερινγκ, σημειώνεται, προέβη στη δήλωση αυτή αυθορμήτως, αναφερόμενος στον πρωθυπουργό ως πιθανό υποψήφιο, χωρίς να ερωτηθεί σχετικά από τους δημοσιογράφους κάτι που, αν μη τι άλλο, αποτελεί σαφή ένδειξη του εντονότατου παρασκηνιακού αγώνα που δίδεται στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και ο οποίος αναμένεται να συνεχισθεί τουλάχιστον μέχρι το τέλος της άνοιξης.
Σε πρακτικό επίπεδο θα πρέπει να σημειωθεί ότι αφενός ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην επιλογή του προέδρου της Επιτροπής είναι πλέον καθοριστικός, αφετέρου θεωρείται εξαιρετικά πιθανή η εκ νέου επικράτηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Υφίστανται δε δύο άγραφοι νόμοι στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή που, αν και δεν είναι απαράβατοι, κατά κανόνα τηρούνται: ο πρώτος θέλει τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να προέρχεται από την πολιτική «οικογένεια» (όπως αυτοπεριγράφονται οι παρατάξεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου) που έχει τις περισσότερες έδρες στο Σώμα αυτό. Ετερος και ακόμα παλαιότερος νόμος είναι η εναλλαγή σοσιαλιστών – χριστιανοδημοκρατών στη θέση, όπως τον σοσιαλιστή Ντελόρ διαδέχθηκε ο συντηρητικός Σαντέρ, τον οποίο διαδέχθηκε ο σοσιαλιστής Πρόντι. Ετσι σήμερα ως «φαβορί» προβάλλει από ορισμένες ο χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, όμως αυτός θα είναι ο τρίτος Λουξεμβούργιος στη θέση την τελευταία 20ετία, κάτι που αποτελεί και το μεγαλύτερο μειονέκτημά του.
Στην παρούσα φάση το πεδίο παραμένει κατ’ ουσίαν ανοικτό, ενώ οι πρόνοιες του Συντάγματος της Ενωσης για τη δημιουργία θέσεων προέδρου της Ενωσης και υπουργού Εξωτερικών, παραμένουν, όπως και το ίδιο το Σύνταγμα, σε πλήρη εκκρεμότητα.