Τα αποκαλυπτόμενα καθημερινώς κύματα διαφθοράς και διαπλοκής αποσυντονίζουν, παραλύουν στην κυριολεξία το δοκιμαζόμενο έτσι κι αλλιώς από τη διαρχία και τη συνθετότητα των πολλαπλών κέντρων κυβερνών κόμμα. Ηδη προσμετρά ζημία μεγάλη από την τροπολογία Πάχτα, από την αψυχολόγητη αποπομπή των 10 βουλευτών και, βεβαίως, από τη μετατόπιση της συζήτησης στην αμαρτωλή περιοχή της διαπλοκής. Χάνει πολύτιμο χρόνο το κυβερνών κόμμα, κατευθύνεται στο συνέδριό του λαβωμένο, ο προαλειφόμενος νέος αρχηγός του, άρχων χωρίς αρχή, δεν έχει βρει ακόμη βηματισμό, ενεργεί σπασμωδικά, χάνεται μεταξύ των επιλογών του κ. Σημίτη και της προσπάθειας του κομματικού κατεστημένου να κλείσει τις αμαρτωλές τρύπες, κινούμενο από τον φόβο των συνεπειών μιας πανθομολογουμένης πια εκλογικής ήττας.
Οι απόπειρες να μετατοπισθούν ευθύνες, να συμπεριληφθεί και η Νέα Δημοκρατία στον κύκλο της διαπλοκής, δεν αποδίδουν, όσο και αν τα φιλικά MME προσπαθούν εναγωνίως. Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στο γήπεδο αυτό και θα επιδιώξει να μεταθέσει τη συζήτηση σε προγραμματικό επίπεδο, ελπίζοντας να βρει πρόσφορο έδαφος για τους όποιους νεωτερικούς λόγους του κ. Παπανδρέου. Ομως, η πραγματικότητα μάλλον επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις για το κυβερνών κόμμα και δύσκολα θα επιτύχει να ξεφύγει από τον κύκλο των ανομημάτων της μακράς διακυβέρνησης. Και τελικώς, θα είναι αυτός που θα κρίνει την έκβαση της εκλογικής μάχης.