Ευρύτατες διαστάσεις λαμβάνει ο προβληματισμός σχετικά με τη συμβατότητα του προαναγγελθέντος τρόπου εκλογής του υποψηφίου προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου με τον τύπο αλλά και την ουσία του ελληνικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και τους κινδύνους που συνεπάγεται. Επειτα από τη χθεσινή συνταγματική ανάλυση της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Παντείου κ. Πηνελόπης Φουντεδάκη στην «K» που κατέδειξε τα υφιστάμενα προβλήματα, ο καθηγητής της πολιτικής επιστήμης του Παντείου κ. Θαν. Διαμαντόπουλος, μιλώντας στον ΣΚΑΪ 100,3, έθεσε νέα σειρά κινδύνων που προκύπτουν από τον τρόπο εκλογής, η οποία επιχειρεί καταχρηστικά να μετατρέψει μια εσωκομματική διαδικασία σε… «ψευτοδημοψήφισμα».
Οπως είπε ο κ. Διαμαντόπουλος, «έκπληκτοι αισθανόμαστε οι πολιτικοί επιστήμονες γιατί πρόκειται για μια ιστορικά πρωτόγνωρη διαδικασία, είναι κάτι περίπου χωρίς ιστορικό προηγούμενο και καταλύει -δεν νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία το έχει ακριβώς συνειδητοποιήσει μέσα από αυτόν τον πανηγυρικό χαρακτήρα που έχει πάρει η όλη διαδικασία- έναν πολιτικό και κομματικό πολιτισμό δύο αιώνων. Τα κόμματα υπήρξαν στοιχείο διαμόρφωσης και του πολιτικού πολιτισμού και ενός τρόπου συμμετοχής και λήψης αποφάσεων ή εν πάση περιπτώσει διαπραγμάτευσης κοινωνικών στρωμάτων στη λήψη αποφάσεων, που μέσα από την επίφαση της διάχυσης στην ευρύτερη κοινωνία, ουσιαστικά καταλύεται».
Ο κ. Διαμαντόπουλος επισήμανε ότι «μόνο σε αυταρχικά ή κρυπτοαυταρχικά καθεστώτα έχει χρησιμοποιηθεί αυτή η ευρύτατη προσφυγή στις μάζες ή σε χώρες που δεν είχαν ισχυρό κομματικό πολιτισμό. Ακόμα και στις ΗΠΑ», πρόσθεσε, «που όλοι ξέρουμε πως η σχέση με την πολιτική είναι χαλαρή, μια σειρά από επιτροπές κατήργησαν για τα κόμματα τις ανοικτές προκριματικές εκλογές, όπου ο κάθε πολίτης ενδιαφερόμενος ή μη, κινούμενος από όποια ιδιωτικά, ιδιοτελή κίνητρα ή ενδεχομένως από ένα κλίμα που είχε δημιουργηθεί από τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς, μπορούσε να πάει να ψηφίσει τους συνέδρους των κομμάτων του Δημοκρατικού ή του Ρεπουμπλικανικού που θα έβγαζαν στη συνέχεια τον υποψήφιο πρόεδρό του».
Μοναδική υποψηφιότητα
Αναφερόμενος στους κινδύνους της μοναδικής υποψηφιότητας, ο κ. Διαμαντόπουλος σημείωσε ότι «αντίστοιχες αναφορές έκαναν ο Περόν και όλοι οι άλλοι, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν την υποτιθέμενη προσφυγή στον λαό. Δεν υπάρχει κανείς θεσμός, υπάρχει μόνο ο λαός για να καταργήσουν τα όργανα ουσιαστικής διαβούλευσης, ουσιαστικής συζήτησης, ουσιαστικής αντιπαράθεσης απόψεων που δεν είναι και δεν μπορεί να είναι άλλα από τα κόμματα». Ακόμα, έθεσε ζήτημα σε σχέση με την προστασία των προσωπικών δεδομένων, υποστηρίζοντας ότι «εμπεριέχεται ένα είδος άμεσης συναλλαγής ή ενδεχόμενο προσμονής ή προοπτικής που -τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών και δεν καταργώ την πρόοδο που έχει συντελεστεί τις τελευταίες δεκαετίες- θυμίζει είτε την περίπτωση του περιβόητου δημοψηφίσματος Κονδύλη το 1935 που η βασιλεία πήρε κάπου γύρω στο 100% είτε την περιβόητη στάση του KKE στις εκλογές του ’46. Τηρουμένων των αναλογιών υπάρχουν αντίστοιχοι κίνδυνοι». Εθεσε, τέλος, και θέμα άρσης της αρχής της μυστικότητας της ψήφου και εκτίμησε ότι «κατ’ ουσίαν πρόκειται για μια διαδικασία οπισθοδρόμησης πολιτικών κεκτημένων αιώνων, επιβεβαιώνεται η απόλυτη υποκατάσταση της πολιτικής δύναμης από τους κατόχους επικοινωνιακής δύναμης».