Πλήρη ανατροπή των σχεδιασμών του κ. Γ. Παπανδρέου για την «απευθείας» εκλογή του με τη συμμετοχή «φίλων» επιφέρει η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Με ψήφους πέντε έναντι δύο μελών η Αρχή απαγορεύει ρητώς τη διαδικασία δημιουργίας βάσεως δεδομένων, έντυπης και ηλεκτρονικής, των πολιτών εκείνων, οι οποίοι θα ψηφίσουν στις 8 Φεβρουαρίου ως «φίλοι».
Στο σκεπτικό της απόφασης επισημαίνεται ότι με τον τρόπο αυτόν καταργείται η μυστικότητα της ψήφου και παραβιάζεται ευθέως το Σύνταγμα. Ενα μέλος, μάλιστα, έθεσε γενικότερο ζήτημα συνταγματικότητας της προωθούμενης διαδικασίας, τονίζοντας ότι παραβιάζεται, βάσει του άρθρου 52 του Συντάγματος, η αρχή της ισότητας των πολιτών
Κενό γράμμα
Η πρόταση για «συμμετοχική δημοκρατία», έτσι όπως αορίστως και πομπωδώς έπεσε στο «τραπέζι» της προεκλογικής περιόδου, γίνεται αυτομάτως γράμμα κενό, ενώ τίθεται ζήτημα βαθιά πολιτικό για τους ηθικούς αυτουργούς του εγχειρήματος.
Τη νομιμοποίηση της διαδικασίας πάντως, μετά και τα δημοσιεύματα της «K», που καταδεικνύουν τους κινδύνους οι οποίοι ελλοχεύουν, επιχείρησε να «εκμαιεύσει» χθες το ΠΑΣΟΚ, με αίτησή του προς την Αρχή Προστασίας Δεδομένων.
Ηδη, το επιτελείο του κόμματος επεξεργάζεται εναλλακτικά σενάρια εκλογής του μοναδικού υποψηφίου ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ενώ δένονται τα «χέρια» της ιδιωτικής εταιρείας που θα αναλάμβανε τη διεκπεραίωση της διαδικασίας, καθώς «απειλείται» με υψηλά πρόστιμα.
Σε έκτακτη συνεδρίαση (διήρκεσε πέντε ώρες) ο πρόεδρος της Αρχής κ. Δημ. Γουργουράκης, ο αναπληρωτής κ. Χρ. Παληοκώστας και έξι μέλη, συζήτησαν επί μακρόν τις σημαντικές διαστάσεις του θέματος. H απόφαση αναμένεται να καθαρογραφεί σήμερα, καθώς η συνεδρίαση έληξε αργά χθες το βράδυ.
Η μειοψηφία των δύο μελών υποστήριξε τη νομιμότητα της διαδικασίας με βασικό επιχείρημα ότι για τη συγκεκριμένη επεξεργασία προσωπικών δεδομένων υπάρχει η συναίνεση των υποκειμένων και υπό τον όρον ότι δεν θα διαβιβασθούν τα στοιχεία αυτά σε τρίτους. Εξασφαλίζεται, όμως, η μυστικότητα της ψήφου και ποιο το μέλλον το κομμάτων;
Τις απόψεις τους καταθέτουν στην «K» ο καθηγητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Αντ. Μακρυδημήτρης και ο δικηγόρος κ. Σπ. Βλαχόπουλος. «H δημοκρατία στο κόμμα δεν μπορεί να υπάρξει δίχως δημοκρατικές διαδικασίες και ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται ως δημοκρατικό δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αρχηγικό», επισημαίνει ο κ. Μακρυδημήτρης. «Εχει προφανή ιστορική σημασία το ζήτημα που προκύπτει, γιατί αν με κόπο κατάφερε το κόμμα αυτό να ξεφύγει από την περίοδο της δεσποτικής μονοκρατορίας του Ανδρέα Παπανδρέου είναι τραγικά παράδοξο να επιστρέψει σε μεθοδεύσεις νεοκαισαρικής ηγεμονίας, που αντιφάσκουν σε κάθε έννοια θεσμικής τάξης. Αυτή η δημοψηφισματική ανάδειξη του νέου προέδρου από ένα απίστευτα διευρυμένο και νόθο σύνολο εκλογέων, ενώ θα προσδώσει στον κ. Γ. Παπανδρέου την ψευδαίσθηση της απεριόριστης δύναμης, θα έχει συνάμα καταστρέψει την ίδια την έννοια του πολιτικού κόμματος. Αρκεί να φανταστεί κανείς τις προεκτάσεις αυτής της πρακτικής εάν γενικευόταν και σε άλλα κόμματα.
Τότε, ο καθένας θα μπορούσε να ψηφίζει παντού, σε όλα τα κόμματα, αλλοιώνοντας τη φύση των ιδιαίτερων δεσμών (ιδεολογικών κ.ά.). Σ’ αυτήν την ακραία μεταμοντέρνα κατάσταση μιας οργουελιανού τύπου «δημοκρατίας» τα κόμματα θα εξαφανίζονταν και στη θέση τους δεν θα υπήρχε παρά μια κυμαινόμενη και αδιαφοροποίητη μάζα περιφερόμενων ψηφοφόρων. Δεν εξασφαλίζεται επίσης, η νομιμότητα της ψήφου και παραβιάζεται ευθέως το Σύνταγμα (άρθρα 12 και 29)».
Προσωπικά δεδομένα
Για την παραβίαση της αρχής των προσωπικών δεδομένων ο κ. Βλαχόπουλος τονίζει ότι «τα πολιτικά φρονήματα αποτελούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν. 2472/1997.
Από το άρθρο 7 προκύπτει ότι η συγκατάθεση του υποκειμένου των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων δεν αίρει την παρανομία της επεξεργασίας εφόσον η συγκατάθεση «αντίκειται στο νόμο». Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση, η συγκατάθεση των «φίλων» αντίκειται στο νόμο και, μάλιστα, στο Σύνταγμα, αφού νοθεύει την ελεύθερη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατό να ισχύει στην εκλογική αυτή διαδικασία η αρχή της απόλυτης διαφάνειας, όταν μπορεί να ψηφίσει οποιοσδήποτε αρκεί να είναι «φίλος» του κόμματος (πώς προσδιορίζεται άραγε η έννοια του φίλου;), ανατρέποντας, έτσι, το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των μελών ενός κόμματος για την ανάδειξη του αρχηγού τους.
Επίσης, η διαδικασία που ακολουθείται δεν είναι σύμφωνη με τη συνταγματική επιταγή της δημοκρατικής λειτουργίας των κομμάτων, αφού οποιοσδήποτε, χωρίς καμιά εγγύηση και χωρίς καμιά ασφαλιστική δικλίδα, μπορεί να κινητοποιήσει όσους θέλει να ψηφίσουν χωρίς κανένα περιορισμό, ανατρέποντας, έτσι, την κυρίαρχη βούληση των μελών ενός κόμματος».