«Είσαι φίλος; Γίνε… ολίγον μέλος μίας χρήσεως»: Σε αυτή την πρωτοφανή και ενδεχομένως -όπως εκτιμούν συνταγματολόγοι- και εκτός συνταγματικής τάξης και νομιμότητας ρύθμιση, κατέληξε τελικά χθες το μεσημέρι το θρίλερ που είχε ξεκινήσει από προχθές το βράδυ με τη δημοσιοποίηση της απόφασης της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία μπλόκαρε τη διαδικασία της ψήφισης του Γιώργου Παπανδρέου από τους «φίλους», καθώς, αφενός έκρινε ότι δεν μπορεί να τηρηθεί αρχείο που να τους περιλαμβάνει γιατί αυτό προσκρούει στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και, αφετέρου, έθεσε θέμα παραβίασης της αρχής της μυστικότητας της ψήφου.
Επιπλέον, από πολιτική άποψη, η πιο πάνω ρύθμιση του νέου καταστατικού του ΠΑΣΟΚ, έκλεισε σε έναν απόλυτο… φαύλο κύκλο, καθώς, αυτό που επί τόσο καιρό διαφημιζόταν ως «άνοιγμα στην κοινωνία», δεν καταλήγει σε τίποτε παραπάνω από μία διαδικασία εγγραφής… νέων μελών του κυβερνώντος κόμματος: Σύμφωνα με τη νέα διάταξη που έχει σκοπό την παράκαμψη της απόφασης της Αρχής, οι φίλοι του κινήματος που εγγράφονται στους καταλόγους εξομοιώνονται με τα μέλη ως προς το δικαίωμα εκλογής του προέδρου, αλλά μόνον ως προς αυτό!
Ως υποστηρίζει ο καθηγητής της Διοικητικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνης Μακρυδημήτρης, πέρα από όλα τα γνωστά πολύ σοβαρά θέματα που έχουν ήδη εγερθεί ως προς το σύνολο της σχετικής διαδικασίας, η πιο πάνω παρακαμπτική ρύθμιση εγείρει σειρά νομικών αλλά και πολιτικών ζητημάτων: Μεταξύ αυτών, είναι το ότι πρόκειται για μία καταχρηστική ρύθμιση, το γεγονός ότι δημιουργεί μέλη δύο κατηγοριών, κάτι καινοφανές, πόσο μάλλον που αυτά τα «ημιμέλη» θα μετάσχουν στην κορυφαία κομματική πράξη, αυτή της εκλογής προέδρου. Οι φίλοι που θα… βαφτιστούν μέλη θα έχουν μόνον το δικαίωμα του εκλέγειν αλλά όχι εκείνο του εκλέγεσθαι. Επίσης, ερώτημα τίθεται για το αν είναι δυνατόν ταυτόχρονα και με την ίδια πράξη και να γίνουν μέλη αλλά και να ψηφίσουν. Φυσικά δε, αυτή η κατηγορία, δεν είναι δυνατόν να περιλαμβάνει δημόσιους υπαλλήλους.
Ομως, αυτά τα προβλήματα, δεν είναι τα μόνα. Οπως σημειώνει ο κ. Μακρυδημήτρης, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα τι θα γίνει, αν, λ.χ., μια ομάδα οπαδών της Χρυσής Αυγής, εμφανιστεί να ψηφίσει τον κ. Παπανδρέου ή να ρίξει λευκό. Ψηφίζοντας, τα μέλη αυτής της ομάδας θα… εξομοιωθούν με μέλη του ΠΑΣΟΚ ή θα τους αρνηθούν το δικαίωμα ψήφου και με ποια διαδικασία; Επιπλέον, ο κ. Μακρυδημήτρης σημειώνει ότι η υιοθέτηση μιας τέτοιας μεθόδευσης συνιστά ουσιαστικό κίνδυνο για τα μικρά κόμματα, κάτι που όπως υπενθυμίζει έχει και ιστορικό προηγούμενο, όταν στη δεκαετία του 1920 στην Αγγλία, παρατηρήθηκε «εισοδισμός» στα μικρά κόμματα της αριστεράς, από πολυάριθμα νέα «μέλη», τα οποία ουδεμία σχέση είχαν με την ουσία αυτών των κομμάτων, αλλά απλώς ήθελαν να τα καταλάβουν.
Στρέβλωση
Τελικά, σύμφωνα με τον κ. Μακρυδημήτρη, το πολυσυζητημένο «αμερικανικό πρότυπο» μεταφέρεται κατά τρόπο εντελώς στρεβλωτικό από το ΠΑΣΟΚ που πέφτει θύμα της «γενετικής του αδυναμίας» να είναι ένα προσωποπαγές κόμμα, καθώς αντί για ένα άνοιγμα στην κοινωνία, καταφέρνει ένα συνέδριο παρωδία και μια μη συντεταγμένη εκλογική διαδικασία που θυμίζει κόμματα τύπου Μπαάθ με μια φασίζουσα αντίληψη που εδράζεται στο γνωστό «κανείς θεσμός μόνο ο λαός», τη στιγμή που στις θεσμισμένες ώριμες δυτικές «κοινωνίες της νεωτερικότητας», η μοναδική νομιμοποίηση μπορεί και πρέπει να προέρχεται από την ευλαβική τήρηση των προβλεπόμενων διαδικασιών και των δημοκρατικών κανόνων τους και όχι από την τριτοκοσμικού τύπου καταπάτηση διά της δήθεν υπέρβασής τους, για να καταλήξουμε σε ένα τίποτα, στο ότι τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ θα τον ψηφίσουν τα μέλη του.