Σε ένα από τα μεγαλύτερα αυτεπίστροφα (μπούμερανγκ) και σε ιλαροτραγωδία κινδυνεύει να εξελιχθεί για τον Γιώργο A. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, η πρωτοφανής για ευρωπαϊκό πολιτικό οργανισμό διαδικασία που έχει επιλεγεί για την εκλογή του νέου προέδρου από τα μέλη, αλλά και τους φίλους της παράταξης. Πέρα απ’ όλα όσα άκρως επικίνδυνα για το πολιτικό μας σύστημα και τον θεσμό των πολιτικών κομμάτων, έχουν επισημανθεί από διαπρεπείς πολιτικούς επιστήμονες, συνταγματολόγους και έγκυρους αρθρογράφους από όλο το πολιτικό φάσμα, η όλη μεθόδευση της εκλογής πάσχει καίρια από έλλειψη στοιχειώδους σοβαρότητας, ενώ, αντίθετα, περισσεύει η επιπολαιότητα, η αβάσταχτη ελαφρότητα, η μεγαλομανία και ο πολιτικός ναρκισσισμός των εμπνευστών της. Είναι να απορεί, επίσης, κανείς, με το γεγονός ότι, υπήρξαν σοβαροί άνθρωποι και μάλιστα προερχόμενοι από τον δικό μας χώρο, την Ανανεωτική Αριστερά, υποστηρικτές και ορθώς- έως πρότινος του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος Σημίτη, οι οποίοι, εντελώς πρόχειρα και αβασάνιστα, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν αυτήν την ολική λαϊκίστικη επαναφορά «καινοτόμα, πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα» εξέλιξη, ενώ άλλοι διακατεχόμενοι από δύσκολα αποκρυπτόμενα προσωπικά εκλογικά άγχη, έκριναν σκόπιμο να υπογράψουν λευκή επιταγή και να παράσχουν άνευ επιφυλάξεων την «οιονεί(!) υποστήριξή» τους.
Ως γνωστόν, την Κυριακή, αμέσως μετά τη… συμμετοχικού χαρακτήρα συνεδριακή αφωνία, στις ανά την επικράτεια στημένες κάλπες δεν θα υπάρχουν θεωρημένοι και έγκυροι εκλογικοί κατάλογοι, πράγμα πρωτοφανές και καταφανέστατα προβληματικό για το κύρος οποιασδήποτε διαδικασίας εκλογής. O κάθε προσερχόμενος, θα μπορεί να επιδεικνύει την αστυνομική του ταυτότητα, να εγγράφεται και στη συνέχεια να ψηφίζει. Μάλιστα, η κάλπη θα είναι μία, έτσι ώστε τα μέλη του υπό κατεδάφιση(;) ΠΑΣΟΚ, να εξομοιώνονται με τους «φίλους» του «Γιώργου» και της δημοκρατικής του παράταξης.
Αλήθεια, κανείς απ’ όσους εμπνεύσθηκαν αυτήν την «συμμετοχική κοσμογονία», δεν μπήκε στον κόπο να σκεφτεί μερικά απλά, πρακτικά προβλήματα. Οπως, επί παραδείγματι πώς θα αποφευχθεί ο κίνδυνος είτε σε τοπικό είτε σε πανελλαδικό επίπεδο να υπάρξουν πάσης φύσεως παρεμβάσεις, για τον επηρεασμό του εκλογικού αποτελέσματος; Κανείς δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι, στη χώρα του -ενίοτε συμπαθούς-χαβαλέ και των παραδοξοτήτων, είναι δυνατό να προσέλθουν στην ψηφοφορία κάθε λογής άνθρωποι, από «νούμερα» και «βαρεμένους» για να «σπάσουν πλάκα» κατά το κοινώς λεγόμενο, έως πατενταρισμένους οπαδούς, ακόμη και μέλη άλλων κομμάτων, που θα θελήσουν να υπονομεύσουν και να απαξιώσουν την όλη διαδικασία; Ή ακόμη, πρόσωπα επιλήψιμης στάσης και συμπεριφοράς, ή τέλος, ορισμένοι δυστυχείς συμπολίτες μας πιασμένοι στα δίχτυα των τοπικών πελατειακών σχέσεων.
Κι αν με τη χρήση της πληροφορικής είναι πιθανό-παρό,τι επ’ αυτού διατυπώνονται ισχυρές ενστάσεις- να αποφευχθούν διπλοψηφίες και συναφείς παρατυπίες, πώς είναι δυνατό να αποφευχθεί η ουσιαστική νόθευση και ο στιγματισμός της εκλογής από φαινόμενα όπως αυτά που προαναφέρθηκαν; Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν είναι σύμφυτα αυτού του «μπάτε σκύλοι αλέστε» επικοινωνιακού- «συμμετοχικού» χάπενινγκ που οργανώνεται την Κυριακή.
Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να γίνει μια προβολή αυτής της περίεργης, για να μην πω σουρεαλιστικής κατάστασης στο μέλλον. Με δεδομένη την καταστατική κατοχύρωση αυτού του τρόπου εκλογής, τι θα συμβεί ύστερα από λίγα χρόνια, εάν περισσότεροι του ενός υποψήφιοι διεκδικήσουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ; Θα μπορούν τότε, οπαδοί, ας πούμε της Ν.Δ., να ψηφίζουν και να διαμορφώνουν το αποτέλεσμα, υπέρ του κατά τη γνώμη τους λιγότερο ικανού να αναμετρηθεί με το κόμμα τους υποψηφίου; Αναλογίζεται άραγε κανείς σε τι τραγέλαφο και σε ποιον ολισθηρό δρόμο οδηγούμαστε; Καταργούνται, ναι ή όχι, τα κόμματα μέσω της αρχηγικής-νεοκαισαρικής τους συγκρότησης που προϋποθέτει την πολτοποίησή τους; Ανατρέπεται, ναι ή όχι, η συνταγματική επιταγή για τα πολιτικά κόμματα ως βασικών και αναντικατάστατων θεσμών οργάνωσης του πολιτικού μας συστήματος;
Επειδή, κατά την άποψή μου όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να αποφευχθούν στο «λαϊκοσυμμετοχικό αλαλούμ» της ερχόμενης Κυριακής. Επειδή, μια τέτοια μείζονος σημασίας αρνητική εξέλιξη, που σηματοδοτεί και υποδηλώνει την -έστω μεταμοντέρνα και με όρους life style- νεολαϊκίστικη
Ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ και της λεγόμενης (αν είναι δυνατό εν έτει 2004) δημοκρατικής παράταξης, δεν είναι αποδεκτή από ένα μεγάλο τμήμα του χώρου της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς και της εκσυγχρονιστικής Κεντροαριστεράς, αλλά και από πολλούς σκεπτόμενους πολίτες.
Επειδή, ό,τι συμβαίνει σε ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας δεν είναι εσωτερική του υπόθεση, αλλά επηρεάζει το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος, ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους οι υποστηρικτές και οι απολογητές αυτών των απαράδεκτων πρακτικών, που προκειμένου να αποκομίσουν πρόσκαιρα οφέλη, συμπράττουν, στην απαξίωση της πολιτικής και στην ενδυνάμωση εκφυλιστικών φαινομένων πολύ επικίνδυνων για την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Υ.Γ: Το κείμενο είχε σταλεί για δημοσίευση όταν έγινε γνωστή η απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Παρότι μέχρι τη στιγμή που σύρονται αυτές οι γραμμές δεν έχει δημοσιοποιηθεί το σκεπτικό της, μπορούμε βάσιμα να ισχυριστούμε ότι το μπούμερανγκ του τίτλου μας, εξαπολύθηκε γρηγορότερα του αναμενομένου με τον πιο… εύστοχο, κατηγορηματικό και επίσημο τρόπο.
(1) Στέλεχος της Ομάδας των «23» του χώρου της Μεταρρυθμιστικής Ανανεωτικής Αριστεράς.