Οταν την περασμένη Τρίτη η «K» έθεσε επιτακτικά το ζήτημα της συμβατότητας της εκλογής του Γιώργου Παπανδρέου από τους «φίλους και τα μέλη» του ΠΑΣΟΚ με τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως αυτές παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από διατάξεις του Συντάγματος και νόμων του κράτους, και ρωτούσε σχετικά τον από σήμερα νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, πήρε ως απάντηση μια παγωμένη αδιαφορία. H «K» επιχειρούσε να ανοίξει μια κρίσιμη και επείγουσα δημόσια συζήτηση για ένα διακύβευμα ουσίας της δημοκρατίας, για το οποίο, προφανώς, η κατά τα λοιπά ολόψυχα πιστή στον διάλογο νέα συμμετοχικότητα του κ. Παπανδρέου δεν τρέφει το παραμικρό ενδιαφέρον.
Και, ξαφνικά, δύο ημέρες μετά, η ανεξάρτητη διοικητική Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα λαμβάνει μια απόφαση που ανατρέπει τα πάντα: Αποφασίζει ότι αφενός δεν είναι νόμιμο να τηρηθεί αρχείο με τους «φίλους» του ΠΑΣΟΚ, καθώς αυτό προσβάλλει ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και, αφετέρου, ότι με όλη αυτήν τη διαδικασία στην πραγματικότητα τίθεται σε κίνδυνο η μυστικότητα της ψήφου, μια ακρογωνιαία αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Παρά το ότι το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνο που προσέφυγε στην Αρχή, το γεγονός ότι η απόφασή της δεν το ικανοποίησε, οδήγησε το κυβερνών κόμμα ουσιαστικά να απορρίψει και τυπικά να παρακάμψει τη σχετική απόφαση, γεγονός πρωτόγνωρο, που αναμφίβολα αποτελεί βαρύ πλήγμα στον προηγμένο συνταγματικό αυτόν θεσμό. Και η πικρή ειρωνεία είναι ακριβώς ότι το πλήγμα αυτό έρχεται απευθείας από εκείνους που, την ίδια στιγμή, υπόσχονται στο «όραμά» τους μια προηγμένη συμμετοχική δημοκρατία στην οποία τέτοιου είδους θεσμοί θα κυριαρχούν και θα γίνονται σεβαστοί…
Ανεξάρτητα όμως από τη μεταχείριση που επιφύλαξε το «επαναστατικό» ΠΑΣΟΚ σε αυτήν την απόφαση της Αρχής, τα ουκ ολίγα φλέγοντα ζητήματα συνταγματικότητας αυτού του καινοφανούς τρόπου εκλογής παραμένουν ανοικτά, όπως και τα ερωτήματα για τις επιπτώσεις του στη δημοκρατία. Επιχειρώντας λοιπόν μια πιο συστηματική αντιμετώπισή τους, η «K» ζήτησε τη συνδρομή τριών πανεπιστημιακών: Του καθηγητή του Αστικού Δικαίου και πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Μιχάλη Σταθόπουλου, της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Συνταγματικού Δικαίου Πηνελόπης Φουντεδάκη και της επίκουρης καθηγήτριας του Δημοσίου Συγκριτικού Δικαίου Νέδας Αθ. Κανελλοπούλου, οι απόψεις των οποίων για το μέγα, αν και ίσως όχι ακόμα πλήρως ορατό σε όλους αυτό ζήτημα, δημοσιεύονται ακολούθως, με την ελπίδα ότι θα προξενήσουν ενδιαφέρον για τα όσα από αυτήν τη διαδικασία μπορούν να θίξουν την ουσία της δημοκρατίας.