Απόλυτα ικανοποιημένοι ήταν οι επιτελείς της Ρηγίλλης από την εξέλιξη, αλλά προπαντός από τον απόηχο της τηλε-αντιπαράθεσης των πέντε πολιτικών αρχηγών την περασμένη Πέμπτη, καθώς τελικά φαίνεται ότι ο κ. Κώστας Καραμανλής και η Νέα Δημοκρατία κέρδισαν περισσότερα πολιτικά οφέλη απ’ ό,τι και οι ίδιοι υπολόγιζαν αρχικώς.
Η κάκιστη εμφάνιση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ήταν τόσο «ηχηρή», αλλά και μη αναμενόμενη σε τέτοια έκταση, που αιφνιδίασε τους στενούς συνεργάτες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακόμη και τον ίδιο τον κ. Καραμανλή, που δεν ανέμεναν πως οι «αδυναμίες» του κ. Παπανδρέου θα ήταν τόσο εμφανείς σε μια παντελώς «στημένη» και ασφυκτικά περιορισμένη συζήτηση.
Αντιθέτως, η ρητορική ικανότητα του κ. Καραμανλή, σε συνδυασμό με την επίγνωση των ζητημάτων και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, επέτρεψαν στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να δώσει την αίσθηση του «μόνου έτοιμου να κυβερνήσει», βοηθούντων και των ηγετών της Αριστεράς.
Κι αυτό διότι οι κ. Ν. Κωνσταντόπουλος, Δ. Τσοβόλας και Αλέκα Παπαρήγα, δεν «έπεσαν στην παγίδα» του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή σε καμία σχεδόν στιγμή της τρίωρης συζήτησης δεν περιορίστηκαν στην κριτική έναντι των πεπραγμένων της τελευταίας τετραετίας, αλλά αντιθέτως εξήγγειλαν με συνέπεια τις θέσεις των κομμάτων τους για κάθε ζήτημα. Ετσι, ο μεν κ. Παπανδρέου αιφνιδιάστηκε -οι επιτελείς του ανέμεναν με βεβαιότητα ότι στο πάνελ των πέντε θα ήταν μόνος του έναντι των υπολοίπων, γεγονός που αυτομάτως θα τον αναδείκνυε σε πολύ ισχυρό και σχεδόν αδιαμφισβήτητο εκφραστή της νέας διακυβέρνησης- ο δε κ. Καραμανλής μπόρεσε να καταδείξει τη διαφορά του με τον ηγέτη του κυβερνώντος κόμματος, καθώς και την προσωπική του γνώση των προβλημάτων με μεγάλη άνεση.
Είναι εντυπωσιακό, όπως έλεγαν ύστερα ακόμη και οι ίδιοι οι στενοί συνεργάτες του κ. Παπανδρέου, ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν πέτυχε να αναδείξει τον εαυτό του ούτε καν στη θεματική ενότητα της εξωτερικής πολιτικής, αλλά και της παιδείας, που θεωρητικά τουλάχιστον αποτελούν τα προνομιακά αντικείμενα συζήτησης για τον ίδιο. Οι απορίες εκ των υστέρων πολλές: γιατί άραγε ο πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος ήταν τόσο «φοβισμένος», τόσο «σφιγμένος»; Οι απαντήσεις κατέτειναν στο συμπέρασμα ότι αυτή η εμφάνισή του οφείλεται στον υπερβολικό φόβο του επιτελείου του για την αντιπαράθεση, φόβο που εντέχνως καλλιεργούσε η «Ρηγίλλης» επί δεκαήμερο και που δεν μπόρεσε η «Μαυρομιχάλη» να αντιμετωπίσει.
Φαίνεται πως η περιορισμένη επίγνωση εκ μέρους του κ. Παπανδρέου των θεμάτων της αποκαλούμενης «καθημερινότητας», σε συνδυασμό με την απειρία του σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις, που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη της κοινοβουλευτικής εμπειρίας, ήταν οι κύριοι λόγοι αυτής της θεαματικά κακής εμφάνισης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Στον αντίποδα, οι έμπειροι κοινοβουλευτικά αρχηγοί των υπολοίπων κομμάτων χάραξαν τη στρατηγική της «μη ήττας», της αποκαλούμενης «κοινοβουλευτικής άμυνας», και εν πολλοίς πέτυχαν το στόχο τους για ευπρεπή πολιτική και προσωπική παρουσία.
Ο κ. Καραμανλής μετά τη δεύτερη ερώτηση -όταν «λύθηκε»- επέλεξε τη στρατηγική να απαντά κατά κύριο λόγο όπως ήθελε ο ίδιος. Δηλαδή, τα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα του χρόνου του απαντούσε στην όποια ερώτηση αυτή καθεαυτή, και τα υπόλοιπα εξήντα δευτερόλεπτα πήγαινε τη συζήτηση όπου εκείνος ήθελε. Με αυτόν τον τρόπο ανέδειξε τη ρητορική του δεινότητα, την ευστροφία, αλλά τελικά… και όλο το πρόγραμμα του κόμματός του, παρότι στην πραγματικότητα δεν ρωτήθηκε!
Η Αριστερά
Η Αλέκα Παπαρήγα, όταν ξεπέρασε την αμηχανία των πρώτων ερωτήσεων, μίλησε με την «καθαρότητα» του ΚΚΕ, εκφράζοντας έναν σαφή πολιτικό λόγο που σε κανένα σημείο δεν ήταν φοβικός ή απολογητικός.
Ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Ν. Κωνσταντόπουλος ήταν ο αποδέκτης των πιο «προβοκατόρικων» ερωτήσεων εκ μέρους των δημοσιογράφων, και η εμφάνισή του ήταν αρκετά καλή. Θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, έλεγαν μετά όσοι τον ξέρουν, αλλά η αλήθεια είναι πως το ασφυκτικό πλαίσιο της συζήτησης, το άγχος για μια εμφάνιση – κλειδί, ικανή να προσδώσει στο κόμμα την απαιτούμενη δυναμική για την επίτευξη του στόχου της εισόδου του ΣΥΝ στη Βουλή, και ορισμένες ερωτήσεις αν μη τι άλλο «σκληρές» και σε προσωπικό επίπεδο, δυσκολεύουν ακόμη και τον ικανότερο ρήτορα.
Εντυπωσιακή πανθομολογουμένως η εμφάνιση του προέδρου του ΔΗΚΚΙ κ. Δ. Τσοβόλα, ο οποίος με μετριοπάθεια και σαφή γνώση των ζητημάτων πέτυχε να καταδείξει ότι το κόμμα του και ο ίδιος δεν είναι απλώς ένας χώρος παραπόνων των πρώην οπαδών του ΠΑΣΟΚ, αλλά διαθέτουν πολιτική άποψη. Το γεγονός ότι ο κ. Τσοβόλας δεν είχε να χάσει τίποτα από τη συζήτηση, του επέτρεψε να μην περιοριστεί στην «άμυνα» για να μην κάνει λάθη, αλλά αντιθέτως να είναι πιο «επιθετικός» απ’ όλους, δίχως όμως να χάσει το μέτρο.
Συμπερασματικά, το ντιμπέιτ, παρότι δεν αναμενόταν, εντούτοις είχε σαφές πολιτικό αποτέλεσμα: την εντυπωσιακή ήττα του κ. Παπανδρέου, την κυριαρχία του κ. Καραμανλή και κυρίως τη σημαντική παρουσία της Αριστεράς, και μάλιστα με εκφορά προγραμματικού λόγου και όχι απλώς με την κριτική των ηγετών της προς τα τεκταινόμενα…