Αντιμέτωπη με ένα «διπλό καθήκον» θα είναι από αύριο η ελληνική Αριστερά: Από τη μία πλευρά, να επαναχαράξει άμεσα τους άξονες του αντιπολιτευτικού της λόγου, ανεξαρτήτως του ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα αναδειχθεί ως νέα κυβέρνηση αφού, όπως Περισσός και Κουμουνδούρου έχουν ήδη επισημάνει, τα προβλήματα και τα μέτωπα που ανοίγονται στο αμέσως προσεχές μέλλον θα είναι ιδιαίτερα έντονα. Και από την άλλη, να επανασχεδιάσει σε νέες βάσεις και υπό το φως των νέων δεδομένων την πολιτική των συμμαχιών. Κυρίως το KKE και ο Συνασπισμός, αλλά και το ΔΗΚΚΙ, έχουν με τον τρόπο του το καθένα θέσει το ζήτημα της συνολικής ανασυγκρότησης ενός ισχυρού αριστερού πόλου στο πολιτικό μας σύστημα.
Τα δύο σενάρια
Στον βαθμό που οι προβλέψεις της τελευταίας στιγμής επιβεβαιωθούν και στη νέα Βουλή εκπροσωπηθούν τόσο το Κομμουνιστικό Κόμμα όσο και ο ΣΥΝ, οι εξελίξεις όσον αφορά τον δεύτερο εκ των προαναφερόμενων στόχων, δηλαδή την ανασυγκρότηση της ελληνικής Αριστεράς, μάλλον θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα κατά την πρώτη τουλάχιστον περίοδο, εξαιτίας της γνωστής και αγεφύρωτης διαφωνίας των ηγεσιών των δύο κομμάτων. Οι όποιες κινήσεις, πάντως, θα είναι περίπου παράλληλες: Με τον Περισσό να «κοιτάει» περισσότερο προς το ΔΗΚΚΙ και την Κουμουνδούρου να επιχειρεί με πιο συστηματικό τρόπο να προσεγγίσει τόσο τον μεγάλο χώρο των «ανένταχτων αριστερών» όσο και εκείνο το τμήμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που δηλώνουν δυσαρεστημένοι με την πολιτική και τις επιλογές του κ. Γ. Παπανδρέου. Οι κινήσεις αυτές ενδεχομένως να επιταχυνθούν εν όψει των ευρωεκλογών: της μάχης του προσεχούς Ιουνίου, την οποία αντιμετωπίζουν ως την πρώτη «απάντηση» του εκλογικού σώματος στις ενέργειες και το αρχικό δείγμα γραφής της νέας κυβέρνησης.
Το αρνητικό σενάριο της σημερινής αναμέτρησης «θέλει», ως γνωστόν, τον Συνασπισμό να μην καταφέρνει να εισέλθει στη Βουλή. Μια τέτοια εξέλιξη, κατ’ αρχήν, θα σημάνει αυτομάτως την περαιτέρω ισχυροποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος στο νέο πολιτικό σκηνικό, μια και θα είναι η μοναδική αριστερή φωνή αντιπολίτευσης στο Κοινοβούλιο. Και ο Περισσός δύσκολα έκρυβε όλη αυτή την περίοδο την ικανοποίησή του μπροστά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αντιθέτως, μάλιστα, με τον προεκλογικό του λόγο, φάνηκε πολλές φορές να θέτει την πολεμική εναντίον του ΣΥσε θέμα πρώτης προτεραιότητας.
Το αρνητικό σενάριο θα προκαλέσει βαθύτατο τραύμα συνολικά για τον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς και οι όποιες προσπάθειες ανασυγκρότησής της θα ξεκινήσουν, πλέον, από ιδιαίτερα αρνητική βάση. O κόσμος της θα βρίσκεται -σε μια τέτοια περίπτωση- πολυδιασπαμένος και με περιορισμένες έως μηδαμινές πιθανότητες επιτυχούς αναζήτησης κοινού σημείου αναφοράς: Αλλοι στην κάλπη του ΠΑΣΟΚ, άλλοι στο λευκό και την αποχή της «επώδυνης διαμαρτυρίας», άλλοι απογοητευμένοι στον ΣΥκαι οι περισσότεροι … «στα σπίτια τους».
Ορισμένοι, πάλι, εκτιμούν πως ένα αρνητικό αποτέλεσμα για τον ΣΥθα ενισχύσει τις κομουνιστογενείς φωνές που βρίσκονται στο εσωτερικό του, είτε αυτές ήταν οργανικά ενταγμένες στο κόμμα από καιρό είτε δηλώνουν σήμερα την παρουσία τους μέσω της συνεργασίας τους στον συνδυασμό «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Κάτι τέτοιο θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να εξυπηρετήσει και τα μελλοντικά σχέδια του KKE, η ηγεσία του οποίου θα μπορούσε σε μια τέτοια περίπτωση να βρει νέα πεδία ενισχύσεως της πολιτικής του περί συμμαχιών.
Ενθαρρυντικά μηνύματα
Πρέπει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι ειδικά τα τελευταία 24ωρα στον ΣΥκάθε άλλο παρά συζητούν για τα αρνητικά σενάρια. Οχι, ασφαλώς, από μια μεταφυσική διάθεση να τα «ξορκίσουν». Αλλά επειδή τα μηνύματα που λαμβάνουν είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά: O κόσμος, λένε, θα ενισχύσει και σε επίπεδο κοινοβουλευτικό τη φωνή της ανανεωτικής Αριστεράς, όχι μόνο σε αντίδραση για τη δεξιά στροφή του ΠΑΣΟΚ. Αλλά και επειδή συμφωνεί με το μεγάλο όραμα της ανασυγκρότησης της Αριστεράς και της συνδιαμόρφωσης της μεγάλης αριστερής παράταξης.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούν ως μεγάλο «σύμμαχό» τους, λίγο πριν από το νήμα, τη γενικότερη αίσθηση που έχει καλλιεργηθεί ότι η μάχη έχει κριθεί. Στο KKE και, κυρίως, στον ΣΥεκτιμούν ότι το εκλογικό σώμα έχει πεισθεί ότι η προοπτική νίκης της Ν.Δ. δεν είναι αναστρέψιμη, και έτσι δεν θα «εγκλωβιστούν» στην πράσινη ψήφο προοδευτικοί πολίτες, οι οποίοι σε αντίθετη περίπτωση (εάν, δηλαδή, «παιζόταν» η πρωτιά) θα υπέκυπταν στην πίεση του πολωτικού κλίματος και των γνωστών διλημμάτων.