Σε κέντρο εξυπηρέτησης των συνεργατών και φίλων του Ευάγγελου Βενιζέλου, φαίνεται ότι είχε μετατραπεί το υπουργείο Πολιτισμού, κατά τη διάρκεια τουλάχιστον της δεύτερης θητείας του προβεβλημένου στελέχους του ΠΑΣΟΚ και σημερινού υπεύθυνου για τον προεκλογικό αγώνα του κόμματος στις ευρωεκλογές.
Οι καταγγελίες είναι πολλές και καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. O τότε υπουργός, όπως πολλοί λένε, χρησιμοποίησε τον ευαίσθητο και κρίσιμο τομέα αρμοδιοτήτων του για να ασκήσει προσωπική πολιτική. Παραμέρισε προς τούτο όλη τη διοικητική δομή, πορεύθηκε μόνον με μερικούς «δικούς» του ανθρώπους, όπως ευρέως διαδίδεται στο υπουργείο, ενώ σήμερα, μετά την κυβερνητική αλλαγή, διερευνάται ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν τα κονδύλια, ειδικά τα προερχόμενα από τα έσοδα του ΟΠΑΠ, τα οποία θα έπρεπε να είχαν φθάσει στις αρμόδιες διευθύνσεις για ανασκαφές, συντήρηση ιστορικών μνημείων κ.λπ. O ίδιος ο κ. Βενιζέλος, βέβαια, αρνείται οποιαδήποτε κατηγορία, επικαλούμενος το «πολύπλευρο έργο» που προσέφερε και εκτενώς έχει περιγράψει σε συνεντεύξεις Τύπου αλλά και σε απαντητική επιστολή του προς την «Καθημερινή», έπειτα από δημοσίευμα που έθιγε τα κακώς κείμενα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά και ευρύτερα στον χώρο του Πολιτισμού.
Το «Κέντρο Μεταρρυθμίσεων»
Ομως, τα στοιχεία που μαρτυρούν τουλάχιστον κακοδιοίκηση από τον κ. Βενιζέλο πληθαίνουν καθημερινά και όπως είναι φυσικό, φθάνουν στους εκπροσώπους του Τύπου. Σήμερα η «K» παρουσιάζει με αδιάσειστα στοιχεία που έχει στην κατοχή της, μια περίπτωση στην οποία ο τέως υπουργός εμφανίζεται να κατασπαταλά την περιουσία του υπουργείου του και κατ’ επέκταση των Ελλήνων πολιτών, αντί να τη διαφυλάσσει και να την προστατεύει. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την παραχώρηση χρήσης νεοκλασικού κτιρίου επί των οδών Διοσκούρων και Πολυγνώτου στην Πλάκα στην μη κερδοσκοπική εταιρεία «Κέντρο Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων», προκειμένου να στεγάσει τις επιστημονικές δραστηριότητές της.
Αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός, θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος, δεν σημαίνει και πολλά καθότι το υπουργείο Πολιτισμού, ως κάτοχος αρκετών κτιρίων στην Πλάκα έχει διαθέσει σε διάφορα ιδρύματα τη χρήση τους, προκειμένου να εξυπηρετήσει πραγματικούς ή αμφισβητούμενους σκοπούς του Πολιτισμού με την ευρύτερη έννοια.
Ομως, στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε δύο «συμπτώσεις» που κάθε άλλο παρά τυχαίες δείχνουν:
Σύμπτωση πρώτη: η μη κερδοσκοπική εταιρεία στην οποία παραχωρήθηκε η χρήση του κτιρίου, συνεστήθη μόλις στις 18 Δεκεμβρίου 2003 (δηλαδή ούτε τρεις μήνες πριν από τις εκλογές), τα δε τρία από τα τέσσερα ιδρυτικά μέλη ήταν έμμισθοι ειδικοί συνεργάτες, δηλαδή σύμβουλοι του υπουργού κ. Βενιζέλου. Πρόκειται για τον κ. Ανθόπουλο Χαρ. καθηγητή Νομικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που είχε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο γραφείο του υπουργού από τον Ιανουάριο του 2001, τον κ. Μανωλκίδη Σωτ., δρα Νομικής που ήταν ειδικός σύμβουλος – συνεργάτης νομικής και οργανωτικής υποστήριξης από τον Νοέμβριο του 2000 και τον κ. Παπαχρήστο Νικ., δρα Νομικής σύμβουλο στο υπουργείο με τις ίδιες αρμοδιότητες και την ίδια περίοδο με τον προηγούμενο. Τέταρτο ιδρυτικό μέλος της μη κερδοσκοπικής εταιρείας ήταν ο κ. Πελαγίδης Θεοδ. επίκουρος καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίου.
Σύμπτωση δεύτερη: τα πρόσωπα που ιδρύουν τη μη κερδοσκοπική εταιρεία (με αρχικό κεφάλαιο που δεν ξεπερνά τα 400 ευρώ) καταθέτουν στον υπουργό Πολιτισμού στις 12 Ιανουαρίου 2004 (ούτε δύο μήνες πριν από τις εκλογές) αίτημα με το οποίο ζητούν να τους παραχωρηθεί κατάλληλο κτίριο από το υπουργείο για «να στεγάσει τις επιστημονικές δραστηριότητες του ερευνητικού δυναμικού». Με πρωτοφανή ταχύτητα στις 27 Ιανουαρίου 2004 (35 ημέρες πριν τις εκλογές) το αίτημά τους γίνεται μέσα σε μία ημέρα δεκτό από τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες και η καθ’ ύλην αρμόδια Διεύθυνση Απαλλοτριώσεων εκδίδει απόφαση με την οποία τους παραχωρεί τη χρήση του συγκεκριμένου ακινήτου.
Μονιμότερο του «προσωρινού»
Ομως οι «συμπτώσεις» δεν τελειώνουν εδώ. Οι υπάλληλοι της Δ/νσης Απαλλοτριώσεων, θέλοντας ορθώς να διασφαλίσουν τα συμφέροντα του υπουργείου επί του ακινήτου, στο προτεινόμενο από αυτούς κείμενο της απόφασης, εμπερικλείουν τον προσωρινό χαρακτήρα της παραχώρησης και την παρατήρηση ότι «το ακίνητο θα είναι στη διάθεση της Υπηρεσίας (σ.σ. Απαλλοτριώσεων) όποτε το χρειασθεί».
Ομως ο κύριος υπουργός, ο οποίος κατά τα φαινόμενα ποσώς ενδιαφέρεται για την προάσπιση των συμφερόντων της δημόσιας περιουσίας (δηλαδή της περιουσίας όλων των Ελλήνων), συνεπικουρούμενος από το «δεξί χέρι» του στο υπουργείο, την τότε γενική γραμματέα κ. Μενδώνη, διαγράφουν με δική τους μονογραφή από το κείμενο της απόφασης τα επίμαχα σημεία, προσφέροντας καθαρή και χωρίς δεσμεύσεις τη χρήση του κτιρίου στη μη κερδοσκοπική εταιρεία των συμβούλων του κ. Βενιζέλου.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι αν η Διεύθυνση Απαλλοτριώσεων και κατ’ επέκταση το υπουργείο Πολιτισμού και το κράτος θελήσουν για οποιοδήποτε λόγο να ζητήσουν πίσω τη χρήση του κτιρίου, πρέπει να προτείνουν άλλο στη μη κερδοσκοπική εταιρεία, προκειμένου να το αντικαταστήσουν ή αλλιώς να εμπλακούν σε έναν πολύχρονο δικαστικό αγώνα.
Είναι, βέβαια, περιττό να επισημανθεί ότι για τη χρήση του όμορφου νεοκλασικού στην Πλάκα η μη κερδοσκοπική εταιρεία δεν πληρώνει κανένα ενοίκιο. Επειδή δε το ακίνητο είχε τρωθεί από το σεισμό της Πάρνηθας, οι εργασίες αποκατάστασης και συντήρησης τελειώνουν αυτές τις ημέρες με έξοδα, φυσικά, του ελληνικού Δημοσίου, προκειμένου να παραδοθεί έτοιμο στο «Κέντρο Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων» των συμβούλων του τέως υπουργού Πολιτισμού κ Ευάγγ. Βενιζέλου.
Διατεθειμένη να διαμεσολαβήσει
Σύμφωνα με πληροφορίες από κυβερνητικούς κύκλους, η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να διαμεσολαβήσει στην επίλυση του προβλήματος μόνο εάν και οι δύο πλευρές τής το ζητήσουν και μόνον εφόσον υπάρξει κοινή βάση. Οι ίδιοι κύκλοι δήλωσαν ότι η κυβέρνηση θα εφαρμόσει τον νόμο, ο οποίος έχει ήδη εφαρμοστεί πολλές φορές.