«Πόλεμο χαρακωμάτων» αναγκάζεται πλέον να κάνει η ελληνική κυβέρνηση στη μάχη της κατά της άκριτης και χωρίς έλεγχο αναγνώρισης των τίτλων που χορηγούν τα ελληνικά Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών (ΕΕΣ) σε συνεργασία με ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Το ερώτημα είναι γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο, από τη στιγμή που πριν από σχεδόν μια δεκαπενταετία η Ελλάδα είχε τα πρώτα μηνύματα για όσα ακολούθησαν έως σήμερα στο επίμαχο ζήτημα των συνεργασιών ευρωπαϊκών πανεπιστημίων με ελληνικά Εργαστήρια.
Στο τελευταίο Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας των Ευρωπαίων υπουργών Ανάπτυξης -μέσα στην εβδομάδα που πέρασε- όπου συζητήθηκε η σχετική οδηγία για την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, δεν ενεκρίθησαν οι προτάσεις της Ελλάδας για έλεγχο των σπουδών στα ΕΕΣ.
Αυτό σημαίνει ότι πλέον η χώρα μας πρέπει να αναγνωρίζει τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στους πτυχιούχους των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών – παραρτημάτων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων στην Ελλάδα- και στους πτυχιούχους AEI και TEI. Και αυτό, διότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι όλοι οι απόφοιτοι αναγνωρισμένων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων (αδιάφορο πού έγιναν οι σπουδές) έχουν ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στο πλαίσιο της κινητικότητας στην ευρωπαϊκή αγορά. Αυτό σημαίνει ότι οι απόφοιτοι αυτοί θα έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ και να εγγραφούν στους ελληνικούς επιστημονικούς επαγγελματικούς συλλόγους χωρίς τα προσκόμματα τα οποία τίθενται σήμερα.
Η σημερινή υπουργός Παιδείας κ. Μαριέττα Γιαννάκου έχει διαμορφώσει για το θέμα μια σταθερή γραμμή, διακηρύσσοντας σε όλους τους τόνους ότι θα γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να δοθεί στην Ελλάδα η δυνατότητα ελέγχων στο περιεχόμενο των σπουδών αυτών, η κατάληξη των οποίων θα οδηγούσε και σε διαβάθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των κατόχων τέτοιων τίτλων. Τα επόμενα βήματα της ελληνικής πλευράς είναι να επανέλθει στο θέμα κατά τη δεύτερη ανάγνωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκεί, σύμφωνα με πηγές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που μίλησαν στην «K», στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να υπερψηφιστεί η τροπολογία των ευρωβουλευτών Χατζηδάκη-Τρακατέλλη, η οποία προβλέπει ελέγχους στα ΕΕΣ. Μετά, και εάν υλοποιηθεί το ευνοϊκό σενάριο για τις ελληνικές θέσεις, στόχος θα είναι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο σε συνδιαλλαγή με το συμβούλιο υπουργών -το οποίο απορρίπτει τη δυνατότητα ελέγχων- να καταλήξουν σε μία μέση οδό. Παράλληλα, η Ελλάδα θα επιδιώξει το θέμα να φθάσει στο συμβούλιο υπουργών Παιδείας, όπου ισχύει η αρχή της επικουρικότητας και οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία και όχι με σχετική πλειοψηφία, όπως συμβαίνει για τα θέματα εσωτερικής αγοράς.
Η ύστατη προσπάθεια της Ελλάδας θα γίνει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Οπως προκύπτει, λοιπόν, θα περάσει αρκετός χρόνος έως ότου η χώρα μας δεν θα έχει άλλα μέσα άμυνας. Ομως, η κατάσταση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ολιγωρούσαν τραγικά για το θέμα.
Τα ερωτήματα που εύλογα τίθενται είναι γιατί η Ελλάδα δεν επιδίωξε να αποκτήσει πολιτικές συμμαχίες στην E.E. για το τόσο κρίσιμο ζήτημα που αφορά την επαγγελματική υπόσταση των πτυχιούχων ελληνικών AEI και TEI; Τι έκαναν οι κυβερνήσεις, όταν η E.E. επιχείρησε μέσω της «τρίπλας» των επαγγελματικών δικαιωμάτων να διευκολύνει την απόβαση των ευρωπαϊκών (κυρίως βρετανικών) πανεπιστημίων στην Ελλάδα;
Υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους (να μη διαταραχθούν οι σχέσεις τόσο με τα πανεπιστήμια όσο και με τους σπουδαστές των Εργαστηρίων και τους γονείς) οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν θέλησαν ποτέ να προχωρήσουν σε έλεγχο των σπουδών στα ΕΕΣ. Αποτέλεσμα είναι να τα αγνοούν. Δείγμα του «στρουθοκαμηλισμού» είναι ότι τα ΕΕΣ ακόμη υπάγονται στο υπουργείο Ανάπτυξης (τομέας Εμπορίου). Ετσι, τώρα πλέον η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσχερέστατη θέση, με αποτέλεσμα να απειλούνται δυναμικές αντιδράσεις από πανεπιστήμια και επαγγελματικούς συλλόγους…