Σήμερα λέω να ξεφύγω από τα οικονομικά (άλλωστε και αύριο και μεθαύριο και του χρόνου τα προβλήματα αυτά θα είναι παρόντα και θα μας τυραννούν) και να ασχοληθώ με ένα θέμα που κατά τη γνώμη μου είναι σημαντικότερο, γιατί αφορά την ενότητα και την ομοψυχία του λαού μας. Και όσο αυτή η ενότητα χαλυβδώνεται από την υπεύθυνη στάση της πολιτικής μας ηγεσίας, τόσο αυτός ο λαός γίνεται πιο γενναίος και αποφασιστικός για να δώσει τις μάχες της ανάπτυξης της οικονομίας και της ευημερίας του τόπου, ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη πραγματική σύγκλιση.
Και σαν κατ’ εξοχήν υπεύθυνη στάση πολιτικού για την οικοδόμηση και στερέωση της λαϊκής ενότητας θεωρώ και εγώ, μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, την πρωτοβουλία του πρωθυπουργού κ. Κων. Καραμανλή να επισκεφθεί τον Αη Στράτη, αυτό το ακριτικό νησί, που για δεκαετίες ολόκληρες ήταν τόπος εξορίας και μαρτυρίου των κομμουνιστών.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν ο πρώτος Ελληνας πρωθυπουργός που επισκέφθηκε τον Αη Στράτη και η πράξη του αυτή πέραν του γενικότερου συμβολισμού που έχει, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα ομοψυχίας, το οποίο ο λαός το αποδέχεται με ενθουσιασμό, γιατί ταυτόχρονα είναι και μήνυμα ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Να θυμίσω εδώ ότι πριν από δύο χρόνια ο κ. Κων. Καραμανλής, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε επισκεφθεί για πρώτη φορά το νησί και είχε δεσμευθεί για τη δημιουργία Μουσείου Δημοκρατίας στο ερειπωμένο κτίριο του Παλαιού Διδακτηρίου, όπου σαράντα εξόριστοι κομμουνιστές πέθαναν από πείνα, τον χειμώνα του 1941-42, επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση αποκήρυξης της ιδεολογίας τους.
Προχθές, ως πρωθυπουργός, ανακοίνωσε ότι η μελέτη και τα λεφτά για το Μνημείο είναι έτοιμα και η ανέγερσή του θα ολοκληρωθεί σύντομα. «Στα σκοτεινά χρόνια του παρελθόντος ο Αη Στράτης ήταν τόπος εξορίας. Στη νέα εποχή ο Αη Στράτης γίνεται σύμβολο δημοκρατίας», είπε ο κ. Καραμανλής.
Θα μου πείτε τώρα ότι εν έτει 2005 και με όσα έχουν προηγηθεί (νομιμοποίηση του KKE από τον Κων. Καραμανλή το 1974 και την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης από τον Παπανδρέου το 1981) η λαϊκή ενότητα είναι πλέον κατοχυρωμένη στον τόπο μας και συνεπώς, η πρωτοβουλία Καραμανλή υπαγορεύεται αποκλειστικά από λόγους επικοινωνιακής τακτικής. Δεν θα συμφωνήσω και θα σας παραπέμψω στα καθημερινά δημοσιεύματα του Τύπου, αλλά και στις δηλώσεις εκπροσώπων των κομμάτων για να σας αποδείξω ότι στη χώρα μας κάποιοι αμετανόητοι επιχειρούν ακόμη και τώρα να συντηρήσουν ή να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές και να διχάσουν τον λαό. Κυρίως, αυτή η καπηλεία περί προοδευτικών και συντηρητικών ασκείται κατά σύστημα από το ΠΑΣΟΚ της διαπλοκής, σε μια φάση μάλιστα που ο σημερινός αρχηγός του ο κ. Γ. A. Παπανδρέου λέγει, ότι προοδευτικός είναι όποιος κάνει ρήξεις και αλλαγές στην οικονομία και αντίθετα συντηρητικός, αυτός που υπερασπίζεται συντεχνιακά συμφέροντα και απαρχαιωμένες δομές.
Και επειδή, επίσης, ορισμένοι ανιστόρητοι δημοσιογράφοι του ΠΑΣΟΚ παπαγαλίζουν πάλι τα περί Δεξιάς που έφτιαξε τον Αη Στράτη να τους θυμίσω ορισμένα γεγονότα. Πρώτον, κομμουνιστές στον Αη Στράτη έστειλε για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια ο δικτάτορας Θεόδ. Πάγκαλος το 1926 και ο Ελευθ. Βενιζέλος το 1928 με το περίφημο ιδιώνυμο. Και οι δύο ως γνωστόν δεν ήταν δεξιοί με την κλασική έννοια του όρου.
Επακολούθησε ο δεξιός Μεταξάς και οι εξόριστοι της εποχής του παραδόθηκαν στους Γερμανούς κατακτητές. Στα τραγικά χρόνια του εμφυλίου πολέμου τη μάχη κατά των κομμουνιστών την έδωσε η κυβέρνηση συνασπισμού του κεντρώου Σοφούλη με το Λαϊκό Κόμμα και είναι γνωστό ότι οι κεντρώοι στρατηγοί (Τσακαλώτος κ.λπ.) διέπραξαν αγριότητες εναντίον των κομμουνιστών ανταρτών, ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο όπου τουφέκισαν όλους τους αιχμαλώτους.
Και για να κλείσω, θυμάμαι ότι το 1952 που ήμουν τριτοετής φοιτητής στην Ανωτάτη Εμπορική συνελήφθην και πήγα εξορία στον Αη Στράτη με κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα και αντιπροέδρους τους Γ. Παπανδρέου και Σοφοκλή Βενιζέλο. Αυτή η κεντρώα κυβέρνηση λίγες ημέρες πριν είχε εκτελέσει τον Νίκο Μπελογιάννη.
Το οδοιπορικό λοιπόν του διχασμού είναι μακρό και όσοι πολιτικοί ηγέτες αγωνίζονται να το τερματίσουν είναι άξιοι της αγάπης του λαού. Το στρατόπεδο του Αη Στράτη το έκλεισε ο θείος του σημερινού πρωθυπουργού, το 1962.