Ούτε ένας ούτε δύο, αλλά τέσσερις διαφορετικοί φορείς αποφασίζουν και καθορίζουν τα όρια ταχύτητας στο οδικό δίκτυο της χώρας. ΥΠΕΧΩΔΕ, περιφέρειες, νομαρχίες ακόμα και δήμοι έχουν δικαίωμα να τοποθετούν πινακίδες που ενημερώνουν τους οδηγούς για τα επιτρεπόμενα όρια, δίχως ωστόσο να ακολουθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές παρά μόνο γενικές οδηγίες.
Οπως επισημαίνουν στην «K» συγκοινωνιολόγοι, οι οδηγίες «μελέτης οδικών έργων» του υπουργείου δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες, καθώς υπακούν σε κριτήρια «εικοσαετίας». Από το 1980 και έπειτα, μάλιστα, δεν έχει συνταχθεί καμία μελέτη για την οδική ασφάλεια που να υπαγορεύει τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία θα καθορίζονται τα ανώτατα όρια ταχύτητας. «Την ευθύνη έχει ο κύριος του έργου, είτε αυτός είναι το υπουργείο είτε οι περιφέρειες, οι νομαρχίες ακόμα και οι δήμοι. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει ορθολογικό σύστημα καθορισμού των ορίων», αναφέρει στην «K» ο κ. Γιάννης Χανδάνος, αντιπρόεδρος των Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων.
Από τη μεριά του, ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Πάνος Παπαδάκος υπογραμμίζει ότι «εδώ και μία εικοσαετία επισημαίνουμε την ανάγκη σύνταξης μιας ολοκληρωμένης μελέτης δίχως όμως ανταπόκριση, καθώς η οδική ασφάλεια δεν συνοδεύεται από κορδέλες και εντυπωσιακές τελετές παράδοσης».
Η Ελλάδα, εξάλλου, συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών της E.E. που εκτός από σύστημα διαχείρισης ταχυτήτων δεν διαθέτει ούτε το λεγόμενο «μητρώο οδών». Μια ενιαία βάση δεδομένων όπου καταχωρίζονται λεπτομερή στοιχεία για τα χαρακτηριστικά των οδικών αξόνων, είτε αυτά αφορούν τη γεωμετρία (πλάτος, μήκος, κλίση) είτε τον φορέα που είναι επιφορτισμένος με τη συντήρησή τους. «Στην Ολλανδία, τη M. Βρετανία και άλλες χώρες της Ευρώπης τα χαρακτηριστικά των δρόμων καταγράφονται με απόλυτη ακρίβεια προκειμένου τα όρια ταχύτητας να μεταβάλλονται ανάλογα με τις υφιστάμενες συνθήκες και να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των οδηγών», προσθέτει ο κ. Χανδάνος.
Σήμερα, το όριο ταχύτητας στο εθνικό οδικό δίκτυο είναι τα 120 χιλιόμετρα· ωστόσο, σε πολλά σημεία των εθνικών οδών επικρατεί πραγματικό αλαλούμ. Δεκάδες ξεχασμένες επιγραφές «ηλικίας» ακόμα και 30 ετών ορίζουν το ανώτατο όριο ταχύτητας στα 50 χιλιόμετρα σε σημεία όπου τα αυτοκίνητα θα μπορούσαν να κινούνται ταχύτερα, ενώ σε επικίνδυνα τμήματα του εθνικού δικτύου το όριο είναι μεγαλύτερο.
Στο πλαίσιο της πρώτης ουσιαστικά προσπάθειας εξορθολογισμού της κατάστασης, το ΥΠΕΧΩΔΕ ανακοίνωσε προ ημερών τη σύνταξη μελέτης για την «ανάπτυξη πλαισίου διαμόρφωσης Συστήματος Διαχείρισης Ταχυτήτων στο Εθνικό Οδικό Δίκτυο».