Φεβρουάριος 2001: ο Κώστας Πάσσαρης δραπετεύει κατά τη διάρκεια μεταγωγής του στο Γενικό Κρατικό, σκοτώνοντας δύο αστυνομικούς. Δεκέμβριος 2005: δύο αστυνομικοί δολοφονούνται από τον Ρώσο Μαξίμ Ζιλίν. Σχεδόν πέντε χρόνια μεσολαβούν ανάμεσα στα δύο περιστατικά, που όμως δείχνουν σα να μην πέρασε μία μέρα. Πέντε χρόνια στα οποία υποτίθεται ότι η Ελληνική Αστυνομία εκπαιδεύθηκε για να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις, εξοπλίσθηκε κατάλληλα προκειμένου να αντεπεξέλθει σε αυτές. Τη στιγμή που η ΕΛ. ΑΣ. «φιγουράρει» ως εξαγωγέας τεχνογνωσίας ασφάλειας διεθνώς, έρχεται από το πουθενά ένα περιστατικό για να καταδείξει ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Οτι ο επαγγελματισμός, η εκπαίδευση, η ικανότητα και η ετοιμότητα δεν αποδεικνύονται σε επί χάρτου σχέδια και αποτιμήσεις, αλλά δοκιμάζονται καθημερινά στη σκληρή πραγματικότητα, όπου η παραμικρή χαλάρωση, τα λάθη, οι εσφαλμένες εκτιμήσεις στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές.
Η άμεση αντίδραση στο συγκεκριμένο περιστατικό για τον καταλογισμό ευθυνών ήταν να τεθούν σε διαθεσιμότητα ο διοικητής και ο αξιωματικός Υπηρεσίας του Τμήματος Μεταγωγών Ιωαννίνων, καθώς θεωρείται ότι δεν εκτίμησαν σωστά την επικινδυνότητα του Ρώσου κακοποιού και δεν φρόντισαν για τη λήψη των αναγκαίων για τη μεταγωγή του μέτρων. Είναι όμως η συγκεκριμένη μεταγωγή κρατουμένων η μόνη που γίνεται με ελλιπή μέτρα; Πόσες μεταγωγές δεν γίνονται καθημερινά με τον ίδιο τρόπο; Γιατί αξιωματικοί της ΕΛ. ΑΣ. με αφορμή αυτό το περιστατικό έλεγαν τις τελευταίες ημέρες ότι είναι ευτύχημα το ότι δεν συνέβη πιο νωρίς κάτι ανάλογο;
Η «K» έχει αναφερθεί πολλές φορές σε ελλείψεις προσωπικού που ταλανίζουν πολλές υπηρεσίες της ΕΛ. ΑΣ., με τις δυνάμεις της να κατασπαταλώνται σε πάρεργα. H έλλειψη προσωπικού είναι ένα θέμα – και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι το ζητούμενο. Δυστυχώς, το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται να αναδείξει απουσία επαγγελματικής νοοτροπίας. Απουσία επαγγελματικής νοοτροπίας από τους αστυνομικούς που πραγματοποιούσαν τη μεταγωγή και σταματώντας στο συγκεκριμένο σημείο παραβίασαν τον κανονισμό που ορίζει ότι μπορούν να σταματούν μόνον σε Αστυνομικές Διευθύνσεις και Τμήματα. Απουσία επαγγελματισμού από τους ανωτέρους τους, που δεν αξιολόγησαν ορθά την επικινδυνότητα του μεταγόμενου κακοποιού. Αναδεικνύεται όμως και απουσία υπεύθυνης στάσης σε ανώτερο επίπεδο. Μετά την υπόθεση Πάσσαρη δόθηκαν αυστηρές οδηγίες για εφαρμογή μέτρων αυτοπροστασίας των αστυνομικών κατά τις μεταγωγές. Οι ίδιοι οι αστυνομικοί, με νωπές τις αιματηρές μνήμες, τις εφάρμοσαν. Σταδιακά, τα μέτρα αυτά χαλάρωσαν. H νοοτροπία της χαλάρωσης, της αντιμετώπισης κάθε περιστατικού σαν υπόθεση ρουτίνας, σταδιακά επανήλθε. Είναι ευθύνη της ηγεσίας να φροντίζει να μην επέρχεται νοοτροπία χαλάρωσης. Με ελέγχους, με υπενθυμίσεις, ακόμη και με εφαρμογή πειθαρχικών μέτρων, όταν διαπιστώνονται φανόμενα χαλάρωσης. Είναι ευθύνη επίσης της ηγεσίας, εάν θεωρεί ότι η αξιολόγηση της σοβαρότητας κάθε μεταγωγής δεν γίνεται σωστά από τους εκάστοτε υπευθύνους, να ορίσει σαφείς κανονισμούς λήψης αυστηρών μέτρων στις μεταγωγές, φροντίζοντας παράλληλα να παράσχει το απαιτούμενο ανθρώπινο δυναμικό και τον ανάλογο εξοπλισμό.
Ο επαγγελματισμός είναι τελικά το ζητούμενο, προκειμένου να καταστεί η ΕΛ.ΑΣ. «επί της ουσίας» αποτελεσματική.