Τις ημέρες της συνόδου της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, που ολοκληρώνει σήμερα τις τριήμερες εργασίες της στις Βρυξέλλες, επέλεξε η Αγκυρα για να εγείρει, για μια ακόμα φορά, ζήτημα αρμοδιότητας έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο με τη διεξαγωγή της άσκησης «Θαλάσσιος λέων» σήμερα στο Αιγαίο μεταξύ Ψαρρών και Σκύρου, «εντός της περιοχής ευθύνης της Τουρκίας για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης», όπως αναφέρει το τουρκικό Γενικό Επιτελείο! Μάλιστα, η τουρκική πλευρά θέλησε να προσδώσει στην άσκηση και χαρακτήρα διεθνούς προπαγάνδας, καλώντας ξένους δημοσιογράφους… Πάντως, αν ερωτηθούν για τις μέχρι σήμερα επιδόσεις τους στην έρευνα και διάσωση, οι αρμόδιες τουρκικές αρχές θα βρεθούν σε δυσχερή θέση, καθώς πέραν του νομικού και πολιτικού θέματος νοσφισμού αρμοδιότητας υπάρχει και η πραγματικότητα: μέχρι σήμερα, οι επιδόσεις τους σε αυτό τον τομέα, είναι μηδενικές… Ακόμα και τα τουρκικά πλοία και τα πληρώματα, που κινδυνεύουν στο Αιγαίο, διασώζονται παγίως από ελληνικά μέσα και πληρώματα -το τελευταίο περιστατικό ήταν με το πλοίο A. Ακίφ τον περασμένο Ιανουάριο. Το πλήρωμά του διασώθηκε σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες από ελληνική φρεγάτα και, λίγες ώρες αργότερα, ο Τούρκος πλοίαρχος ευχαριστούσε δημόσια τον Θεό και τους Ελληνες σωτήρες.
Το ΥΠΕΞ ανακοίνωσε χθες ότι έχει χαρακτηρίσει «άκυρο και άνευ περιεχομένου το σχετικό με την άσκηση τουρκικό ΝΟΤΑΜ» και επαναλαμβάνοντας την πάγια ελληνική θέση, σημείωσε ότι «σχετικά με το θέμα της επιχειρησιακής ευθύνης σε περιπτώσεις διεξαγωγής επιχειρήσεων έρευνας και διάσωσης μέσα στην περιοχή που αντιστοιχεί στο FIR Αθηνών, την αρμοδιότητα έχει το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Ερευνας και Διάσωσης του Πειραιά».
Οπως υπενθυμίζουν πηγές του ΥΕΘΑ, τα θέματα ναυτικής έρευνας και διάσωσης καθορίζονται από τη Σύμβαση του Αμβούργου του 1979, που υιοθετήθηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Οργανισμού Ναυτιλίας (ΙΜΟ) και τέθηκε σε ισχύ το 1985. Κατά την υπογραφή της Σύμβασης, η Ελλάδα δήλωσε ότι η περιοχή ευθύνης της συνέπιπτε με το FIR Αθηνών, όπως άλλωστε είχε κοινοποιήσει στον προγενέστερο του ΙΜΟ Διεθνή Διακυβερνητικό Ναυτιλιακό Συμβουλευτικό Οργανισμό το 1975. Η Τουρκία αντιτάχθηκε τότε στην ελληνική δήλωση, όμως, τόσο η διεθνής πρακτική, όσο και οι συστάσεις του ΙΜΟ και του ICAO που περιλαμβάνονται στο Διεθνές Εγχειρίδιο Αεροναυτιλιακής και Θαλάσσιας Ερευνας και Διάσωσης, προκρίνουν την υιοθέτηση ταυτόσημων περιοχών για τη ναυτική και αεροπορική έρευνα και διάσωση κατά τρόπο που αυτές να συμπίπτουν με τα όρια των FIR, κάτι που αποτελεί και την ελληνική θέση. Επιπλέον, ειδικά για τα αεροπορικά ατυχήματα (που στη θάλασσα αντιμετωπίζονται από ναυτικές δυνάμεις έρευνας και διάσωσης), οι κανονισμοί του αρμόδιου διεθνούς οργανισμού ΙCΑΟ με τη Συμφωνία του Σικάγου έχουν καθορίσει ρητά κατόπιν ότι η ελληνική περιοχή ευθύνης συμπίπτει με το FIR Αθηνών. H τουρκική άσκηση παρακολουθείται στενά από ελληνικές δυνάμεις.