Ο κ. Πέτρος Μολυβιάτης, ως διπλωματικός σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αρεσκόταν σε μια προσφιλή έκφραση, όταν οι δημοσιογράφοι τον ρωτούσαν για μια ανεξήγητη κίνηση ή πρωτοβουλία: «Γιατί δαιμονολογείτε ψάχνοντας τι κρύβεται από πίσω; Υπάρχει και η αγνή και άδολη ανοησία!» Βεβαίως, δεν έλεγε ανοησία, αλλά την προσφιλή και ανά τον κόσμο γνωστή ελληνική έκφραση της απύθμενης βλακείας. Μόνο στην περιοχή της απύθμενης ανοησίας, λοιπόν, μπορεί να αναζητηθεί το αυτογκόλ που πέτυχε η κυβερνητική παράταξη με την αψυχολόγητη «διαρροή» της «ειδήσεως» περί δήθεν συναινέσεως των δύο μεγάλων κομμάτων να συζητηθεί το επίμαχο άρθρο 16 του Συντάγματος για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων πριν από τα Χριστούγεννα.
Σκοπός της διαρροής θα ήταν ενδεχομένως να εκτεθεί το ΠΑΣΟΚ, το οποίο συνεχίζει να ταλανίζεται σε έναν διαβρωτικό εσωκομματικό πόλεμο μετά την ευθεία τοποθέτηση του κ. Γ. Παπανδρέου να «κλείσει» το θέμα της βεβαίας αναθεωρήσεως από τη σημερινή Βουλή. Να εκτεθεί γιατί; Γιατί δήθεν αλλάζει προτίμηση χρόνου συζητήσεως για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες; Μα είναι γνωστή τοις πάσι η διχογνωμία στο ΠΑΣΟΚ και εύλογη πρόγνωση είναι ο αφορισμός που έκανε κορυφαίο στέλεχος του κόμματος: «Οποτε κι αν συζητηθεί θα είναι πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ».
Η συνέπεια όμως της διαρροής φάνηκε την περασμένη Τετάρτη με ένα απίστευτο παιχνίδι τακτικισμού και συνεχών αναδιπλώσεων, τόσο της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, όσο και της κυβερνητικής πτέρυγας, διαδικασία από την οποία ένα και μόνο συμπέρασμα προέκυψε: Ακόμη κι αν υπήρχε συναίνεση και συμφωνία, έστω και σιωπηρή, «κάηκε» με την εξέλιξη. Κι αν για ένα θέμα -ίσως το μοναδικό του υπό αναθεώρηση Συντάγματος- θα απαιτείτο ουσιαστική συναίνεση, αυτή πετάχτηκε στα σκουπίδια με μια ανεξήγητη ελαφρότητα. Φυσικό ήταν, πάντως, να δουλέψουν τα αντανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ που εφέρετο να έχει συρθεί σε μια μυστική συμφωνία. Οχι απλώς το διέψευσε μετά βδελυγμίας, αλλά και φερόμενο βασιλικότερα του βασιλέως ανέβηκε στα κεραμίδια απειλώντας με αποχώρηση, αν αποτολμούσε η κυβερνητική πλειοψηφία να το φέρει με το έτσι θέλω κατά την πενθήμερη συζήτηση του προϋπολογισμού. Η κυβερνητική πλευρά σε μια τακτική ανεξήγητης σπουδής φάνηκε σώνει και καλά να θέλει να γίνει έστω και μια πρώτη συνεδρίαση για το άρθρο 16 πριν από τα Χριστούγεννα. Αναδιπλώθηκε όμως σύντομα μεταθέτοντας τη συζήτηση της ενότητας για τις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας για την ερχόμενη Τετάρτη, θέλησε όμως να συνεχίσει την τακτική της γάτας και του ποντικού, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να προκαλέσει συζήτηση για το άρθρο 16 μέσα στον προϋπολογισμό.
Θεωρητικώς, τρία πρόσωπα «ενοχοποιούνται» για την ετερόκλητη διαρροή: ο υπουργός Επικρατείας κ. Θ. Ρουσόπουλος, τον οποίο ευθέως έδειξε ο κ. Α. Λοβέρδος, αν και ο ίδιος το αρνείται, ο πρόεδρος της επιτροπής κ. Ι. Τραγάκης που ορκίζεται ότι δεν το έπραξε και το διοχετευόμενο από κοινοβουλευτική πλευρά όνομα της υπουργού Παιδείας κ. Μαριέττας Γιαννάκου. Υπήρξε και μια άλλη εκδοχή, που μάλλον όμως θα πρέπει να ενταχθεί στο πεδίο της ευφάνταστης δαιμονολογίας. Κάποιοι άσπονδοι φίλοι του κ. Ευ. Βενιζέλου έσπευσαν να τον δείξουν για σημειολογικούς και μόνο λόγους. Το ότι, δηλαδή, ο χειμαρρώδης βουλευτής σε μια αξιοσημείωτη πράγματι δοκιμασία αυτοσυγκράτησης δεν άνοιξε επί δύο ώρες το στόμα του, όταν γινόταν ο καβγάς με βασικούς πρωταγωνιστές τους κ. Θ. Πάγκαλο, Α. Λοβέρδο και Ι. Τραγάκη. Σημασία δεν έχει πλέον ποιος το έπραξε, αλλά τι ζημιά προκλήθηκε στο κυβερνητικό στρατόπεδο για ένα θέμα, όπως η συναίνεση στο ζήτημα της αναθεώρησης, το οποίο έχει κάνει σημαία ο κ. Κ. Καραμανλής.