Ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου σε όλη την προηγούμενη σταδιοδρομία του είχε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά, που διαμόρφωσαν την πολιτική του προσωπικότητα. Ηταν, πρώτον, ένας κοσμοπολίτης, που δεν είχε καμιά σχέση με τον επαρχιωτισμό και τη βαλκανική νοοτροπία που διέκρινε τα πολιτικά τζάκια των Αθηνών. Εχει σπουδάσει στο εξωτερικό, έχει γυρίσει τον κόσμο σαν υπουργός Εξωτερικών παλαιότερα και τώρα σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Αντιλαμβάνεται δηλαδή και βιωματικά την εξωστρέφεια και, συνεπώς, πρέπει να συνειδητοποιεί την πολιτική πονηρία των συντρόφων του, που προσπαθούν να αναρριπίσουν τα πάθη, υπερασπιζόμενοι τη δήθεν ελληνική ιδιαιτερότητα σε θέματα οικονομίας, παιδείας, περιβάλλοντος.
Δεύτερον, είναι ένας μετριοπαθής και ευγενής από φύση άνθρωπος. Είχε αποκληθεί, ως γνωστόν και «Σουηδός» παλαιότερα για την ψυχραιμία του και είναι απορίας άξιον πώς ένας τέτοιος άνθρωπος χειρίζεται τώρα με τόση ευκολία την ύβρη κατά των πολιτικών του αντιπάλων.
Τρίτον, είναι ένας κατ’ εξοχήν έντιμος πολιτικός και είναι έκδηλη η αντιπάθεια αν όχι απέχθεια, που αισθάνεται για το παλαιό διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ της δεύτερης τετραετίας Σημίτη, με το οποίο αναγκάζεται να συσκέπτεται και να συναποφασίζει.
Με λίγα λόγια, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ένας άνθρωπος και ένας πολιτικός του μέλλοντος που γνωρίζει (άλλωστε το βλέπει σε όλες τις χώρες που έχει ζήσει και τις οποίες επισκέπτεται και τώρα), ότι η Ελλάδα για να πάει μπροστά χρειάζεται αλλαγές. Πώς λοιπόν ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου δέχεται να περιβάλλεται από ανθρώπους του χθες, που επιδιώκουν να τον σύρουν και τον ίδιο στο χθες, βάζοντάς τον να μιλάει τη γλώσσα της δεκαετίας του ’80 και να αναζωπυρώνει τα πάθη της ίδιας περιόδου, τότε που η Ελλάδα είχε χωριστεί στα πράσινα και στα μπλε καφενεία;
Είναι δυνατόν π. χ. ο κ. Γ. Α. Π. να ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση ξεπουλά την κρατική περιουσία επειδή βάζει στρατηγικό εταίρο στον ΟΤΕ προκειμένου να τον καταστήσει ικανό να επιβιώσει στο σημερινό δύσκολο κόσμο του αδυσώπητου ανταγωνισμού; Υπάρχει άραγε χώρα στην Ευρώπη, που να έχει στην εποχή της απελευθέρωσης των τηλεπικοινωνιών και της ραγδαίας εξέλιξης της τεχνολογίας του κλάδου, ΟΤΕ αμιγώς κρατικό; Και αν όχι αυτό, δεν σημαίνει ότι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης υπάρχουν νομοτέλειες προς τις οποίες είτε προσαρμοζόμαστε είτε κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε και αυτές αμείλικτες μας συντρίβουν.
Μπορούσε ο ΟΤΕ να σταθεί στον ανταγωνισμό με ένα ανθρώπινο στελεχικό δυναμικό δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς; Επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ άρχισε η απελευθέρωση της τηλεπικοινωνιακής αγοράς και ήδη μέσα σε τέσσερα χρόνια ο ΟΤΕ έχασε το 30% της ελληνικής αγοράς και αν δεν ερχόταν η κυβέρνηση να κάνει τις αλλαγές που μάχεται το ΠΑΣΟΚ, ο ΟΤΕ θα γινόταν σε άλλα 4 χρόνια μια νέα Ολυμπιακή με τερατώδη ελλείμματα.
Και καμώνεται τώρα ο κ. Γ. Α. Π. και η σημιτοπαρέα ότι δήθεν η κυβέρνηση ξεπουλάει εθνική περιουσία, όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι και οι ίδιοι σαν κυβέρνηση προς την ίδια κατεύθυνση ήταν προσανατολισμένοι και στο νήμα τούς πρόλαβε η εκλογική ήττα του Μαρτίου 2004, γιατί ήσαν προετοιμασμένοι να πωλήσουν τη ΔΕΠΑ στους Ισπανούς και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο σε μεγάλη εγχώρια εμπορική τράπεζα.