Το πολιτικό απόσταγμα της συζήτησης επί του προϋπολογισμού το έδωσε φυσικά η δήλωση του κ. πρωθυπουργού ότι οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους. Οπως άφησε ο ίδιος να εννοηθεί η ώρα θα σημάνει όταν ολοκληρωθεί το έργο της κυβέρνησης. Δεδομένου ότι στον απολογισμό του κυβερνητικού έργου που περιέγραψαν οι αρμόδιοι υπουργοί δόθηκε η εικόνα μιας εξουσίας, που επιτέλεσε στο σύνολό του σχεδόν το έργο για το οποίο είχε δεσμευθεί έναντι του λαού με το πρόγραμμά της, δικαιούμεθα να συμπεράνουμε ότι η κλεψύδρα που μετρά τον απομένοντα χρόνο, έχει τεθεί σε κίνηση και οι εκλογές μπορούν να γίνουν το νωρίτερο την άνοιξη και το αργότερο το φθινόπωρο του 2007. Την άνοιξη, αν η μεταρρύθμιση της Παιδείας προσκρούσει στον κομματικό συνδικαλισμό καθηγητών και φοιτητών, το φθινόπωρο ευθύς μετά την κατάθεση στη Βουλή του προσχεδίου του προϋπολογισμού του 2008, αν όλα βαίνουν ήρεμα μέχρι τότε.
Σε όλα αυτά τα σενάρια, όμως, υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα. Ολοκληρώθηκε όντως μέσα σε τρία χρόνια το έργο για το οποίο είχε δεσμευθεί η κυβέρνηση; Και ολοκληρώθηκε ειδικά στον χώρο των μεγάλων προβλημάτων, δηλαδή στην οικονομία; Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών στην όντως άρτια ομιλία του στη Βουλή ανέτρεξε σε όσα είχε πει στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων στις 22 Μαρτίου του 2004 για να συμπεράνει ότι όλα όσα είχε υποσχεθεί η κυβέρνησή του τότε, τα έχει κάνει έργο σήμερα. Και όπως ο ίδιος ο κ. Αλογοσκούφης μου έλεγε προχθές: «Εκτός από το να βγάλω τη χώρα από την κοινοτική επιτήρηση δεν έχω ουσιαστικά τίποτε άλλο να κάνω πλέον. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που μου απομένουν είναι μία που αφορά το νέο σύστημα διαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων και μία άλλη για την κεφαλαιαγορά και το τραπεζικό σύστημα».
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί τάξη στα δημόσια οικονομικά και το έπραξε, μειώνοντας το έλλειμμα από 7,8% του ΑΕΠ το 2004 στο 2,6% εφέτος. Είχε υποσχεθεί μια νέα οικονομική πολιτική με κέντρο βάρους τον ιδιωτικό τομέα και την εφάρμοσε με τον φορολογικό και τον αναπτυξιακό νόμο και σήμερα η Ελλάδα έχει υψηλό ρυθμό ανάπτυξης, από τους υψηλότερους στην Ευρωζώνη. Μείωσε την ανεργία, αύξησε την απασχόληση και στήριξε τα εισοδήματα των ασθενεστέρων οικονομικά τάξεων (συνταξιούχοι, άνεργοι κ. λπ.).
Παρά τις αναμφισβήτητες όμως επιτυχίες μπορούμε σοβαρά να υποστηρίξουμε ότι τα προβλήματα λύθηκαν ή το έργο της κυβέρνησης ολοκληρώθηκε; Προς Θεού! Μόλις προχθές δημοσιεύσαμε στην πρώτη σελίδα της «Καθημερινής» ότι το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών καλπάζει και στο πρώτο δεκάμηνο εφέτος ήταν αυξημένο κατά 85% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι. Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα ότι τα χρήματα που συγκεντρώνουμε από τις εξαγωγές, τον τουρισμό, τη ναυτιλία κ. λπ. δεν επαρκούν για να καλύψουμε τις εισαγωγές μας. Δεν παράγουμε δηλαδή όσα χρειάζεται ο τόπος για να ζήσει και καταφεύγουμε στον δανεισμό, ό, τι δηλαδή κάνει και το κράτος το οποίο επίσης δανείζεται γιατί δεν επαρκούν τα έσοδά του.
Ο κ. Κώστας Καραμανλής όταν έγινε πρωθυπουργός είπε μια μεγάλη αλήθεια, ότι δηλαδή η Ελλάδα κατήντησε μια χώρα που δεν παράγει και δεν εξάγει. Και δυστυχώς, εκεί είμαστε ακόμη αφού δεν λύσαμε τα προβλήματα που έχουν σχέση με τη χαμηλή παραγωγικότητα. Στις 15 Δεκεμβρίου δημοσιεύσαμε την έκθεση του World Economic Forum, που έδειξε ότι η Ελλάδα είναι στην 23η θέση μεταξύ των 25 χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης με βάση τα κριτήρια της συνθήκης της Λισσαβώνας για μια Ευρώπη με υψηλή παραγωγικότητα. Στις τελευταίες θέσεις όσον αφορά την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, τις συνθήκες ανταγωνισμού, την ανάπτυξη της Κοινωνίας της Πληροφορίας, την προώθηση της έρευνας, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα και τις εργασιακές σχέσεις.