Στο καίριο ερώτημα «είναι δυνατή η επιβίωση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα μετά τον Καραμανλή», τον Δεκέμβριο του 1976, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα Φράνσις Μπρουκς Ρίτσαρντς στην αναλυτική του έκθεση προς τον υπουργό Εξωτερικών Αντονι Κρόσλαντ, υπογράμμιζε ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα στην Ελλάδα ακόμη σε πολύ μεγάλο βαθμό βασιζόταν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή – «χωρίς αυτόν θα είναι πολύ λιγότερο σταθερό». Παράλληλα, εκτιμούσε ότι ήταν προς το συμφέρον της Δύσης, ο Καραμανλής να παραμείνει στην εξουσία – «ως ο Ελληνας πολιτικός που περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο επιδιώκει τον προσανατολισμό της χώρας προς τη Δύση και ως ο ηγέτης που κατά πάσα πιθανότητα θα είναι σε θέση να καταλήξει σε συμφωνία για τη διευθέτηση των διαφορών με την Τουρκία». Εξάλλου η παρουσία του Καραμανλή στην πολιτική σκηνή ήταν ένα σοβαρό εχέγγυο στις διαπραγματεύσεις της Αθήνας με την ΕΟΚ – «στις σχετικές συνομιλίες οι Ελληνες μάλλον θα βασισθούν σε μια ασφαλή πολιτική» – και δεν υπήρχε λόγος η ΕΟΚ να μην έδινε στον Ελληνα πρωθυπουργό την υποστήριξη που χρειαζόταν (23 Δεκεμβρίου 1976, FCΟ9/2396).
Ο Ρίτσαρντς θεωρούσε ότι η Δεξιά αντιπολίτευση (φιλοχουντικοί, βασιλόφρονες, συντηρητικά στοιχεία στους κόλπους Ν. Δ.) – «μολονότι δεν είναι συμπαγής» – συνέχιζε να αποτελεί σοβαρή απειλή για τον Καραμανλή και τη Δημοκρατία στην Ελλάδα. Η ενότητα του κυβερνώντος κόμματος της Ν. Δ. ήταν επισφαλής – «δεν έχει βαθιές ρίζες» – το κόμμα όμως αυτό μάλλον θα παρέμενε ενωμένο εφόσον ο Καραμανλής διατηρούσε την ηγεσία. Η εκλογή του ηγέτη της Ν. Δ. στην προεδρία εθεωρείτο πιθανή – «μετά όμως τις επόμενες εκλογές». Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα του Κέντρου και της Αριστεράς – «είναι αδύναμα» – και ο σχηματισμός ενός ενωμένου κεντροαριστερού μετώπου στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση ήταν απίθανος.
«Η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ – Εσωτερικού και του ΠΑΣΟΚ μάλλον ενισχύεται, αλλά και τα δύο κόμματα έχουν θέσει μακροπρόθεσμους στόχους», σημειώνει ο Ρίτσαρντς. Και συνεχίζει: «Μετά τη μετάβαση του Καραμανλή στην προεδρία δεν θα πρέπει να αποκλείεται η διάσπαση του κόμματος της Ν. Δ. και η εξέλιξη αυτή μάλλον θα σηματοδοτήσει την επιστροφή σε κυβερνήσεις συνασπισμού στην Ελλάδα, μια κατάσταση που ο Καραμανλής μπορεί να εκμεταλλευτεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αυξημένες εκτελεστικές εξουσίες. Η πιθανότητα να εκδηλωθεί ένα νέο πετυχημένο πραξικόπημα δεν είναι μεγάλη, ο κίνδυνος όμως να υπάρξει απόπειρα κατά της ζωής του πρωθυπουργού παραμένει. Η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος δεν θα ήθελε την παλινόρθωση της Μοναρχίας».