Το 2007 ξεκινάει τη διαδρομή του εμπλουτισμένο με νέες και δυναμικές πολιτικές, οικονομικές και προπαντός κοινωνικές ιδιαιτερότητες, που κεφαλαιοποιούμενες αθροιστικά μπορούν να το καταστήσουν μια πολύ καλή χρονιά για τους πολίτες, την εθνική οικονομία, αλλά και τη χώρα. Δεν θα ήταν υπερβολή αν ισχυριζόμασταν ότι κάτω από συγκεκριμένες πολιτικές προϋποθέσεις (σοβαρότητα, εργατικότητα και συνέπεια από την κυβέρνηση) το 2007 θα είναι το έτος μιας δυναμικής συμμετοχής της Ελλάδας στην κοσμογονία που συντελείται στην περιοχή μας, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην παγκόσμια οικονομία.
Ποιες είναι αυτές οι ιδιαιτερότητες ή μάλλον τα βασικά χαρακτηριστικά που θα συνθέσουν τη φυσιογνωμία του 2007;
Πρώτον, ότι είναι έτος προεκλογικό και παρά ταύτα το κόμμα που είναι στην εξουσία οδεύει προς την εκλογική αναμέτρηση χωρίς παροχές και με αναπεπταμένη τη σημαία των μεταρρυθμίσεων. Για τον πολιτικό μας επαρχιωτισμό και τη μακρά παράδοση κομματικής φαυλότητας, το 2007 είναι συνεπώς ένα ξεχωριστό έτος πολιτικής ευθύνης και συνέπειας που βάζει επιτέλους τελεία και παύλα στον φαύλο πολιτικό κύκλο. Ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής στην ομιλία του πριν από την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2007 τόνισε με έμφαση: «Δεν πρόκειται να αντιγράψουμε πρακτικές του χθες, που υποθήκευαν το μέλλον του τόπου για κομματικές σκοπιμότητες. Δεν πρόκειται να υποκύψουμε στον ανεύθυνο λαϊκισμό, που εναντιώνεται σε κάθε μεταρρύθμιση για χάρη της συντήρησης». Εάν η κυβέρνηση μείνει πιστή σε αυτές τις διακηρύξεις, δεν θα ελαφρύνει μόνο την οικονομία από πρόσθετα βάρη, αλλά ταυτόχρονα θα στείλει στους Ελληνες και ξένους επιχειρηματίες αλλά και σε όλους τους πολίτες το μήνυμα μιας υπεύθυνης εξουσίας που έχει όραμα και πρόγραμμα. Το κλίμα, συνεπώς, θα βελτιωθεί περαιτέρω και οι ιδιωτικές επενδύσεις θα συνεχίσουν να αυξάνουν μαζί με εισροές κεφαλαίων.
Εξοδος από την επιτήρηση
Δεύτερον, είναι το έτος που η ελληνική οικονομία θα βγει από το καθεστώς της κοινοτικής επιτήρησης, γεγονός που θα βελτιώσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος (σημαντικό για μια χώρα που δανείζεται για τοκοχρεολύσια 36 δισ. ευρώ τον χρόνο) και κυρίως θα στείλει στο εξωτερικό το μήνυμα ότι στην εξουσία βρίσκεται μια σοβαρή κυβέρνηση που έβαλε τέλος στα υπερβολικά ελλείμματα και νοικοκυρεύει τα δημόσια οικονομικά τερματίζοντας τις σπατάλες.
Τρίτον και ίσως και το σπουδαιότερο, μακροπρόθεσμα το 2007 θα είναι το έτος της δυναμικής κοινωνικής παρέμβασης υπέρ των μεταρρυθμίσεων. Οπως το πιστοποιούν όλες οι δημοσκοπήσεις, οι πολίτες είναι μπροστά από τα κόμματα και αξιώνουν από την κυβέρνηση να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, από την παιδεία, τη δημόσια διοίκηση μέχρι την οικονομία. Η κοινωνία έχει συνειδητοποιήσει ότι για να προχωρήσει η Ελλάδα στον κόσμο πρέπει να γίνουν αλλαγές παντού! Εντυπωσιακή από την πλευρά αυτή είναι η δημοσιευόμενη σήμερα στην «Καθημερινή» έρευνα της VPRC, η οποία δείχνει ότι η πλειοψηφία των οπαδών όλων των κομμάτων (συμπεριλαμβανομένης και της αριστεράς) πιστεύει ότι η ανάπτυξη είναι έργο του ιδιωτικού τομέα.
Αυτά τα τρία νέα χαρακτηριστικά διαμορφώνουν το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο για να αναδειχθεί το 2007 μια πολύ καλή χρονιά για την ελληνική οικονομία. Αφού το 2007 θα είναι, πάνω απ’ όλα, χρονιά συνέχισης των μεταρρυθμίσεων αλλά και χρονιά προετοιμασίας για τις μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις (στη δημόσια διοίκηση, στο ασφαλιστικό κ.λπ.) που πρόκειται να ακολουθήσουν μετά τις εκλογές, η ήδη υπάρχουσα ευνοϊκή οικονομική συγκυρία θα αποκτήσει μια νέα δυναμική.
Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της συγκυρίας; Στα προηγούμενα τρία χρόνια εξουσίας της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο δεν επαληθεύτηκαν τα καταστροφολογικά σενάρια της αντιπολίτευσης για οικονομική ύφεση, για εκτίναξη της ανεργίας, για έκτακτα μέτρα λιτότητας και για φορολογικές επιδρομές, αλλά αντίθετα το νέο μείγμα οικονομικής πολιτικής που επεξεργάστηκε ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφης εξασφάλισε μια σαφή, ορατή και μετρήσιμη βελτίωση της κατάστασης και των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας. Ο ρυθμός ανάπτυξης είναι υψηλός, από τους υψηλότερους της Ευρωζώνης (4,4% στο τρίτο τρίμηνο του 2006), το δημόσιο έλλειμμα από 7,8% του ΑΕΠ το 2004 έκλεισε στο 2,6% το 2006 και θα πέσει στο 2,4% το 2007 και η ανεργία από 11,3% τον Μάρτιο του 2004 μειώθηκε το τρίτο τρίμηνο του 2006 στο 8,3%. Ολοι οι διεθνείς οργανισμοί, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέχρι τον ΟΟΣΑ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προβλέπουν συνέχιση της υψηλής ανάπτυξης και περαιτέρω βελτίωση της οικονομίας.
Αλλά το πιο σημαντικό σε αυτή την αναπτυξιακή πορεία είναι ότι τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον παίζει και θα τον παίζει όλο και καλύτερα στο μέλλον ο ιδιωτικός τομέας. Πράγματι, και στην τριετία 2002-2004 είχαμε ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 4%, αλλά στην τριετία αυτή το μπουμ στηριζόταν στα ολυμπιακά έργα και στις κατασκευές, δηλαδή σε επενδύσεις που χρηματοδοτούνταν από το κράτος. Από το 2006 όμως, πραγματοποιήθηκε η μεγάλη αναστροφή και ατμομηχανή της ανάπτυξης είναι τώρα οι ιδιωτικές επενδύσεις (στον τουρισμό, τις οικοδομές, τη βιομηχανία κ.λπ.) και οι εξαγωγές. Οπως χαρακτηριστικά τονίζει στην τελευταία έκθεσή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι επενδύσεις επιστρέφουν και πάλι στην Ελλάδα!
Νομοθετικά μέτρα
Η αναστροφή κατέστη δυνατή χάρη στο νέο μείγμα οικονομικής πολιτικής που έδωσε προβάδισμα στην ιδιωτική πρωτοβουλία με τη φορολογική μεταρρύθμιση (μείωση φορολογικών συντελεστών για κέρδη και εισοδήματα), με τον αναπτυξιακό νόμο, με την απελευθέρωση των αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις άλλες μεταρρυθμίσεις. Ολα αυτά τα μέτρα δημιούργησαν ένα καλό επιχειρηματικό κλίμα, αποκατέστησαν την εμπιστοσύνη των επιχειρηματιών στο μέλλον της οικονομίας με άμεσο αντίκρισμα την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων και τη διείσδυση σε νέες αγορές, που έφεραν αύξηση εξαγωγών, τουρισμού κ.λπ.
Οι θετικές αυτές προοπτικές για το 2007, αλλά και γενικότερα η πρόοδος, τα τελευταία χρόνια, της ελληνικής οικονομίας δεν σημαίνουν φυσικά ότι λύθηκαν τα προβλήματα. «Είμαστε ακόμη στη μέση του δρόμου», δηλώνει ο κ. Γ. Αλογοσκούφης, ίσως όμως να είμαστε και στην αρχή, αφού τα μεγάλα προβλήματα είναι μπροστά μας, όπως π.χ. το υψηλό δημόσιο χρέος, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, αλλά και παραγωγικότητα, η εξάρθρωση του κράτους, η υποβαθμισμένη παιδεία κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εάν η κυβέρνηση εμμείνει στη μεταρρυθμιστική της ρότα, οι πολίτες μπορούν να βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ.