Στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 που η άναρχη δόμηση κατέστρεψε όχι μόνο την πρωτεύουσα αλλά και όλες σχεδόν τις μεγάλες επαρχιακές πόλεις, είχαμε γίνει μάρτυρες ακραίων συμπεριφορών από ομάδες πολιτών που ενθαρρυνόμενες από την κομματική φαυλοκρατία κατέστρεφαν συστηματικά το περιβάλλον και υπονόμευαν μακροπρόθεσμα την οικονομική ανάπτυξη. Για παράδειγμα, στις δύο αυτές δεκαετίες όλα τα εκτός σχεδίου οικόπεδα οικοδομήθηκαν και το κράτος έκανε τα στραβά μάτια. Κατά προτεραιότητα τα αυθαίρετα πολλαπλασιάστηκαν μέσα σε λίγους μήνες στους χώρους γύρω από μεγάλα εργοστάσια. Και αφού οι ιδιοκτήτες των αυθαιρέτων με κινητοποιήσεις επέτυχαν από τους φαύλους υπουργούς, νομάρχες, δημάρχους κ.λπ. τη νομιμοποίηση των κτισμάτων και πήραν νερό, φως και τηλέφωνο προχώρησαν στο δεύτερο… αγωνιστικό στάδιο κινητοποιήσεων αξιώνοντας την… απομάκρυνση των εργοστασίων με το επιχείρημα ότι ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα και συνεπώς απειλούν την υγεία των κατοίκων. Και πρέπει να θυμίσουμε ότι δεκάδες εργοστάσια στην Ελευσίνα, τα Μέγαρα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και άλλες πόλεις έκλεισαν τελικά υπό την πίεση αυτή, αφήνοντας πίσω τους εκτεταμένη ανεργία και κοινωνικό χάος.
Μπορούμε να εξομοιώσουμε αυτές τις καταδικαστέες πρακτικές με όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στην Πτολεμαΐδα όπου κάτοικοι πολλών γειτονικών χωριών του νομού Κοζάνης κατέλαβαν τους ταινιόδρομους του ατμοηλεκτρικού σταθμού Αγίου Δημητρίου προκαλώντας κίνδυνο μπλακ άουτ σε όλο το σύστημα της ΔΕΗ. Ως γνωστόν η κατάληψη (που έληξε χθες το πρωί) έγινε με αίτημα των κατοίκων να προσλάβει η ΔΕΗ στις εγκαταστάσεις άνεργους από τα διπλανά χωριά. Προσλήψεις που φυσικά γίνονται εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ και που είναι φως φανάρι ότι καθιστούν την τοπική κοινωνία όμηρο στους «γαλάζιους» κομματάρχες.
Παρότι και στην περίπτωση της Πτολεμαΐδος έχουμε επανάληψη των ακραίων και εκβιαστικών συμπεριφορών στις οποίες αναφερθήκαμε στην αρχή του σημειώματος, υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά που υποχρεώνει όλους μας και προπαντός την πολιτεία να σταθεί απέναντι στο πρόβλημα με ευαισθησία και να αναζητήσει πάση θυσία λύσεις υπέρ των εργαζομένων. Η διαφορά είναι ότι πάνω από τα χωριά της Κοζάνης, τα γειτονικά προς τον ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου πλανάται εδώ και χρόνια το φάσμα του θανάτου και η περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες έχει θρηνήσει εκατοντάδες θύματα. Η WWF μια από τις μεγαλύτερες διεθνώς περιβαλλοντολογικές οργανώσεις, έχει χαρακτηρίσει τον ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου σαν τον πλέον ρυπογόνο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη σε εκπομπές ρύπων και σημειώνει ότι στην περιοχή παρουσιάζονται τριπλάσια ποσοστά θνησιμότητας από καρκίνο απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ελλάδα και ιδιαίτερα αναπνευστικά και καρδιολογικά περιστατικά.
Οπως μου έλεγε χθες ο υφυπουργός Οικονομίας κ. Χρ. Φώλιας που εκλέγεται στον γειτονικό νομό Γρεβενών, το προσδόκιμο όριο ζωής στα χωριά της Κοζάνης που είναι δίπλα στον σταθμό είναι το χαμηλότερο στη Μακεδονία. Οι κάτοικοι, λοιπόν, δηλητηριάζονται καθημερινά, ζουν μέσα σε ένα νέφος θανάτου και παρότι η ζωή δεν εξαγοράζεται ούτε με μισθούς ούτε με προσλήψεις, μέσα στην απελπισία τους κατέφυγαν στο μέτρο της κατάληψης του ταινιόδρομου. Διότι δεν φθάνει που τους μολύνει ο ΑΗΣ, η περιοχή τους έχει την υψηλότερη ανεργία όλης της Μακεδονίας με ποσοστό που φθάνει το 17%!
Αντί, λοιπόν, το υπουργείο Ανάπτυξης να μας επισείει τώρα τον κίνδυνο μπλακ άουτ, ας είχε φροντίσει τα τρία τελευταία χρόνια να μειώσει τη ρύπανση με σύγχρονα φίλτρα και προπαντός ας είχε προχωρήσει σταδιακά σε ένα πρόγραμμα αντικατάστασης των γηρασμένων λιγνιτικών σταθμών με καθαρές σύγχρονες μονάδες με πρώτη ύλη το φυσικό αέριο. Οπως μου καταγγέλλουν ο κ. Δημ. Σιούφας τρία χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων του δεν έχει ακόμη κάνει τον κόπο να επισκεφθεί το ενεργειακό κέντρο της χώρας και οι άθλιοι της Κοζάνης έχουν πέσει θύματα του εμπορίου ελπίδας που τους πωλούν οι κομματάρχες της Νέας Δημοκρατίας. Και στην απελπισία τους προχώρησαν στην κατάληψη του ταινιόδρομου.