Από τον Σεπτέμβριο του 2006 γνώριζε η J.P. Μorgaότι το περίφημο ομόλογο θα κατέληγε στα ασφαλιστικά Ταμεία. Μάλιστα, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Κ», όχι μόνον γνώριζε, αλλά ήταν η ίδια ή συνεργάτες της που είχαν βγει προς άγραν πελατών στην αγορά των ασφαλιστικών οργανισμών με συγκεκριμένη γραπτή πρόταση. Το έγγραφο, που παρουσιάζει η «Κ», εκδόθηκε από την J.P. MorgaSecurities στο Λονδίνο με ημερομηνία 12 Σεπτεμβρίου 2006 και εμφανίζεται να κατατίθεται στο Ταμείο Συντάξεως και Αυτασφαλίσεως Υγειονομικών (ΤΣΑΥ) στις 27 Σεπτεμβρίου. Δηλαδή, σχεδόν ένα μήνα πριν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις της Τράπεζας με τον ΟΔΔΗΧ και πέντε ολόκληρους μήνες πριν από την τελική έκδοση του ομολόγου των 280 εκατομμυρίων.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η ίδια πρόταση υπεβλήθη το ίδιο διάστημα στις διοικήσεις τουλάχιστον τεσσάρων ασφαλιστικών ταμείων, μεταξύ των οποίων και το Επικουρικό Ταμείο των Εργαζομένων στους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΤΕΑΠΟΚΑ). Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2006, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΕΑΠΟΚΑ συνεδριάζει και σύμφωνα με τα πρακτικά της συνεδρίασης, αποφασίζεται η επένδυση τριών εκατομμυρίων ευρώ στο εν λόγω ομόλογο.
Το έγγραφο φαίνεται να καταρρίπτει το επιχείρημα της αμερικανικής τράπεζας η οποία, μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου, εμμένει ότι το ομόλογο θα διακρατούνταν από τη North Asset Management του κ. Γ. Παπαμαρκάκη. «Το ομόλογο δεν θα κατέληγε στα Ταμεία», επιμένει η J.P. Morgan, θέση που μοιάζει πια να είναι ένα απλό υπερασπιστικό τέχνασμα, υπό τον φόβο των ερευνών που διενεργούν οι βρετανικές εποπτικές αρχές.
Περιφορά στα Ταμεία
Οι ημερομηνίες έκδοσης και λήξης του ομολόγου αποδεικνύουν τον τρόπο που μεγάλες διεθνείς τράπεζες, ελληνικοί όμιλοι και χρηματιστηριακές περιφέρονταν στα ασφαλιστικά ταμεία επιχειρώντας να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους στον… δανεισμό του Δημοσίου. Καθώς, μάλιστα, το «premarketing» του προϊόντος προηγήθηκε της συμφωνίας με το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών, στην προσφορά της η J.P. Μorgaαφήνει ανοικτή την ημερομηνία έκδοσης και λήξης, αναφέροντας χαρακτηριστικά… «όταν συμφωνηθεί με το ελληνικό Δημόσιο». Αλλά και εις ό,τι αφορά το συνολικό ύψος της έκδοσης, αναφέρει ότι θα εξαρτηθεί από την προεγγραφή πελατών, δηλαδή των ασφαλιστικών Ταμείων!
Οπως και στα υπόλοιπα δομημένα ομόλογα ως τιμή έκδοσης αναφέρεται το 100% της ονομαστικής αξίας, αν και, όπως έχει αποδειχθεί, τα προϊόντα αυτά αποτιμώνται σημαντικά χαμηλότερα λόγω και των συμφωνιών ανταλλαγής επιτοκίων (swap) μεταξύ τράπεζας και Δημοσίου που ενσωματώνουν.
Η πρόταση που η J.P. Μorgaυπέβαλε στα ασφαλιστικά Ταμεία τον Σεπτέμβριο του 2006, αφορούσε ομόλογο 10ετούς διάρκειας με επιτόκιο 5,25% για τα πρώτα δύο έτη και «στοίχημα» για τα επόμενα οκτώ χρόνια επί της διαφοράς του 10ετούς με το 2ετές επιτόκιο του ευρώ. Είναι το ίδιο ομόλογο, για το οποίο ο ΟΔΔΗΧ σε πρόσφατη ανακοίνωσή του επισημαίνει ότι η πρόταση έκδοσής του απερρίφθη γιατί δεν υπήρχαν εκείνη την περίοδο δανειακές ανάγκες. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις καταθέσεις στελεχών του Οργανισμού στον εισαγγελέα Αντώνη Λιόγα που επεσήμαναν ότι «ήταν ένα δομημένο ομόλογο, όχι το ίδιο, αλλά παρεμφερές με αυτό που τελικά εκδόθηκε τον Φεβρουάριο από το Γενικό Λογιστήριο».
Στην πορεία των μηνών, το δομημένο ομόλογο έγινε 12ετές, με επιτόκιο 6,25% για τα δύο πρώτα έτη, παρεμφερές «στοίχημα» για την υπόλοιπη διάρκειά του και συμφωνήθηκε μεταξύ J.P. Μorgaκαι Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Εκδόθηκε στις 22 Φεβρουαρίου, με ύψος έκδοσης τα 280 εκατομμύρια ευρώ και απορροφήθηκε στο σύνολό του από τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία, το ΤΕΑΠΟΚΑ, το ΤΕΑΔΥ, το Ταμείο Εφημεριδοπωλών και το Ταμείο Φαρμακοβιομηχανιών.
Πλήθος ερωτημάτων
Η αποκάλυψη της «Κ» αλλάζει άρδην την εικόνα των γεγονότων, όπως τη γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Παράλληλα, εγείρει πλήθος ερωτημάτων για όλους τους εμπλεκόμενους όπως:
-Μπορεί η J.P. Μorgaνα επικαλείται άγνοια για τους τελικούς επενδυτές, όταν η ίδια διακινούσε την προτασή της από τον Σεπτέμβριο στα Ταμεία;
-Παραμένει ισχυρή η μέχρι σήμερα «γραμμή άμυνας» της τράπεζας, που ήθελε τα αμαρτήματα να φορτώνονται στον αποπεμφθέντα Αβρ. Σαββίδη; Ο ίδιος φέρεται να καταθέτει ότι η J.P. Μorgaγνώριζε ότι το ομόλογο θα καταλήξει στα Ταμεία.
-Ηταν απλώς «αποτέλεσμα επαγγελματικής ικανότητας» των στελεχών της «Ακρόπολις» η εκ των προτέρων γνώση της επικείμενης έκδοσης του ομολόγου; Οπως προκύπτει, αντίστοιχη πρόταση είχαν στα χέρια τους και άλλοι.
-Ηταν τυχαία η διαδρομή του ομολόγου; Δεδομένου ότι και η γερμανική HVB, όπως κατέθεσε στον εισαγγελέα η επικεφαλής της, κ. Αννα Πουσκούρη, γνώριζε για την επικείμενη έκδοση του ομολόγου ήδη από τον Οκτώβριο, είναι προφανές ότι όλοι οι ενδιάμεσοι κρίκοι στην πορεία του ομολόγου είχαν τοποθετηθεί και απλώς ανέμεναν την έκδοση του προϊόντος ώστε να αρχίσει η πορεία προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
-Τέλος, 110 ημέρες από την αποκάλυψη της υπόθεσης που εξακολουθεί να απασχολεί κοινή γνώμη και Δικαιοσύνη, επανέρχεται εντονότερο το κεντρικό ερώτημα. Ουδείς αρμόδιος κυβερνητικός παράγοντας γνώριζε; Και ουδείς εκ των αρμοδίων, εν πάση περιπτώσει, όφειλε να γνωρίζει;