Σχολιάζοντας το ντιμπέιτ, η μια λαϊκή εφημερίδα της συμπολιτεύσεως γράφει ότι: «Ναυάγησε ο Παπανδρέου» και η ετέρα λαϊκή της αντιπολιτεύσεως ότι «Ναυάγησε ο Καραμανλής». Εάν, όμως, έγινε κάποιο ναυάγιο σε αυτήν την άνοστη σούπα, σε αυτήν την αφόρητη πλήξη των 2,5 ωρών που παρακολούθησαν, προβλέποντας την ποιότητά της, λιγότεροι από τον Μάρτη του 2004 τηλεθεατές, αυτό αφορά τον πολιτικό μας πολιτισμό πρώτον, και δεύτερον και εξίσου σημαντικό, την εκτρωματική κηδεμονία της πολιτικής μας ζωής από τα κανάλια και δη τα κανάλια της διαπλοκής.
Το ναυάγιο του πολιτικού μας πολιτισμού εκφράζεται από την αδυναμία των πολιτικών αρχηγών να συνομιλήσουν μεταξύ τους, έστω και με τη βοήθεια ενός συντονιστή, να αντιπαραθέσουν ο ένας στον άλλον τις πολιτικές τους, τα σχέδιά τους, τα οράματά τους. Και επειδή είναι ανίκανοι να κάνουν ήρεμα και νηφάλια αυτόν τον διάλογο, διαφωτίζοντας τους ψηφοφόρους για τις προθέσεις τους, βολεύονται με τους μονολόγους του τηλεοπτικού ντιμπέιτ, όπως το έχουν στήσει τα κανάλια. Αλλωστε, με μονολόγους δεν γίνοται και όλες οι κρίσιμες συζητήσεις στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών; Πείτε μου μια συζήτηση για την οικονομία ή για την παιδεία από την οποία να προέκυψε ένα μήνυμα ελπίδας για τους πολίτες! Αντίθετα, έχουμε διάλογο κωφών με τον κάθε αρχηγό να διαβάζει το δικό του τροπάριο και απόδειξη ότι δεν υπάρχει ουσία είναι ότι τα ΜΜΕ καραδοκούν για κάποια κοκορομαχία για να βγάλουν τίτλο.
Τούτα ως προς τους πολιτικούς μας. Εκείνο όμως που είναι εξοργιστικό στα ντιμπέιτ και εξηγεί και τη χαμηλή ποιότητά τους, είναι η αξίωση των τηλεοπτικών σταθμών να είναι αυτοί που θα διευθύνουν τη συζήτηση, αυτοί που θα θέσουν τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού. Πρώτον, γιατί να ερωτούν μόνο οι παρουσιαστές των δήθεν ειδησεογραφικών δελτίων. Δεν υπάρχουν άλλοι δημοσιογράφοι εκτός από αυτούς (με δύο εξαιρέσεις τον ΣΚΑΪ και τη ΝΕΤ) που κάθε βράδυ στις 8 δίνουν ρεσιτάλ κομματικής εμπάθειας, κακοπιστίας, αγραμματοσύνης και χυδαιότητας; Οι δημοσιογράφοι των εφημερίδων είναι χαμηλότερης ποιότητας από τις υστερικές φωνές των καναλιών;
Το γεγονός ότι το ντιμπέιτ είναι τηλεοπτικό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι είναι και αποκλειστική υπόθεση και μονοπώλιο των καναλιών της διαπλοκής. Αν, για παράδειγμα, ο κ. Κώστας Καραμανλής και ο κ. Γ. Παπανδρέου συνομιλούσαν μεταξύ τους με συντονιστή ένα σοβαρό δημοσιογράφο της κρατικής τηλεόρασης, ο οποίος θα τους ανάγκαζε να αφήσουν τους μονολόγους και τις οξύτητες και να αποκαλύψουν τα σχέδιά τους για τη διακυβέρνηση της χώρας, τι θα έκαναν τα υπόλοιπα κανάλια. Θα αγνοούσαν το γεγονός; Προφανώς όχι! Θα το αναμετέδιδαν για να μη μείνουν στο περιθώριο με μηδενική τηλεθέαση την ώρα του ντιμπέιτ. Αλλά αυτό το μονοπώλιο των καναλιών ποιος το έστησε και ποιος το κατέστησε κυρίαρχο; Αυτοί οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί που δυστυχώς τώρα δεν μπορούν να ελέγξουν το δημιούργημά τους. Εσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες.