Η εφετινή ΔΕΘ ήταν αποκαλυπτική για τη ζημία σε βάθος που προκαλεί στην οικονομία και στη χώρα ο άκρατος κομματισμός, η πολιτική οξύτητα και η άρνηση ενός εποικοδομητικού διαλόγου ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ για να λυθούν κρίσιμα προβλήματα που ταλανίζουν επί δεκαετίες τον τόπο. Και ήταν αποκαλυπτική η ΔΕΘ γιατί, όπως προκύπτει από τη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή και τη σημερινή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου (με βάση πληροφορίες που έχουμε για τις θέσεις που θα προβάλει), στα μεγάλα προβλήματα οι θέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων είναι όχι απλώς παράλληλες, αλλά εφαπτόμενες. Και οι δύο μιλάνε για βαθιές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, αναγνωρίζοντας ότι η Ελλάδα παρά τους υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς που έχει επιτύχει από το 2000 και μετά, αντιμετωπίζει στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης κρίσιμα διλήμματα επιβίωσης λόγω χαμηλής ανταγωνιστικότητας. Και οι δύο αναγνωρίζουν ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να στηριχθεί παρά μόνο στις επιχειρήσεις, με τον κ. Γ. Παπανδρέου, μάλιστα, να προβάλει τον εαυτό του και το κόμμα του ως εγγυητή μιας κοινωνικής συναίνεσης, μιας συμφωνίας ανάμεσα στον κόσμο των επιχειρήσεων και τον κόσμο της εργασίας.
Το ασφαλιστικό
Και οι δύο ακόμη υπόσχονται μέτρα για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού, με τον Παπανδρέου, μάλιστα, να είναι πιο τολμηρός προτείνοντας αύξηση ορίων ηλικίας σε εθελοντική βάση και με παροχή κινήτρων και προχωρών, συμφωνώντας σε μέτρα για την ανασυγκρότηση του κράτους και την ανύψωση της παιδείας.
Αυτές, όμως, οι κοινές συμπορεύσεις που θα μπορούσαν να δώσουν μια στέρεη ελπίδα στην κοινή γνώμη για το αύριο, δυστυχώς, χάνονται και εξαφανίζονται μέσα στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα του διχασμού και της πόλωσης που επίμονα καλλιεργείται τους τελευταίους μήνες από τα κομματικά απολιθώματα που έχουν εγκλωβίσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, οι κοινές θέσεις των δύο κομμάτων, που εκπροσωπούν πάνω από το 80% του εκλογικού σώματος και θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση ενός κοινού προγράμματος σωτηρίας της χώρας, σκιάζονται από τη σκληρή κομματική αντιπαράθεση που φανατίζει αντί να διαφωτίζει τους πολίτες.
Ο κ. Κώστας Καραμανλής, πάντως, έχοντας υιοθετήσει μια ήπια γλώσσα και επιμένοντας σε μια γραμμή κοινωνικού πατριωτισμού για την επούλωση των πληγών από τις πρόσφατες καταστροφές, πείθει περισσότερο τους πολίτες για την ικανότητά του να συνεχίσει και να διευρύνει τη δεύτερη τετραετία το θετικό έργο που επετελέσθη στην οικονομία τα τελευταία τριάμισι χρόνια. Χθες το βράδυ τουλάχιστον, αναφερόμενος στη χαώδη κατάσταση που παρέλαβε τον Μάρτιο του 2004 (δημόσιο χρέος ίσο με το 110% του ΑΕΠ, δημόσια ελλείμματα διπλάσια και τριπλάσια από το όριο του 3% που ισχύει για τα μέλη της Ευρωζώνης, ανεργία στο 11,3% κ.λπ.), έπεισε ότι με τα μέτρα που πήρε η κυβέρνησή του τουλάχιστον ανεκόπη ο κατήφορος. Οπως προκύπτει πράγματι από τα επίσημα στοιχεία που έχουν την επικυρωτική βούλα της Ευρωπαϊκής Ενωσης:
Απέδωσαν τα μέτρα
– Στα δημόσια οικονομικά αποκαταστάθηκε μια τάξη, τα ελλείμματα βρίσκονται πια κάτω από το όριο του 3% που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ για την επόμενη τετραετία έχει τεθεί ο ρεαλιστικός στόχος για μηδενικό έλλειμμα και μείωση του δημόσιου χρέους στο 90% του ΑΕΠ το 2010.
– Η ανάπτυξη κρατήθηκε ψηλά και έφτασε στο 4,4% το πρώτο εξάμηνο εφέτος.
– Η ανεργία μειώνεται σταθερά, αφού 210.000 συμπολίτες μας έχουν και πάλι εργασία.
– Η ανταγωνιστικότητα βελτιώνεται, αλλά δυστυχώς παραμένει ακόμη χαμηλά.
– Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών αυξάνεται.
– Με τη φορολογική μεταρρύθμιση μειώθηκε η επιβάρυνση επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι επενδύσεις.
Αλλά και στη στόχευση για την επόμενη τετραετία ο κ. Κώστας Καραμανλής είναι μπροστά από τον κ. Γ. Παπανδρέου, αφού έχει σαφείς και συγκεκριμένες επιδιώξεις, πολλές από τις οποίες βέβαια υπάρχουν, όπως αναφέραμε ήδη, και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ αλλά αναιρούνται από λαϊκίστικες υποσχέσεις για παροχές.
Στόχοι για την τετραετία
Από τους στόχους της Νέας Δημοκρατίας για την επόμενη τετραετία θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε τους εξής:
1. Εμπέδωση της δημοσιονομικής εξυγίανσης με την επίτευξη ισοσκελισμένων ή ελαφρά πλεονασματικών προϋπολογισμών έως το 2010, όπως έχει συμφωνηθεί για όλες τις χώρες που μετέχουν στην Ευρωζώνη.
2. Μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού μας συστήματος ώστε να γίνει πιο δίκαιο, αποτελεσματικό και βιώσιμο.
3. Αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και διεύρυνση της φορολογικής βάσης ώστε όλοι οι Ελληνες να μετέχουν ισότιμα στη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους.
4. Τρίτη φάση της φορολογικής μεταρρύθμισης, με άμεση προτεραιότητα την απλοποίηση της φορολογίας των ακινήτων.
5. Επέκταση των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα στην ανάπτυξη των υποδομών μεταφορών (λιμάνια, αεροδρόμια) και του κοινωνικού κράτους, ώστε να υπάρξουν περισσότεροι πόροι και μεγαλύτερη κοινωνική αποτελεσματικότητα.
6. Περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών, ώστε να απολαμβάνουν οι πολίτες καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες σε καλύτερες τιμές.