6.30 μ.μ. Μια στιγμή πριν πάρει μαζί του το καρότσι με τις σημαίες, το τρόλεϊ φρενάρει στην Κλαυθμώνος, και ο οδηγός του τρόλεϊ φθάνει στα όριά του. «Τι θες ρε φίλε;» κάνει ο πωλητής σημαιών. «Μεσ’ τις εκλογές και θες και να παρκάρεις;». Ο οδηγός του τρόλεϊ εις μάτην ψάχνει κάπου να σταματήσει. Εκεί που μέχρι πριν από δύο ώρες ήταν η στάση, τώρα έχουν αράξει τρεις γερανοί καναλιών, πέντε τηλεοπτικά βαν, και τέσσερα καρότσια με πράσινα σημαιάκια. Στα κενά ανάμεσά τους παραφυλάνε δύο «πρασινοφρουροί – καμικάζι» που ορμούν προς τη Σταδίου κάθε που βλέπουν από μακριά νεοδημοκράτη οδηγό με μπλε σημαίες, βρίζουν όσια, ιερά και συγγενικά πρόσωπα συλλήβδην.
Στην πίσω πλευρά της πλατείας, οι άστεγοι έχουν φτιάξει ένα δικό τους πασοκικό σύμπαν: έχουν πάρει άπειρα σημαιάκια, τα έχουν δέσει στη σειρά κι έχουν κρεμάσει επάνω τις μπουγάδες τους. «Γράψε πως αν ακούσω άλλη μια φορά με το νταούλι και με το ζουρνά θα τρελαθώ!», μου λέει μια ρακένδυτη γυναίκα όπως περνάω δίπλα απ’ το παγκάκι της, μάλλον γιατί το πασοκικό μουσικό ρεπερτόριο απόψε δεν είναι και πολύ πλούσιο: απ’ τα μεγάφωνα ακούγονται εναλλάξ το «Καλημέρα Ηλιε Καλημέρα», και το «Ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει», κι έτσι έπειτα από είκοσι λεπτά στην πλατεία, έχεις φθάσει να τα τραγουδάς, ακόμη κι αν όταν ήρθες δεν ήξερες τα λόγια.
Κάπου εκεί εξαντλείται το πάθος στην πλατεία Κλαυθμώνος. Διότι κατά τα λοιπά, ο σοσιαλιστικών φρονημάτων λαός δείχνει παγωμένος, και γι’ αυτό δεν φταίει ο άνεμος που έχει σκορπίσει τα προεκλογικά φυλλάδια κι έχει στρώσει όλο το πεζοδρόμιο με πρόσωπα υποψηφίων. «Δύσκολη μάχη, δύσκολη!», μονολογεί ένας άνδρας όπως πατινάρει επάνω τους να φθάσει κοντά στη γιγαντοοθόνη. «Εχε πίστη αδελφέ!», του λέει ο διπλανός του. Εκείνος γυρίζει ελπίζοντας να ακούσει επιτέλους προγνωστικά νίκης, αλλά ο κύριος με το μούσι που βλέπει δίπλα του κρατά μια εικόνα του Ιησού: «υπάρχει Θεός, και αν του μιλήσεις, θα σ’ ακούσει!», του κάνει μακαρίως.
7.01 μ.μ.: Η ώρα που η πλατεία Κλαυθμώνος δικαιώνει το όνομά της. Στη γιγαντοοθόνη τα exit polls έχουν μόλις εμφανισθεί, και… «αποκλείεται!» – ένας γεράκος κεραυνόπληκτος δεν πιστεύει το «37,5 – 39,5» που γράφει δίπλα στο ΠΑΣΟΚ. «Δεν γίνονται αυτά!», πετιέται έξαλλος ένας άνδρας απ’ το πλήθος. «Κάποιοι αυτομόλησαν! Δεν είναι απλοί ψηφοφόροι αυτοί, είναι γκρούπα!», φωνάζει. Μόνο που ο διπλανός του ούτε καν τον κοιτάζει – είναι απασχολημένος να τυλίγει τη σημαία με τον πράσινο ήλιο, ώστε να μπορέσει να τη χωρέσει στην τσάντα του…