Η μεγάλη έμφαση που έδωσε στον στόχο για μια δικαιότερη κοινωνία ο πρωθυπουργός, στην πρώτη του μεταμεσονύκτια δήλωση στο Ζάππειο μετά την εκλογική αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής, δεν είναι προφανώς άσχετη με την εκλογική ενδυνάμωση της Αριστεράς. Μπορεί κάποιοι αναλυτές να είδαν στην ενδυνάμωση αυτή μια συγκυριακή αντίδραση κατά του δικομματισμού, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι της Αριστεράς και ίσως και αρκετοί του ΛΑΟΣ είναι άνθρωποι που δύσκολα τα φέρνουν πέρα μέσα στις σημερινές συνθήκες της οικονομίας.
Είναι οι συμπολίτες μας, που τους φοβίζει η ακρίβεια και τους τρομάζει η ανεργία. Υπάρχει, λοιπόν, στην ενίσχυση της Αριστεράς κοινωνικό βάθος και ιδεολογικό υπόστρωμα και δεν πρόκειται για μια ενστικτώδη ψήφο διαμαρτυρίας.
Ο πρωθυπουργός ορθά εντόπισε το πρόβλημα και στη δήλωσή του που αναφέραμε είπε επί λέξει: «Στη νέα τετραετία θα συνεχίσουμε με σταθερά βήματα. Για πιο ισχυρή οικονομία. Για την καταπολέμηση της φτώχειας. Για την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων. Για τη δημιουργία περισσότερων ευκαιριών για τους νέους. Για την ενίσχυση και την επέκταση του κοινωνικού κράτους».
Και ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφης, προσδιορίζοντας χθες τις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής στη νέα τετραετία ανέφερε μεταξύ άλλων:
– Τη μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους, με πρωτοβουλίες όπως η ίδρυση του Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Συνοχής για την αντιμετώπιση της φτώχειας με στοχευμένες δράσεις. Οπως η καθιέρωση κατώτατης εθνικής σύνταξης που θα υπερβαίνει το όριο της φτώχειας.
Επειδή όμως οι καλές προθέσεις δεν αρκούν και επειδή και στο παρελθόν, πολλοί και ιδίως οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ ερωτοτρόπησαν με το κοινωνικό κράτος φορτώνοντας τους πολίτες υπέρογκα χρέη, που τελικά οδήγησαν στη φτώχεια και την κοινωνική περιθωριοποίηση ευρύτατα τμήματα του πληθυσμού, πρέπει η νέα κυβέρνηση να προχωρήσει με σύνεση και ζυγισμένα βήματα.
Οι κανόνες είναι προσδιορισμένοι, άλλωστε. Πρώτον, κοινωνική πολιτική με δανεικά δεν γίνεται. Δεύτερον, για να αναδιανεμηθεί πλούτος πρέπει κατ’ αρχήν να παραχθεί. Αρα, προϋπόθεση για την άσκηση μιας σταθερής και προπαντός διατηρήσιμης κοινωνικής πολιτικής είναι η ανάπτυξη της οικονομίας. Εφόσον η ανάπτυξη είναι εξασφαλισμένη, τότε όντως το κράτος πρέπει να προνοεί για να διαχέονται τα οφέλη της σε όλες τις τάξεις του πληθυσμού.
Στην πρώτη θητεία της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είχαμε όντως μια ισχυρή ανάπτυξη και αρκετοί από τους νέους πόρους που δημιουργήθηκαν κατευθύνθηκαν σε κονδύλια για την κοινωνική πολιτική.
Ομως, όπως αναγνώρισε πρόσφατα και ο κ. Αλογοσκούφης, τελικοί αποδέκτες αυτών των κονδυλίων δεν ήσαν οι φτωχοί αλλά οι μεσάζοντες γραφειοκράτες ή οι κομματάρχες, που σπατάλησαν χρήματα που προορίζονταν για τους εργαζομένους. Χρειαζόμαστε λοιπόν επειγόντως νέους θεσμούς κοινωνικής πολιτικής και ένας τέτοιος μπορεί να είναι το Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής.