Σε μια μάλλον αμφίσημη γραπτή παρέμβαση προχώρησε χθες ο κ. Κ. Λαλιώτης για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, τηρώντας αποστάσεις και από τους δύο πόλους που διεκδικούν επί του παρόντος την ηγεσία του κόμματος. «Κάνω έκκληση προς όλους να σταματήσει να διαμορφώνεται μια αρνητική κατάσταση, που προσθέτει σε εκατομμύρια πολίτες λύπη, απογοήτευση και ηττοπάθεια», αναφέρει ο πρώην γραμματέας, εκτιμώντας μάλιστα ότι «αν συνεχιστεί αυτή η απωθητική εικόνα» θα θυμίζουμε «το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα που ύστερα από κάθε ήττα του βυθίζεται στο τέλμα».
Αιχμές όμως αφήνει ο κ. Λαλιώτης και στον κ. Κ. Σημίτη για τον ρόλο του εγγυητή που του επιφύλαξαν κάποιοι και δεν έδειξε να απορρίπτει με σαφήνεια από την πρώτη του κιόλας δήλωση. «Αδιαμφισβήτητα, η ευθύνη για την εγγύηση της συντεταγμένης πορείας μας ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον Γιώργο Παπανδρέου ως πρόεδρο του Κινήματος, στα συλλογικά θεσμικά όργανά του και σε κανέναν άλλον», υπογραμμίζει ο πρώην γραμματέας, καταδικάζοντας έτσι και τη σχετική εισήγηση του κ. Κ. Σκανδαλίδη.
Η αποστροφή αυτή του κ. Λαλιώτη ερμηνεύθηκε αρχικώς και ως μια έμμεση στήριξη στον κ. Γ. Παπανδρέου, καθώς, ως γνωστόν, ο κ. Ευ. Βενιζέλος υποστηρίζει την άποψη πως ο «αντίπαλός» του είναι πρωτίστως «υποψήφιος» και ως εκ τούτου δεν μπορεί να εγγυηθεί τις διαδικασίες της εκλογής για τη νέα ηγεσία, διατηρώντας παράλληλα την ιδιότητα του προέδρου. Ωστόσο, κατά πληροφορίες προερχόμενες από το περιβάλλον του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, τις οποίες ο ίδιος δεν επιβεβαιώνει, ο κ. Λαλιώτης όχι μόνον δεν επιθυμεί να λάβει σαφή θέση υπέρ του ενός εκ των δύο διεκδικητών, αλλά σε συνομιλία που είχε με τον κ. Γ. Παπανδρέου τις πρώτες ώρες της ήττας, τού είπε ότι θα διευκόλυνε την κατάσταση αν υπέβαλε παραίτηση. Ετσι ερμηνεύθηκε εξ άλλου το σημείο της γραπτής δήλωσης του κ. Κ. Λαλιώτη, «ότι κάθε στέλεχος οφείλει να πάρει θέση και εγώ αυτό το χρέος το έχω εκπληρώσει στο ακέραιο».
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Λαλιώτης σε γραπτό κείμενο που έχει δώσει στον κ. Παπανδρέου, περιορίζεται σε εισηγήσεις για το πολιτικό μέλλον του κόμματος και αποφεύγει να τοποθετηθεί επί διαδικαστικών θεμάτων, τα οποία φέρεται να θεωρεί δευτερεύουσας σημασίας.