Η αλλοπρόσαλλη πολιτική που κράτησε το ΠΑΣΟΚ στα τριάμισι χρόνια της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας δεν στοίχισε μόνο στο ίδιο την ταπεινωτική ήττα της 16ης Σεπτεμβρίου, αλλά ζημίωσε γενικότερα τον τόπο, κυρίως με τις μεγάλες ευκαιρίες που χάθηκαν αυτήν την περίοδο.
Πράγματι, γιατί σε αυτήν τη μεγάλη περίοδο των 3,5 ετών μια κυβέρνηση με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν απετόλμησε να ανοίξει το ασφαλιστικό (που ο Σαρκοζί το αντιμετωπίζει μέσα στις 100 πρώτες ημέρες), να προχωρήσει μια ουσιαστική μεταρρύθμιση στην Παιδεία, να αρχίσει να βελτιώνει τη δημόσια διοίκηση και τις υπηρεσίες Υγείας του ΕΣΥ;
Μία ολοκληρωμένη απάντηση στο ερώτημα αυτό θα αναδείξει μεν τις ευθύνες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας που έχασε πολύτιμο χρόνο, αλλά ταυτόχρονα θα αποκαλύψει ότι και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν άσκησε σωστά τον ρόλο που της έχει αναθέσει το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Κανείς πλέον δεν αμφιβάλλει ότι αν υπήρχε μια πιο ικανή και προπαντός υπεύθυνη αντιπολίτευση, που θα άρθρωνε έναν εποικοδομητικό λόγο με προτάσεις, τότε και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα αναγκαζόταν να δουλέψει πιο σκληρά, να παράξει περισσότερο και καλύτερο έργο. Η απουσία σοβαρού αντιπάλου, δηλαδή, βύθισε την κυβέρνηση σε απραξία σε πολλούς τομείς, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται τώρα στη δεύτερη τετραετία όλα τα μεγάλα θέματα, από το ασφαλιστικό μέχρι την ανασυγκρότηση του διαλυμένου κράτους, από την Παιδεία μέχρι την Υγεία.
Ας μην έχουμε αυταπάτες, η επόμενη τετραετία θα είναι τόσο δύσκολη που δεν θα έχει καμία σχέση με τη ξένοιαστη περίοδο που ζήσαμε. Και ο πρωθυπουργός θα χρειαστεί μεγάλη δύναμη και κουράγιο για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και μεγάλη αποφασιστικότητα για να συντονίσει τους υπουργούς του στην εφαρμογή ενός αποτελεσματικού σχεδίου.
Ομως, παρότι ο πρωθυπουργός θα τιμήσει τη δέσμευσή του για επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι μια λαϊκίστικη και ανεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση θα καταστήσει με τη στάση της πιο οδυνηρές τις επιδιωκόμενες λύσεις. Η Αριστερά είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί ποτέ με την κυβέρνηση για να λυθούν προβλήματα, απειλεί μάλιστα από τώρα ότι όποιος τολμήσει να αγγίξει το ασφαλιστικό είναι καμένος από χέρι. Η στείρα αυτή αντιπολίτευση που δεν απαντά φυσικά στο κρίσιμο ερώτημα ποιος θα καλύψει τα 220 δισ. ευρώ που συνιστούν το ασφαλιστικό έλλειμμα του ΙΚΑ, θα παρασύρει άραγε και το ΠΑΣΟΚ, που, όπως το 2001, θα γίνει και αυτή τη φορά έρμαιο των συνδικαλιστών του;
Ο κ. Κώστας Καραμανλής έχει δηλώσει ότι θα προχωρήσει στη λύση του ασφαλιστικού και των άλλων μεγάλων προβλημάτων επιδιώκοντας τις αναγκαίες κοινωνικές συναινέσεις. Μπράβο του! Αλλά η εμπειρία δείχνει ότι αυτές οι συναινέσεις επιτυγχάνονται πιο εύκολα και γίνονται αποδοτικές εάν στηρίζονται και σε πολιτικές συναινέσεις. Διαφορετικά τι θα συμβεί; Το ΠΑΣΟΚ θα κινητοποιήσει τους συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που με καθημερινές απεργίες θα παραλύσουν την Αθήνα.
Η δυσοίωνη αυτή προοπτική δείχνει ότι το συμφέρον της χώρας επιβάλλει την ανόρθωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την εδραίωση μιας ηγεσίας, που θα αισθάνεται τις ευθύνες για την πορεία του τόπου. Να θυμίσω εδώ ότι ο Γιώργος Παπανδρέου στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη είχε δείξει θάρρος και είχε προβάλει σοβαρές θέσεις για αντιμετώπιση του ασφαλιστικού.