Οι προσδοκίες από τη νέα κυβέρνηση

Οι προσδοκίες από τη νέα κυβέρνηση

4' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι δημοσκοπήσεις έχουν δείξει ότι τις εκλογές δεν τις κέρδισε η Νέα Δημοκρατία, αλλά ο Κώστας Καραμανλής. Ο ελληνικός λαός εμπιστεύθηκε στα χέρια του Καραμανλή τις τύχες του για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Οχι, όμως, χωρίς όρους. Οι πολίτες που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, δηλαδή στην ουσία τον Κώστα Καραμανλή, δεν το έκαναν επειδή ήταν ικανοποιημένοι με τη διακυβέρνηση των τελευταίων τριάμισι χρόνων, αλλά επειδή η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές της περασμένης Κυριακής αποτελούσε το μόνο πολιτικό σχήμα που μπορούσε να εγγυηθεί κάποιο επίπεδο σιγουριάς, ασφάλειας, αλλά και την αναγκαία για τον τόπο προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Απαιτούν, λοιπόν, όσοι ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία να προχωρήσουν ταχύτατα οι απαραίτητες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.

Μπορούν, όμως, τώρα να είναι, σίγουροι γι’ αυτό, ύστερα από την ανακοίνωση της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης; Οντως υπήρξε μια κάποια ανανέωση, με τον ορισμό τεσσάρων νέων υπουργών (Χατζηγάκης, Σπηλιωτόπουλος, Χατζηδάκης και Τζίμας) και την αναβάθμιση τριών (Φώλιας, Στυλιανίδης, Κοντός), αλλά ο βασικός πυρήνας της νέας κυβέρνησης είναι ο ίδιος με της προηγούμενης, που είχε χαρακτηρισθεί ως κυβέρνηση απραξίας. Ο σκληρός πυρήνας που ουσιαστικά σχεδίαζε και εφάρμοζε την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης και έχει την ευθύνη για τις καθυστερήσεις και τα λάθη, έμεινε ανέπαφος (Πρ. Παυλόπουλος, Γ. Αλογοσκούφης, Ντόρα Μπακογιάννη, Ευάγ. Μεϊμαράκης, Γ. Σουφλιάς, Βασ. Μαγγίνας, Δημ. Αβραμόπουλος και Θεόδ. Ρουσόπουλος), πράγμα που σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός δεν θεωρεί ότι οι βαρώνοι του έχουν ευθύνες για όσα συνέβησαν στο παρελθόν και σκέπτεται να συγκυβερνήσει μαζί τους και στο μέλλον σαν να μην άλλαξε τίποτε στον τόπο αυτόν.

Το πρώτο μήνυμα

Το πρώτο πολιτικό μήνυμα μετά τις εκλογές δεν είναι λοιπόν πολύ ενθαρρυντικό και οι πολίτες θα αισθάνονται ήδη μια απογοήτευση γιατί η ριζική ανανέωση που προσδοκούσαν δεν πραγματοποιήθηκε και θα τους κυβερνούν οι ίδιοι άνθρωποι. Δεν παραγνωρίζουν βέβαια οι πολίτες ότι ανάμεσα στους οκτώ υπουργούς του σκληρού πυρήνα της κυβέρνησης, υπήρξαν και ορισμένοι που στα τριάμισι χρόνια έκαναν σοβαρή δουλειά στον τομέα τους, σχεδίασαν και προχώρησαν αξιόλογες μεταρρυθμίσεις που έδωσαν δυναμισμό στην οικονομία. Ομως οι οκτώ δεν ήσαν ποτέ μια σφιχτοδεμένη ομάδα, αντίθετα αλληλοϋπονομεύονταν, δεν δούλεψαν πάνω σε μια καθορισμένη ατζέντα με συγκεκριμένους όρους και συνολικά δεν παρήγαγαν αξιόλογο έργο. Γιατί λοιπόν να αισθάνεται ικανοποίηση ο πολίτης και ποια εγγύηση έχει ότι η χαλαρή ομάδα των προηγούμενων τριάμισι ετών θα αποδειχθεί μέσα στις νέες δύσκολες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που διανύει η χώρα (μη ξεχνάμε ότι ο ωφέλιμος χρόνος για την κυβέρνηση εν όψει Ευρωεκλογών και προεδρικής εκλογής δεν υπερβαίνει τους 18 μήνες) το δυναμικό επιτελείο που θα προωθήσει τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται η οικονομία και η κοινωνία;

Η μόνη ελπίδα

Η μόνη εγγύηση που δικαιούται να έχει τώρα ο πολίτης είναι μόνον ο πρωθυπουργός. Αυτός και μόνο αυτός κέρδισε τις εκλογές και αυτός τώρα είναι εκείνος που πρέπει να ορίσει το χρονοδιάγραμμα των μεταρρυθμίσεων και να εποπτεύσει με αυστηρότητα την εφαρμογή τους, επιβραβεύοντας τους άξιους υπουργούς του και απολύοντας τους ράθυμους και ανίκανους. Θα επιδείξει ο κ. Κώστας Καραμανλής αυτή τη στιβαρή άσκηση του ηγετικού του ρόλου; Αν ναι, υπάρχει ελπίδα και η κοινωνία να στρατευθεί μαζί του όπως το έκανε πολλές φορές στο παρελθόν και όπως το εκδήλωσε και στις εκλογές δίνοντάς του την καθαρή υπεροχή των τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων. Αν το μάνατζμεντ όμως είναι χαλαρό όπως στα προηγούμενα τριάμισι χρόνια, η κυβέρνηση είναι χαμένη από χέρι και θα βουλιάξει σε βαθύ τέλμα. Θα περιμένουμε λοιπόν τις προγραμματικές και τα μέτρα της κυβέρνησης στις πρώτες 100 ημέρες για να κρίνουμε αν υπάρχει μέλλον, παρότι μας απογοήτευσε ιδιαίτερα η ατολμία να ιδρυθεί υπουργείο Περιβάλλοντος.

Βέβαια, το έργο της νέας κυβέρνησης θα είναι πολύ δύσκολο γιατί θα έχει να αντιμετωπίσει και να λύσει μεγάλα πολιτικά, οικονομικά αλλά και κοινωνικά προβλήματα με μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία δύο ψήφων. Ομως, πολιτικά η κυβέρνηση είναι ισχυρότερη από την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, διότι ο κύριος αντίπαλός της το ΠΑΣΟΚ είναι κομματικά αποδυναμωμένο με την κρίση ηγεσίας που περνά, ενώ πολιτικά θα είναι έρμαιο του λαϊκισμού από τον φόβο της Αριστεράς προς την οποία έχασε ψήφους. Ετσι όμως θα αφήσει υπέρ της κυβερνήσεως τον λεγόμενο κεντρώο χώρο, επιτρέποντας στον κ. Κώστα Καραμανλή να πραγματοποιήσει ευρύτατες κοινωνικές συμμαχίες για να στηρίξει τις μεταρρυθμίσεις του.

Η αποτυχία του ΠΑΣΟΚ

Για πολλά χρόνια το ΠΑΣΟΚ ήταν στρατηγικά τοποθετημένο στο πολιτικό σκηνικό. Μπορούσε να αντλεί ψηφοφόρους από όλους τους άλλους πολιτικούς χώρους. Οποτε ήθελε έμπαινε και αλώνιζε στην Αριστερά (κάτι που έκανε στην πρώτη του φάση με τον Ανδρέα) και όπως έδειξε η περίοδος Σημίτη μπορούσε να ασκεί έντονη επιρροή και στους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους ή ακόμη και στους φιλελεύθερους. Αυτό το πλεονέκτημα του ΠΑΣΟΚ σήμερα δεν υφίσταται. Αντιθέτως, σήμερα το πλαγιοκοπούν όλοι. Και είναι φυσικό αφού ως κυβέρνηση απεδείχθη ερζάνς – φιλελεύθεροι και ερζάνς – αριστεροί. Με άλλα λόγια, η διάσταση μεταξύ λόγων και έργων, μεταξύ αριστερής ρητορείας και ημιφιλελεύθερης πολιτικής, σταδιακά αφύπνισε μια μερίδα των ψηφοφόρων του.

Ως κυβέρνηση -και ειδικά την περίοδο 1996-2004 το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε μια βασικά νεοφιλελεύθερη πολιτική, την οποία επέτασσε η Ευρωπαϊκή Ενωση, έστω και αν συνέχισε να διογκώνει το κράτος και να καλύπτει τα ελλείμματα με τη δημιουργική λογιστική. Αυτό αποξένωσε τους αριστερούς ψηφοφόρους του αλλά και παράλληλα δεν του απέφερε οριστικά (αλλά μόνο συγκυριακά) οφέλη από τα δεξιά. Και αν, πάλι, ακολουθούσε μια αριστερή πολιτική τύπου 1981-1985, τότε το ΠΑΣΟΚ θα έχανε από το κέντρο. Με τον Κώστα Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε μεν δύο θητείες στην κυβέρνηση, αλλά έβαλε ταφόπλακα στον μελλοντικό του ρόλο ως πειστική πρόταση εξουσίας. Επισημαίνω εδώ ότι η πρώτη ήττα δεν ήταν του Γιώργου Παπανδρέου αλλά τον Κώστα Σημίτη. Και αυτός ο μοιραίος για το ΠΑΣΟΚ άνθρωπος, ευθύνεται εν πολλοίς και για τη δεύτερη ήττα του ΠΑΣΟΚ, αφού όπως κατήγγειλε στη μεταμεσονύκτια δήλωσή του στο Ζάππειο ο Γιώργος, ο λαός δεν συγχώρεσε στο ΠΑΣΟΚ τα σκάνδαλα, τη διάλυση του κράτους και την κομματική φαυλότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή