Εάν δεν υπήρχε η χρονική πίεση λόγω της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις 2 Απριλίου, η κατάρρευση της κυβέρνησης Γκρουέφσκι ίσως να γινόταν δεκτή με ανακούφιση από τις ΗΠΑ, που δεν έχουν κρύψει την ενόχλησή τους από τις συχνά σπασμωδικές κινήσεις του 38χρονου πρωθυπουργού και κάποιων νεαρών υπουργών του, ενώ έχουν δείξει την προτίμησή τους προς τον περισσότερο έμπειρο και ρεαλιστή πρόεδρο Τσερβενκόφσκι.
Ομως, η χρονική συγκυρία περιπλέκει την κατάσταση. Μια κυνική σκέψη είναι ότι η κυβερνητική κρίση ενισχύει την επιχειρηματολογία των Σκοπίων περί πολιτικής αποσταθεροποίησης, και άρα ενδεχομένως η Ελλάδα να γίνει αποδέκτης παραινέσεων για να επιδείξει «ευελιξία» και να επιτρέψει να προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ υπό την προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ και με δεσμεύσεις για την αναγκαιότητα να υπάρξει λύση πριν από την ολοκλήρωση της ένταξης.
Η Αθήνα δεν μπορεί να συναινέσει σε μια τρόπον τινά «νέα ενδιάμεση συμφωνία», διότι έτσι θα κατέρρεε όλη η στρατηγική επιχειρηματολογία που προβάλλει σταθερά τον τελευταίο χρόνο. Προς το παρόν, και σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από την Ουάσιγκτον και τα Σκόπια, οι ΗΠΑ έχουν διαμηνύσει ευθέως προς το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας των Σκοπίων ότι πρέπει να αποδεχθούν κάποια αλλαγή της ονομασίας για διεθνή χρήση. Το ίδιο επανέλαβε χθες στις Βρυξέλλες και η Ντόρα Μπακογιάννη στον Νικόλα Γκρουέφσκι. Καθώς ο χρόνος πιέζει, ελπίζεται ότι οι προθέσεις των Σκοπίων θα διαφανούν κατά την επόμενη συνάντηση που σχεδιάζει να έχει ο Μάθιου Νίμιτς με τους δυο μεσολαβητές, τη Δευτέρα στη Βιέννη.
Η αστάθεια στο εσωτερικό της γείτονος καθιστά ακόμη πιο επείγουσα την πολιτική και οικονομική στήριξή της από την Ελλάδα, και αυτό θα γίνει ευθύς μόλις υπογραφεί συμφωνία για κοινά αποδεκτή σύνθετη ονομασία. Σε αυτή τη λεπτή συγκυρία η ελληνική κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να τηρήσει σταθερή στάση, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα προς την ηγεσία αλλά και το λαό των Σκοπίων ότι αφού υπάρξει λύση, η Αθήνα θα βρεθεί στο πλευρό του νέου κράτους μέλους του ΝΑΤΟ και θα διασφαλίσει την ασφάλειά του. Είναι κάτι που απορρέει από τις συμμαχικές της υποχρεώσεις, ενώ η Ελλάδα είναι η μόνη γειτονική χώρα χωρίς «ιστορικές βλέψεις» έναντι της ΠΓΔΜ.