Η στάση του Ελληνα πρωθυπουργού στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ φαίνεται να εξασφαλίζει επίπεδα κοινωνικής υποστήριξης, που προσεγγίζουν το 95%! (διάγραμμα 1). Ως ποσοστό που εκφράζει κατεξοχήν την επίδραση της «εθνικής συσπείρωσης» (rally effect/ rally-around-the flag), είναι σίγουρα πρωτοφανές, ανεξάρτητα από το χρονικό διάστημα που θα διατηρηθεί. Επιπλέον, με αυτήν του την κίνηση, ο κ. Καραμανλής δείχνει να αυξάνει σημαντικά το κύρος του και να βελτιώνει την ηγετική του εικόνα. Ως προς αυτό το σημείο είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τουλάχιστον 1 στους 3 πολίτες (36%) δηλώνει -βεβαίως υπό το κράτος της κοινωνικής ευφορίας που επικρατεί- ότι «μετά το βέτο», η γνώμη του για τον πρωθυπουργό έχει «αλλάξει προς το καλύτερο» (διάγραμμα 3). Σημαντικά ωφελημένος από τη στάση που τήρησε εμφανίζεται και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού περισσότεροι από 7 στους 10 πολίτες (74%) αισθάνονται «πολύ ή αρκετά ικανοποιημένοι» από τη στάση του (διάγραμμα 2).
Η παρεμπόδιση της εισόδου της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ έχει τονώσει σημαντικά το αίσθημα «εθνικής αυτοπεποίθησης»: Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης, σε ποσοστό 70%, αξιολογεί (με απόλυτη ή σχετική βεβαιότητα) το αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ ως σημαντική επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής (διάγραμμα 4). Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, σχεδόν 8 στους 10 (το 77%) των Ελλήνων πολιτών εξακολουθούν να πιστεύουν στην ανάγκη βελτίωσης των σχέσεων με τους γείτονες (διάγραμμα 8). Από την άλλη πλευρά, η κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη ως προς τις προοπτικές επίλυσης του προβλήματος της ονομασίας κατά το προσεχές διάστημα: Ενα σημαντικό ποσοστό πολιτών (4 στους 10, 40%) θεωρεί πιθανό, στο προσεχές εξάμηνο, το ενδεχόμενο εξεύρεσης λύσης σχετικά με το πρόβλημα της ονομασίας, εκτίμηση που, εν τούτοις, δεν αποδέχεται η πλειονότητα (53%, διάγραμμα 7).
Υπερβαίνοντας την τρέχουσα συγκυρία, θα πρέπει να επισημανθεί, ότι η ΠΓΔΜ εξακολουθεί να μην εκλαμβάνεται ως «απειλή» για την ασφάλεια της Ελλάδας: Το 68% των Ελλήνων πολιτών θεωρεί ότι αντιπροσωπεύει μικρή και κυρίως «πολύ μικρή απειλή» για τη χώρα (διάγραμμα 5). Πεποίθηση, που εξηγείται από το γεγονός ότι 9 στους 10 (90%) ερωτηθέντες πιστεύουν πως το γειτονικό κράτος «έχει ανάγκη την Ελλάδα για να επιβιώσει» (διάγραμμα 6).
Οι αντιλήψεις σχετικά με τη γειτονική χώρα που διατρέχουν σήμερα την ελληνική κοινωνία, παρουσιάζουν μια εξαιρετικά αντιφατική εικόνα. Από τη μια πλευρά, κυριαρχεί η απόλυτη άρνηση του «Αλλου»: 7 στους 10 πολίτες θεωρούν ότι δεν υπάρχει σλαβομακεδονικό έθνος (διάγραμμα 10). Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η μισαλλαδοξία φαίνεται να συνυπάρχει με τον πραγματισμό. Ειδικότερα: 1) Με τη θετική αποδοχή της υφιστάμενης οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών (διάγραμμα 9). 2) Με τη γενικευμένη πεποίθηση της προάσπισης του ενιαίου χαρακτήρα και της ανεξαρτησίας του γειτονικού κράτους (το 64% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι συμφέρον της Ελλάδας είναι να παραμείνει η ΠΓΔΜ ενιαία και ανεξάρτητη και μόλις 15% να διαλυθεί και να μοιρασθεί ανάμεσα στα γειτονικά κράτη – διάγραμμα 11).