Το έντιμο τέλος μιας άδοξης συνταγματικής αναθεώρησης

Το έντιμο τέλος μιας άδοξης συνταγματικής αναθεώρησης

2' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αυλαία στο προδιαγεγραμμένο ναυάγιο της συνταγματικής αναθεώρησης πέφτει μετά το Πάσχα και κατ’ ορισμένους το μόνο παρήγορο που προκύπτει είναι ότι… δεν αναθεωρείται το Σύνταγμα. Εξάλλου, όσο περνούν τα χρόνια οι πολιτικοί ορέγονται ολοένα και περισσότερο να το καταστήσουν σχεδόν λεπτομερέστερο των κοινών νόμων.

Ηταν μία αναθεώρηση στην οποία λίγοι πίστεψαν. Για τους νεοδημοκράτες πυρήνας ήταν το άρθρο 16 για τα μη κρατικά ΑΕΙ. Εκεί με δεδομένη και τη θετική θέση (από το συνέδριο της άνοιξης του ’05) του ΠΑΣΟΚ θα ήταν η μόνη δυνατότητα εύρεσης κοινού τόπου με την αξιωματική αντιπολίτευση, και η αλλαγή της συγκεκριμένης διάταξης θα ήταν ενδεχομένως μια τομή. Τα υπόλοιπα, όπως το άρθρο 24 για τα δάση, ή το Συνταγματικό Δικαστήριο, ή ο έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών από το δικαστήριο αυτό, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα περνούσαν. Οπως δεν θα περνούσαν οι φιλόδοξες (και ανέξοδες) προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας. Ομως το «16» ήταν το μεγάλο αγκάθι για το ΠΑΣΟΚ. Το ένστικτο αυτοσυντήρησης του κ. Γ. Παπανδρέου τον οδήγησε τελικά σε δοκιμασία πολιτικής αναξιοπιστίας, αφού προτίμησε να κατασκευάσει -σχεδόν- δικαιολογία απόδρασης, από το να πολεμήσει για τις θέσεις του, με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους στο ΠΑΣΟΚ.

Η φυγή του ΠΑΣΟΚ σήμανε και την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για το προδιαγεγραμμένο τέλος της αναθεώρησης. Μια ελπίδα για επανάκαμψη μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, έσβησε αμέσως προ της ανηλεούς μονομαχίας του κ. Παπανδρέου με τον εσωκομματικό του αντίπαλο κ. Ευ. Βενιζέλο. Η «αιχμαλωσία» Παπανδρέου σε μία αριστερόστροφη ρητορική έκλεισε οριστικά το ενδεχόμενο.

Η μετά τις εκλογές περίοδος ήταν πλέον μια διαδικαστική αγγαρεία νομοτελειακού όμως χαρακτήρα για την επιτροπή αναθεώρησης. Ανευρη, χωρίς αντιπαραθέσεις, χωρίς ζωντάνια. Υπήρξαν φωνές μέσα στο κυβερνών κόμμα, που έλεγαν να κριθεί άγονη η διαδικασία και να χρισθεί εκ νέου η παρούσα Βουλή ως προαναθεωρητική. Θα ήταν άτοπο. Τι νέες προτάσεις θα κατέθετε η Ν.Δ.; Τις ίδιες; Θα δικαιωνόταν η πλευρά του ΠΑΣΟΚ – δραπέτη! Πόσω μάλλον, όταν το ΠΑΣΟΚ δεν υπέκυψε στην πρωθυπουργική πρόταση να ψηφίσει το νέο εκλογικό νόμο, να επιστρέψει στην αναθεώρηση και στη συνέχεια να συζητήσουν με θετική προοπτική το «γερμανικό μοντέλο».

Και φτάσαμε στην ψηφοφορία, με το πρωτότυπο στοιχείο ότι «τα απομεινάρια» της αναθεώρησης κρέμονταν κυριολεκτικά από μία κόκκινη κλωστή, δηλαδή το ΚΚΕ. Αν έσπαγε την παράδοση που το ήθελε να απέχει από τις ψηφοφορίες αυτές, θα μπορούσαν θεωρητικώς να γίνουν δεκτές 2-3 ήσσονος σημασίας διατάξεις, μεταξύ των οποίων και η κατάργηση του επαγγελματικού ασυμβιβάστου των βουλευτών, κάτι που ανακουφίζει τους τριακοσίους, αλλά δεν αγγίζει την κοινωνία. Θα ήταν όμως ευτελισμός, κι ευτυχώς που όλα δείχνουν ότι μια μάλλον αδιάφορη αναθεώρηση βαίνει προς ένα έντιμο τέλος, ύστερα από τα έντιμα «όχι» και «παρών» της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Αλλωστε, ο τόπος μπορεί να προχωρήσει και με το υπάρχον Σύνταγμα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή