Το καλοκαίρι του 1973, δύο νεαροί Γάλλοι, που μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο, φτάνουν στη Θεσσαλονίκη μέσω Κωνσταντινούπολης. Για τον έναν εξ αυτών, ονόματι Ζαν-Μαρί Σοσονιέρ, ήταν απλώς ένα ταξίδι αναψυχής σε δύο κοσμοπολίτικες πόλεις, όχι όμως και για τον φίλο του, Νικολά Σαρκοζί, που κουβαλούσε στο σακίδιό του εκτός από το interrail (διακρατικό σιδηροδρομικό εισιτήριο), έγγραφα και πληρεξούσια.
Ο 18χρονος τότε Σαρκοζί, σημερινός πρόεδρος της Γαλλίας, διήνυσε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα και για έναν επιπλέον λόγο: να εισπράξει το μερίδιο των χρημάτων από την πώληση ακινήτων της οικογενείας του, η οποία είχε τις ρίζες της στην οθωμανική Θεσσαλονίκη.
Πόσα εισέπραξε
Αν πήρε χρήματα και πόσα, δεν επιβεβαιώνεται από συμβολαιογραφικές πράξεις και τραπεζικές συναλλαγές της εποχής, που πάντως κάποιες εμφανίζουν την οικογένεια Σαρκοζί μεταξύ των νόμιμων κληρονόμων. Ομως, η μαρτυρία του φίλου του, καταχωρισμένη στο βιβλίο των Γ. Αναστασιάδη, Λ. Ναρ και Χ. Ράπτη «Εγώ ο εγγονός ενός Ελληνα», προδίδει ότι δεν επέστρεψε στο Παρίσι με άδειες τσέπες.
Ο Σοσονιέρ φέρεται να λέει ότι ο Νικολά εισέπραξε τέσσερις χιλιάδες γαλλικά φράγκα από την πώληση του μεριδίου της οικογενείας του και επειδή βάσει των ελληνικών νόμων δεν μπορούσε να τα βγάλει στο εξωτερικό, τα πέρασε από τα σύνορα παράνομα μέσα στη φόδρα του σακακιού του!
Ενα χρόνο πριν, ο Σαρκοζί είχε μάθει ολόκληρη την αλήθεια για τις ρίζες του. Μέχρι τότε ήξερε τη μισή, ότι, δηλαδή, ο παππούς του Μπενίκο Μαλλάχ ήταν Ελληνας από τη Θεσσαλονίκη που είχε μεταναστεύσει στις αρχές του αιώνα στη Γαλλία αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Το βέβαιο ήταν -και παραμένει- ότι στις φλέβες του σημερινού ηγέτη της Γαλλίας ρέει αίμα ελληνοεβραϊκό και δεν δίστασε ο ίδιος να το διακηρύξει δημόσια αμέσως μετά την εκλογή του, ευχαριστώντας τους συμπατριώτες του που επέλεξαν για πρόεδρο αυτόν, «τον γιο ενός Ούγγρου μετανάστη και εγγονό ενός Ελληνα της Θεσσαλονίκης».
Καλοκαίρι του 1904: ο Μπενίκο Μαλλάχ, γιος του κοσμηματοπώλη Μορδεχάι Μαλλάχ, πήρε το πλοίο από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και αποβιβάστηκε στη Μασσαλία για να καταλήξει τελικά σε μια μικρή βιομηχανική πόλη, το Σο, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι.
Δεν εγκατέλειψε τη Θεσσαλονίκη για βιοποριστικούς λόγους. Ο πατέρας του ήταν ένας ευκατάστατος έμπορος που διατηρούσε το μεγαλύτερο κοσμηματοπωλείο και το μέλλον των παιδιών του ήταν εξασφαλισμένο.
Ο Μπενίκο όμως είχε άλλα όνειρα: ήθελε να σπουδάσει, να αλλάξει τη ζωή του και κατέφυγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε γιατρός και το 1925 απέκτησε από το γάμο του με την Αντέλ Μπουβιέ δύο κόρες, εκ των οποίων η Αντρέ ήταν μητέρα του Νικολά Σαρκοζί.
Το 1950 η Αντρέ γνωρίζει έναν ουγγρικής καταγωγής γοητευτικό τυχοδιώκτη ευγενή -είχε υπηρετήσει και στη Λεγεώνα των Ξένων- ονόματι Παλ Σαρκοζί, τον παντρεύεται και πέντε χρόνια μετά, στις 28 Ιανουαρίου του 1955, έρχεται στον κόσμο ο Νικολά, που έμελλε να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας.
Οι μοναδικοί συγγενείς του
«Πριν από λίγα χρόνια ένας μακρινός θείος, ο Αλεξ Μαλλάχ, που ζούσε στο Παρίσι, μάς είπε ότι έχουμε ένα εξάδερφο πολιτικό ονόματι Νικολά Σαρκοζί», λέει στην «Κ» η Λουκία Μαλλάχ που μαζί με την αδερφή της Λίνα είναι οι μοναδικοί πλέον συγγενείς του στη Θεσσαλονίκη. «Μας έδωσε το τηλέφωνό του και επικοινωνήσαμε. Οταν ο Σαρκοζί ήρθε στην Αθήνα, λίγο προτού εκλεγεί πρόεδρος, ζήτησε να μας γνωρίσει και συναντηθήκαμε στη γαλλική πρεσβεία. Ηταν μια όμορφη ανθρώπινη στιγμή. Ηταν πολύ χαρούμενος και μας ρώτησε πολλά πράγματα για τους Μαλλάχ αλλά και τη Θεσσαλονίκη. Του χαρίσαμε ένα άλμπουμ με οικογενειακές φωτογραφίες και μας υποσχέθηκε ότι με την πρώτη ευκαιρία θα επισκεφθεί την πόλη όπου γεννήθηκε ο παππούς».