Ο Ράινερ Πέτερ Νιντλ γεννήθηκε το 1944 στο Μπαντ Σάροου της Αυστρίας και εργάστηκε σε μερικές από τις πιο «καυτές» εμπορικές θέσεις της μητρικής εταιρείας Siemens στη νοτιοανατολική Ασία, στη Νιγηρία, την Ινδονησία και ως εσωτερικός ελεγκτής στην Ταϊβάν, ενώ τη δεκαετία του ’90 ήταν υπεύθυνος πωλήσεων για τη νότια Ευρώπη. Ο κ. Νιντλ βρήκε το σύστημα των διακριτικών πληρωμών «έτοιμο», όπως κατέθεσε στο δικαστήριο του Μονάχου πριν από 10 μέρες. Η κατάθεση ωστόσο που έδωσε στις 23.11.2007 ήταν πολύ πιο λεπτομερής σε ό,τι αφορά την Ελλάδα.
Ο Νιντλ είπε, λοιπόν, σε αυτή την κατάθεση ότι «οι πληρωμές στον ΟΤΕ είχαν μια μακρά παράδοση και ότι η συμφωνία 8002 δεν ήταν η μόνη αφορμή για να ενεργοποιηθεί το σύστημα των διακριτικών πληρωμών». Η σύμβαση-πλαίσιο 8002 είχε ένα «μεγάλο κομμάτι» (Ιντρακόμ) και ένα «μικρό» (Siemens). Ο άνθρωπος που έκανε τις πληρωμές στον ΟΤΕ ήταν ο Ρούντολφ και οι αποδέκτες ήταν γνωστοί από χρόνια «τουλάχιστον από την εποχή του δρος Χαρντς, τον προκάτοχο του Κοχ και του Μπέρνσαου», είπε ο Νιντλ (σ.σ. δηλαδή από τις αρχές της δεκαετίας του ’90).
Ο ίδιος περιγράφει πώς από το «παλιό σύστημα» με τις απευθείας πληρωμές από το Μόναχο το 1998, αρχίζει μια «νέα εποχή» ταυτόχρονα με την ποινικοποίηση του «λαδώματος» στη Γερμανία (μέχρι τότε ήταν αφορολόγητο και εξέπιπτε από τις φορολογικές δαπάνες)…
«Η συμφωνία μόλις ανέλαβε ο Μαυρίδης είναι να κρατάει η θυγατρική εταιρεία στην Ελλάδα το 8% του κύκλου εργασιών των τηλεπικοινωνιών… Ο Μαυρίδης διηγιόταν ποιους λαδώνει με αυτά τα χρήματα…
Ο Χριστοφοράκος δεν ζητούσε ποτέ χρήματα απευθείας από μένα. Εκείνο που λεγόταν ήταν ότι χρειάζονταν χρήματα για τη χρηματοδότηση των κομμάτων στην Ελλάδα. Ο Χριστοφοράκος εφοδίαζε και τα δύο κόμματα με χρήματα, διότι δεν ήταν από πριν γνωστό ποιος θα κέρδιζε τις επόμενες εκλογές…»
Πάντως, τα εγκαίνια του νέου «αποκεντρωμένου συστήματος πληρωμών» δεν φαίνεται να στέφθηκαν από επιτυχία για τον κ. Νιντλ. Ετσι, όταν παρέλαβε στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης από συνεργάτη του πρώην μεγαλοστελέχους της Siemens Ράινχαρντ Σίκατσεκ, «1 – 2 εκατομμύρια δολάρια για τη χρηματοδότηση ενός προγράμματος της αμυντικής βιομηχανίας», τα παρέδωσε στον κ. Μίλτο Ψαρρό που όμως στη συνέχεια διώχθηκε από τη Siemens στην Ελλάδα. Ο στενότερος συνεργάτης του Ψαρρού, Γκεμπάουερ, διώχθηκε με τη σειρά του από τη μητρική εταιρεία στη Γερμανία, διότι, όπως αναφέρει ο Σίκατσεκ στην από 22.11.2006 κατάθεσή του, «έπεσε σε δυσμένεια».
Απειλές
Ο κ. Νιντλ είπε αργότερα σε συνεργάτες του ότι ο Ελληνας μεσάζων, για να πάρει η Siemens τη δουλειά, του τηλεφωνούσε μετά την παράδοση των χρημάτων του Ψαρρού και τον απειλούσε ότι θα «πέθαινε αν δεν έπαιρνε την προμήθειά του». Στην κατάθεσή του ο Νιντλ δεν μίλησε γι’ αυτά τα ζητήματα και ούτε αναφέρθηκε στα απειλητικά τηλεφωνήματα. Σε ερωτήσεις του εισαγγελέα κ. Π. Αθανασίου αρνήθηκε να απαντήσει, και η γερμανική εισαγγελία απέφυγε να δώσει στους Ελληνες στοιχεία από την κατάθεση του κ. Νιντλ. Ο ίδιος, στην αναγνώριση των «πειστηρίων» που βρέθηκαν στις βαλίτσες του Σίκατσεκ μετά τη σύλληψή του, αναγνώρισε την υπογραφή του στην ενεργοποίηση ενός ποσού 200 εκατομμυρίων μάρκων για την Ελλάδα (σ.σ. 100 εκατομμύρια ευρώ). Κατά περίεργο τρόπο το πειστήριο αυτό δεν περιελήφθη στα στοιχεία που δόθηκαν στον Ελληνα εισαγγελέα…