Το… Αγιο Πνεύμα «τρέμουν» τα κομματικά επιτελεία, αφότου συνειδητοποίησαν ότι οι επικείμενες ευρωεκλογές που θα διεξαχθούν το πρώτο Σαββατοκύριακο του καλοκαιριού (Κυριακή 7 Ιουνίου), συμπίπτουν με το τριήμερο που προσφέρει η αργία του Αγ. Πνεύματος (Δευτέρα 8 Ιουνίου). Είναι δε αξιοσημείωτο πως καίτοι πάντα οι ευρωεκλογές διεξάγονται περίπου την ίδια εποχή, ουδέποτε κατά το παρελθόν συνέπεσαν την παραμονή της συγκεκριμένης αργίας, (με εξαίρεση το 1989 που όμως έγιναν παράλληλα και εθνικές εκλογές) γεγονός που κάνει τους επιτελείς των κομμάτων να ανησυχούν για το ενδεχόμενο πρωτοφανούς αποχής. Πόσο μάλλον αν αυτή λάβει το χαρακτήρα της εσκεμμένης αποδοκιμασίας κυρίως των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων με τους εκλογείς να βρίσκονται στις παραλίες και να εκφράζουν διά της πρώτης καλοκαιρινής τους… βουτιάς την εν γένει απαξία τους για την πολιτική κατάσταση στη χώρα.
Η ανησυχία των στελεχών της Ρηγίλλης και της Χαρ. Τρικούπη γίνεται ακόμη μεγαλύτερη λόγω των ανάλογων στατιστικών δεδομένων του παρελθόντος. Μπορεί τον Ιούνιο του 2004 να μην δόθηκε μεγάλη σημασία λόγω της εντυπωσιακής νίκης της Ν.Δ., αλλά στις τελευταίες ευρωεκλογές η αποχή έφτασε στο πρωτοφανές -για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα- 36,8%! (βλ.πίνακα). Στις ευρωκάλπες του Ιουνίου, δηλαδή, προσήλθαν 1 εκατομμύριο 200 χιλιάδες λιγότεροι πολίτες από εκείνους που είχαν ψηφίσει στις εθνικές εκλογές το Μάρτιο του ίδιου έτους ! Κι αν αυτή η πρωτοφανής αποχή μπορεί κάλλιστα να αποδοθεί στην προεξοφλημένη (κυρίως από τους «πράσινους» ψηφοφόρους) νίκη της Ν.Δ. που είχε ήδη συντρίψει στις εθνικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ, οι κομματικοί επιτελείς ανησυχούν γνωρίζοντας και τα αντίστοιχα στοιχεία των ευρωεκλογών του 1999. Και τότε το ποσοστό της αποχής άγγιξε το 30% (ήταν συγκεκριμένα 29,7%), με εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους να προτιμούν μια καλοκαιρινή εκδρομή στη θάλασσα (οι εκλογές έγιναν 13 Ιουνίου) και μάλιστα χωρίς να έπεται αργία τη Δευτέρα.
Ομοιότητες
Οι ευρωεκλογές του 1999 μάλιστα θεωρούνται από τους επικοινωνιολόγους ως «οδηγός» για αυτές που επίκεινται: «Το πολιτικό κλίμα της εποχής», λένε «μοιάζει πάρα πολύ με το σημερινό, καθώς οι ψηφοφόροι και τότε δήλωναν απογοητευμένοι και από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας τα οποία συγκέντρωναν στις δημοσκοπήσεις ποσοστά της τάξεως του 30-33%, με τη Ν.Δ. να προηγείται του ΠΑΣΟΚ. Σημειωτέον δε ότι δημοσκοπήσεις του 1999 επιβεβαιώθηκαν περίτρανα στις ευρωκάλπες του Ιουνίου στις οποίες κατεγράφη το χαμηλότερο ποσοστό δικομματισμού στη μεταπολιτευτική ιστορία (68,9%), ενώ αντιστοίχως παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη διασπορά ψήφων στα μικρότερα κόμματα. Συγκεκριμένα η Ν.Δ είχε λάβει 36%, το ΠΑΣΟΚ 32,9%, το ΚΚΕ 8,67%, ενώ με εντυπωσιακά ποσοστά ακολουθούσαν το ΔΙΚΚΗ (6,85%) και ο ΣΥΝ (5,16%) αρθροίζοντας δηλαδή περίπου το ποσοστό που μέχρι πρότινος φέρετο να λαμβάνει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ. Στο μέτρο δε που μπορούν να παραλληλισθούν με τα σημερινά δεδομένα και οι εκ δεξιών διαρροές της Ν.Δ., υπενθυμίζεται ότι στις ευρωεκλογές του 1999 περίπου 4% είχαν λάβει συνολικώς η Πολιτική Ανοιξη και το κόμμα των Φιλελευθέρων, όσο δηλαδή προβλέπεται περίπου η σημερινή δύναμη του ΛΑΟΣ. Ενδεικτικό τέλος της απαξίας που επέδειξαν οι ψηφοφόροι έναντι της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ είναι και ο πρωτοφανής αριθμός πολιτών που προτίμησαν τη λευκή ή την άκυρη ψήφο (4,2% – 283.988 ψηφοφόροι) ποσοστό επίσης ρεκόρ στη Μεταπολίτευση καθότι υπερδιπλάσιο απ’ ό,τι συνήθως.
Στο σημείο αυτό, όμως, μάλλον τελειώνουν και οι ομοιότητες που πιθανότατα θα έχουν προσεχείς ευρωεκλογές με εκείνες του 1999. Και τούτο διότι από το Φθινόπωρο του 1999 και μετά, το ΠΑΣΟΚ -που διένυε τότε την πρώτη του τετραετία- κατόρθωσε να ξαναπάρει την πρωτοκαθεδρία στις δημοσκοπήσεις και να κερδίσει -έστω με οριακό τρόπο- τις εθνικές εκλογές του 2000. Κάτι που μοιάζει εξωπραγματικό σενάριο για τη σημερινή Ν.Δ. σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ, όπως όλα δείχνουν, προκαλέσει εθνικές εκλογές στις αρχές του 2010 αρνούμενο να συμπράξει στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.
Αυτοδυναμία;
Το κύριο ερώτημα, ωστόσο, που γεννάται από τη σύγκριση των δύο εποχών είναι άλλο: Αν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις ευρωεκλογές, αλλά το ποσοστό του δεν ξεπεράσει το 36% (όπως το αντίστοιχο της Ν.Δ. το 1999), πώς θα νομιμοποιείται πολιτικώς να προκαλέσει σε μόλις έξι μήνες εθνικές εκλογές, όταν γνωρίζει πως πρέπει να «σκαρφαλώσει» έξι ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες για να κερδίσει την αυτοδυναμία;
Αυτός είναι ο λόγος που ο φόβος του… Αγ. Πνεύματος και η ανησυχία για πρωτοφανή αποχή στις ευρωεκλογές «επικρέμαται» και πάνω από τη Χαρ. Τρικούπη και όχι μόνον στο κυβερνών κόμμα που διαχρονικά έχει αποδειχθεί ότι πλήττεται περισσότερο, όταν εκδηλώνεται γενικευμένη αποδοκιμασία των ψηφοφόρων διά της μικρής προσέλευσής τους στις κάλπες.
Αν ψάξει κανείς προσεκτικότερα το φετινό εορτολόγιο θα διαπιστώσει ότι εκτός του Αγίου Πνεύματος τη Δευτέρα 8 Ιουνίου, ανήμερα της Κυριακής των ευρωεκλογών γιορτάζει ο… Παναγής. Και με το «δεδομένο» αυτό η ανησυχία των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων για το ποιοι και πόσοι θα προτιμήσουν τις παραλίες από τις κάλπες θα μπορούσε κάλλιστα να συμπικνωθεί στη γνωστή λαϊκή φράση «μην το είδατε τον Παναή;».