ΠΑΡΙΣΙ. Την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Γαλλίας προσκάλεσε χθες ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, για να παρακολουθήσουν τη βαρύνουσα ομιλία του, που σηματοδοτεί την επιστροφή της Γαλλίας στις ενιαίες αμυντικές δομές του ΝΑΤΟ, 43 χρόνια μετά την αποχώρηση του στρατηγού Ντε Γκωλ. Η βαρυσήμαντη ομιλία του Γάλλου προέδρου στο πλαίσιο συνεδρίου του Ιδρύματος Στρατηγικών Ερευνών (FRS) στη Στρατιωτική Σχολή του Παρισιού έχει τίτλο «Η Γαλλία, η ευρωπαϊκή ασφάλεια και το ΝΑΤΟ τον 21ο αιώνα» και σκιαγραφεί τις διοικητικές αρχές και τη φιλοσοφία της γαλλικής συμμετοχής στη Συμμαχία. Ο Γάλλος πρόεδρος καλείται τώρα να υπερκεράσει δύο σημαντικά προσκόμματα: την ψήφο της εθνοσυνέλευσης, που θα καλείται να εγκρίνει την ερχόμενη Τρίτη τη γαλλική εξωτερική πολιτική και την 60ή σύνοδο κορυφής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στις 3 και 4 Απριλίου στο Στρασβούργο και την Κελ της Γερμανίας.
Τον στηρίζει το 58%
Σύμφωνα με σφυγμομέτρηση της εταιρείας δημοσκοπήσεων Ifop, που δημοσιεύεται στο σημερινό τεύχος του περιοδικού Paris-Match, το 58% των Γάλλων υποστηρίζουν την πρωτοβουλία του προέδρου Σαρκοζί, για επάνοδο στην ενιαία στρατιωτική διοίκηση της Συμμαχίας.
Γάλλος ανώτατος αξιωματικός θα αναλάβει έτσι τη Συμμαχική Διοίκηση Μετατροπής, με έδρα το Νόρφολκ της Βιρτζίνια. Η μονάδα είναι αρμόδια για τη διαμόρφωση του αμυντικού δόγματος, των οργανωτικών δομών και τη χρήση των δυνάμεων της Συμμαχίας. Δεύτερος Γάλλος ανώτατος αξιωματικός θα αναλάβει επικεφαλής της ΝΑΤΟϊκής διοίκησης με έδρα τη Λισσαβώνα, που περιλαμβάνει τη Δύναμη Ταχείας Ανάπτυξης και το κέντρο ανάλυσης δορυφορικών φωτογραφιών.
Η αναβίωση
«Θεωρώ αναγκαία την αναζωογόνηση της Συμμαχίας και του Ατλαντικού συνεταιρισμού, μεταξύ μίας ανοιχτής Αμερικής και μίας ισχυρής Ευρώπης. Η αναβίωση του γαλλικού ρόλου στις αμυντικές δομές της Συμμαχίας θα ευνοήσει το ΝΑΤΟ, την Ευρώπη και την ίδια τη Γαλλία, χωρίς να πληγεί κατά το ελάχιστο η ανεξαρτησία της χώρας μας», είπε χθες μιλώντας στο συνέδριο του FRS, ο Γάλλος υπουργός Αμυνας, Ερβέ Μορέν. Την άποψη αυτή επιβεβαίωσε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ, στην ομιλία του, λέγοντας ότι «η πλήρης συμμετοχή της Γαλλίας στη Συμμαχία δεν συνεπάγεται απειλή στην ελευθερία κινήσεων της χώρας μας».
Στο μεταξύ, η υπόθεση της γαλλικής επανόδου στο ΝΑΤΟ αποτελεί ουσιαστική δοκιμασία κομματικής πειθαρχίας για το κυβερνών UMP. Στο γκωλικό κόμμα, όμως, που έλκει τις ευδιάκριτες πολιτικές και ιδεολογικές του ρίζες από την πολιτική αμυντικής αυτάρκειας του στρατηγού Ντε Γκωλ, αναμένεται να εκδηλωθούν οι πιο σοβαρές αντιδράσεις.
Παρ’ όλα αυτά, την κομματική γραμμή δεσμεύονταν χθες να τηρήσουν απαρέγκλιτα οι «σκληροί γκωλικοί», όπως η υπουργός Εσωτερικών, Μισέλ Αγιό-Μαρί και ο πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, Πατρίκ Ολιέ. Τις διαφωνίες τους στα προεδρικά σχέδια κατέθεσαν, όμως, οι πρώην πρωθυπουργοί Αλέν Ζιπέ και Ντομινίκ ντε Βιλπέν.
Τη διαφωνία του Σοσιαλιστικού κόμματος στην αμυντική πρωτοβουλία του προέδρου Σαρκοζί υπογράμμισε χθες η πρώτη γραμματέας του κόμματος, Μαρτίν Ομπρί, που είπε ότι «τίποτε δεν δικαιολογεί τη βιασύνη του κ. Σαρκοζί για αναθέρμανση των σχέσεων με το ΝΑΤΟ».
Για το θέμα της επανόδου στο ΝΑΤΟ η γεν. γραμματέας του ΚΚ Γαλλίας, Μαρί-Ζορζ Μπιφέ ζήτησε χθες δημοψήφισμα, ενώ ο ηγέτης των Πρασίνων, Νοέλ Μαμέρ είπε ότι η επιστροφή στο ΝΑΤΟ «δεν εξυπηρετεί παρά έναν στόχο: την επιβεβαίωση της «ατλαντικής ιδεολογίας» του προέδρου Σαρκοζί».
Το 1966
Η πρωτοβουλία του Σαρκοζί, όμως, δεν αποτελεί πρωτοτυπία στην πρόσφατη ιστορία της Γαλλίας. Το 1966, ο πρόεδρος Σαρλ Ντε Γκωλ αποφασίζει την αποχώρηση της Γαλλίας από τις αμυντικές δομές της Συμμαχίας για να διασφαλίσει την επιχειρησιακή αυτονομία της γαλλικής πυρηνικής «δύναμης κρούσης» και να αποφύγει τα δεινά της αμερικανικής πολιτικής κυριαρχίας. Η Γαλλία προσφέρει ωστόσο διαβεβαιώσεις επιχειρησιακής στήριξης των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, σε ενδεχόμενη ένοπλη αντιπαράθεσή τους με τις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το φθινόπωρο του 1990, απεσταλμένος του προέδρου Μιτεράν συναντιέται με αξιωματούχους του ΝΑΤΟ, για να συζητήσουν πιθανή επάνοδο της Γαλλίας, αναδιάρθρωση της Συμμαχίας και ενίσχυση του ρόλου της Ευρώπης σε αυτή. Οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν σε συμφωνία.