Το προηγούμενο του θέρους του 2007 έχει ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά της αντιπολίτευσης και προοιωνίζεται ένα θερμό κοινοβουλευτικό καλοκαίρι. Με τα δεδομένα των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, της ανάγκης λήψης κατεπειγόντων οικονομικών μέτρων, αλλά κυρίως της κοινοτικής αξιολόγησης και της ανάγκης καταρτίσεως, αν όχι αξιόπιστου, τουλάχιστον ενός «οφθαλμοφανώς πειστικού» προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς, οι πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο έρχονται πλησιέστερα παρά ποτέ. Ο στίβος της Βουλής, οι εργασίες της οποίας επαναλαμβάνονται από την ερχόμενη Τρίτη σε επίπεδο θερινών τμημάτων δεν μπορεί να είναι καθοριστικός, αφού οι ασφαλιστικές δικλίδες για το εκάστοτε κυβερνών κόμμα το καλοκαίρι είναι περισσότερες, με την κυβερνητική συνοχή να μην είναι εύκολο να αμφισβητηθεί.
Την επαύριο των ευρωεκλογών, οι μουδιασμένοι κι αμήχανοι νεοδημοκράτες της ηγετικής ομάδας εξέφραζαν τη βεβαιότητα-γραμμή, ότι «ο Καραμανλής θα αφήσει το ΠΑΣΟΚ να πάρει την ευθύνη για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες τον Φεβρουάριο του 2010». Αντίθετη άποψη εκφράζουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Στην παρατήρηση ότι δεν έχει λόγο να πάει σε εκλογές ένας πρωθυπουργός που ηττήθηκε με διαφορά 4,2 μονάδων κι ότι θα επιχειρήσει να «αγοράσει» όσο πολιτικό χρόνο μπορεί, επιδιώκοντας μεταστροφή του κλίματος, αναφέρουν ότι «δεν θα αντέξει το βάρος των κινητοποιήσεων από τις αρχές του φθινοπώρου με έναν προϋπολογισμό που θα προοιωνίζεται ίσως και «βάρβαρη» λιτότητα». Δεν είναι λίγοι και οι κυβερνητικοί βουλευτές που θεωρούν μονόδρομο την προσφυγή το φθινόπωρο, ώστε προ ενδεχόμενης βαρύτερης ήττας να πεταχτεί η καυτή πατάτα στο ΠΑΣΟΚ. Αν, μάλιστα, συμπληρώνουν, έχει την ίδια βασανιστική οριακή πλειοψηφία των 152-153 ψήφων, θα κληθεί, για να καταρτίσει προϋπολογισμό, να πάρει το ίδιο επαχθέστατα μέτρα, για τα οποία κατηγορεί την κυβέρνηση. Εκτός αυτού, συμπληρώνουν, υπάρχει πάντα η δυνατότητα μπλοκαρίσματος της προεδρικής εκλογής το 2010. Αυτό όμως έχει δύο μεγάλα ρίσκα που μπορεί να οδηγήσουν σε εγκληματικό λάθος: αφενός ο λαός δεν συγχωρεί με νωπή εντολή «παιχνίδια ανορθοδόξου πολέμου», ενώ αφετέρου τυχόν νέες εκλογές θα γίνουν με τον νόμο Παυλόπουλου, που μπορεί να «ξελασπώσει» το ΠΑΣΟΚ, που επικρατώντας εκ νέου, θα αναδείξει έως και 160 βουλευτές. Αυτό, όμως, λένε οι νεοδημοκράτες, ισχύει και για τους ίδιους, αν έχει υπάρξει μεταστροφή του δυσμενούς τώρα για τη Ρηγίλλης κλίματος, που δείχνει να μην είναι επιρρεπές τόσο από την ίδια την πολιτική, όσο από τα παιχνίδια επικοινωνίας, αλλά και τα απρόοπτα.
Πάντως, δεν κινδυνεύει η κυβέρνηση από «ανταρσίες» το καλοκαίρι. Αφενός η πρόσφατη αλλαγή του Κανονισμού της Βουλής που επιτρέπει καθαρή -έστω οριακή- πλειοψηφία του κυβερνώντος κόμματος σε όλα τα τμήματα και αφετέρου η δυνατότητα εκ του Κανονισμού στα τμήματα, να αντικαθίστανται οι «κωλυόμενοι» ή «απουσιάζοντες», αποτρέπει τους εφιάλτες της περιόδου ’90-’93. Σε κάθε περίπτωση, θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία σε μία οιονεί διαρκή προεκλογική περίοδο να υπάρξουν «παιχνίδια εσωστρέφειας» με τις οριακές πλειοψηφίες των τμημάτων.
Μπορεί να απομειώνεται ο κίνδυνος από τις ψηφοφορίες, αλλά η αντιπολίτευση έχει το όπλο των επιτροπών, χωρίς όμως δυνατότητα θεαματικών αποτελεσμάτων. Αν και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις τυχόν πολιτικά οδυνηρά νομοθετικά μέτρα, είτε για την οικονομία, είτε για άλλα ζητήματα θα ληφθούν στο πρώτο θερινό τμήμα (16 Ιουνίου ώς 9 Ιουλίου), το πλέον ευνοϊκό για το κυβερνών κόμμα τμήμα είναι το δεύτερο (14 Ιουλίου έως 3 Αυγούστου), αφού δεν γίνεται κοινοβουλευτικός έλεγχος, δεν μετέχουν «αντάρτες» και η Βουλή κλείνει σχεδόν για ένα μήνα τον Αύγουστο. Είναι ο μήνας που «κλείνει» σε πρώτη φάση ο προϋπολογισμός, αλλά και ο μήνας που μπορεί να υποκρύπτει πρόωρη προσφυγή στην κάλπη. Αλλωστε κατά το ΠΑΣΟΚ ένας από τους λόγους, αν όχι ο βασικός υπό το βάρος των συγκυριών, για τον οποίο προσέφυγε σε πρόωρες εκλογές η κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο του 2007, ήταν ότι με την επανέναρξη των εργασιών μετά τις διακοπές του Αυγούστου, είχε κληθεί να εξεταστεί από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ο τότε πρόεδρος της ανεξάρτητης αρχής για το βρώμικο χρήμα, κ. Γ. Ζορμπάς για το θέμα των δομημένων ομολόγων που είχε αρχίσει να ερευνά.