Η ελπίδα όσων, μέσα στη Ν.Δ., δεν ήθελαν τον Κ. Καραμανλή να αποδέχεται την πρόκληση του Γ. Παπανδρέου για πρόωρες εκλογές δεν ήταν, βεβαίως, να εξαντλήσουν την τετραετία «τους». Ο συλλογισμός τους στηριζόταν στο παραδοσιακό για την πολιτική θεώρημα, ότι δηλαδή η απόσταση που χωρίζει τους (πολιτικούς) λόγους από την (πολιτική) πράξη είναι τέτοια που κανείς δεν γνωρίζει πως, μέχρι την τελευταία στιγμή, μπορεί να γυρίσουν τα πράγματα. «Και ο Σρέντερ ήταν χαμένος, αλλά πήρε την παρτίδα», παρατηρούσε λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση του πρωθυπουργού, ειλικρινής αλλά όχι απλοϊκός καραμανλικός. Αποστροφή στην οποία άλλος, σταθερός και εξίσου μορφωμένος προεδρικός, αντέτεινε ότι στη νεοδημοκρατική κυβερνητική εμπειρία «κάθε ατύχημα μετατρέπεται σε καταστροφή».
Στον συντηρητικό χώρο ζηλεύουν τη «ζωώδη» ικανότητα του αντιπάλου τους να κρατιέται στην εξουσία. Κατηγορούν τον Καραμανλή, επειδή παρασύρθηκε από συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία εισηγήθηκαν τις εκλογές για ιδιοτελείς σκοπούς. Τα βασικά ονόματα που συγκεντρώνουν τα πυρά όσων κρίνουν «αυτοκαταστροφικές» τις πρόσφατες επιλογές Καραμανλή είναι οι Γ. Σουφλιάς, Γ. Παπαθανασίου, Ντόρα Μπακογιάννη, Β. Μεϊμαράκης, Ευ. Αντώναρος και, φυσικά, Γ. Λούλης. Πάντως, οι περισσότεροι από τους προαναφερθέντες, μεταξύ των οποίων η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, πριν ταχθούν υπέρ της προσφυγής στις κάλπες είχαν από την περασμένη άνοιξη εισηγηθεί στον πρωθυπουργό άλλες πρωτοβουλίες ανάταξης του κλίματος όπως ο ανασχηματισμός και οι αλλαγές στο επικοινωνιακό επιτελείο. Ο κ. Λούλης, τον οποίο έστειλε ο Καραμανλής στον Γ. Σουφλιά -που ήταν ο βασικός εισηγητής των εκλογών τον τελευταίο μήνα- θα έχει πολλά να γράψει σε κάποιο επόμενο βιβλίο του.
Δύσκολη υπόθεση
Είναι επίσης αλήθεια ότι και ο Γ. Παπαθανασίου δεν έκανε βήμα χωρίς τη συγκατάθεση Σουφλιά. Ο υπουργός Οικονομίας είναι από εκείνους που γνωρίζουν θαυμάσια πόσο δύσκολη υπόθεση είναι ο επόμενος προϋπολογισμός. Δύσκολος στον σχεδιασμό του, λόγω της περιορισμένης φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών. Δύσκολος στην υπεράσπισή του απέναντι στους δανειστές μας. Δύσκολο να τον υπερασπιστούν οι κυβερνητικοί, όταν πέρυσι ο κ. Καραμανλής είχε δεχθεί απειλές μέχρι να επιτύχει τη συνταγματική ψήφο εμπιστοσύνης.
Πολλά ερωτήματα δημιούργησε η στάση της ομάδας Μητσοτάκη. Οσοι ανησυχούν για το ενδεχόμενο «να πέσει το κόμμα στα χέρια της οικογένειας» κατηγορούν την υπουργό των Εξωτερικών για διγλωσσία. «Δεν ήθελε εκλογές, αλλά έσπευσε να συμφωνήσει ώστε να μη βρεθεί εκτός ηγετικής ομάδας», εξηγούν. Μεταξύ εκείνων που «πούλησαν το κόμμα» και ο Αντώναρος, που χαρακτηρίζεται «πολύ λίγος μπροστά στους προκατόχους του» αν και του αναγνωρίζουν την ευγένεια.
Το πιο σοβαρό επιχείρημα όσων ήθελαν να χρεωθεί μέχρι την τελευταία στιγμή ο Παπανδρέου τις πρόωρες, συνδέεται με την αποδεδειγμένη υπεροχή Καραμανλή στη Βουλή. Μπροστά στη βέβαιη καταστροφή, ο πρόεδρος «όφειλε να παρουσιάσει ένα καθαρό και ρηξικέλευθο πρόγραμμα αλλαγών και προσαρμογής», ώστε να αποκαλυφθεί το κενό που κρύβει η πασοκική ρητορική, επιμένουν. Δυστυχώς όμως για την παράταξή τους, δεν απαντούν στο αυτονόητο ερώτημα γιατί δεν το έκανε ο Καραμανλής όταν είχε την ευκαιρία, αν όχι την επαύριο των εκλογών του 2007, έστω στις αρχές του καλοκαιριού!